Του Λεωνίδα Φλεβαράκη
Δεν χρειάζονται μεγάλα βότσαλα για να διαταράξεις την ήρεμη επιφάνεια μιας λίμνης. Τα μικρά φτάνουν. Τόσο μικρά όσο και η λέξη «ποιος». Μια τέλεια ερώτηση που στρέφοντάς την προς τον εαυτό σου μπορεί να κάνει θαύματα. Με αυτή την απλότητα μάς εκπαίδευε ο Δάσκαλος μας 20 χρόνια πίσω.
Ποιος; Ποιος γράφει; Ποιος τρώει; Ποιος θυμώνει; Και όταν ξέφευγες από την προφανή απάντηση (του «εγώ») και αναρωτιόσουν «ποιος εγώ;», ανάβλυζαν πάρα πολλά εσωτερικά ζητήματα, αντιφάσεις και διλήμματα γι’ αυτό το κουβάρι της προσωπικότητας που όσο περνάει απαρατήρητο συμπεριφέρεται ακυβέρνητα, όπως γουστάρει.
Απαρατήρητο ίσον ακυβέρνητο. Σαν να λέμε, παρατηρώ ίσον κυβερνάω! Αν ασκηθείς αρκετά, αναπόφευκτα θα έρθει η στιγμή να ρωτήσεις: Ποιος τα παρατηρεί όλα αυτά; Τι είναι αυτό εδώ μέσα, που βιώνει όλα αυτά εκεί έξω; Ποια Παρουσία είναι αυτή; Και αυτή η Παρουσία είναι διαφορετική για τον κάθε ένα ή μήπως είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους; Ή μήπως και για όλα τα όντα;
Αυτό που γνωρίζει ο πνευματικός άνθρωπος εδώ και χιλιετίες, το έχει ανακαλύψει και η φυσική τα τελευταία εκατό χρόνια. Με απλά λόγια, μάθε να βιώνεις τον κόσμο από θέση Παρατηρητή και θα δημιουργείς τα δικά σου αποτελέσματα. Ή ακόμα πιο απλά, άσε την Παρουσία μέσα σου να κινεί τα νήματα της Ζωής και θα δημιουργείς τον δικό σου κόσμο. Μόνο που αν η Παρουσία είναι κοινή για όλους, δημιουργεί έναν κοινό για όλους μας κόσμο!
Όποιος παρατηρεί επιλέγει, όποιος επιλέγει αποφασίζει, όποιος αποφασίζει δημιουργεί το μέλλον του. Δεν χρειάζονται μεγάλα βότσαλα, φτάνουν τα μικρά. Αρκεί να τα πετάξεις στην λίμνη. Τότε θα καταλάβεις ότι κοιτούσες την ψευδαίσθηση…