Θα ξεκινήσουμε όπως πάντα με την ομιλία, που συνήθως σχετίζεται με την συγκυρία την οποία διανύουμε, η οποία στην προκείμενη περίπτωση είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, όπως όλοι καταλαβαίνετε. Η ομιλία μας θα περιστραφεί γύρω από το 2014, το οποίο είναι ένα έτος κλειδί, με την έννοια ότι σηματοδοτεί την έναρξη κάποιων σημαντικών αλλαγών, όχι μόνο αναφορικά με την Ελλάδα, αλλά και συνολικά σε διεθνές επίπεδο, και σε αυτό συνηγορούν μια σειρά από παράγοντες που θα αναφέρω εν συντομία.
Πράγματι όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μία περίοδο μεγάλης αστάθειας από την οποία μπορεί να προκύψουν πολλά, και το σημαντικό είναι ο καθένας από εμάς να προσπαθήσει μέσα από την όλη στάση του και μέσα από την όλη δόνηση που εκπέμπει, δηλαδή μέσα από τα συναισθήματα και τις σκέψεις που εκφράζει και που κυκλοφορεί στην όλη σκεπτόσφαιρα, να συμβάλλει στο προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα.
Πάντα μια περίοδος αστάθειας εγκυμονεί κρίσεις, αλλά οι κρίσεις, όπως γνωρίζουμε όλοι, αποτελούν πάντοτε και σημαντικές ευκαιρίες για αλλαγή. Έτσι λοιπόν αστάθεια δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πισωγύρισμα ή ότι θα γίνει κάποια μεγάλη καταστροφή. Αστάθεια μπορεί να σημαίνει κάλλιστα και ένα πολύ σημαντικό πέρασμα προς τα εμπρός, ένα άλμα, μια υπέρβαση προς τα εμπρός. Και αυτό είναι που ουσιαστικά αποτελεί το δικό μας ρόλο, των όσων ανθρώπων θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας ότι είναι συνειδητός και προσπαθεί να τοποθετείται συνειδητά απέναντι στα γεγονότα.
Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες που καθιστούν τη χρονιά που έρχεται ένα έτος ασταθές, από το οποίο μπορεί να ξεκινήσουν κάποιες σημαντικές αλλαγές. Ξεκινάμε από τα πιο πεζά πράγματα, τα πιο γήινα, χωρίς τα οποία ωστόσο δεν μπορούμε, και βλέπουμε πλέον μια σειρά από παράγοντες στους οποίους παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο ένας κορεσμός.
Ο πρώτος παράγοντας είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα παγκόσμιο γεωπολιτικό αδιέξοδο, το οποίο διαμορφώνει ένα πολύ ασταθές διεθνές περιβάλλον. Φαντάζομαι δεν χρειάζονται πολλά επιχειρήματα ως προς αυτό, αλλά είναι οφθαλμοφανές ότι η προέλαση της νέας παγκόσμιας τάξης υπό την έννοια της κυριαρχίας του αγγλοσαξονικού παράγοντα έχει κολλήσει, και αυτό συμβαίνει διότι έχουν αναδυθεί καινούριες δυνάμεις. Ο κόσμος πλέον είναι όντως «πολυπολικός», ο ρόλος πλέον της Κίνας και της Ρωσίας είναι πολύ σημαντικός, και είναι κάτι που δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Και όταν λέω ότι τα πράγματα έχουν κολλήσει, εννοώ ότι στην παγκόσμια σκακιέρα, έτσι όπως έχουν τοποθετηθεί τα πιόνια, για να προχωρήσει το παιχνίδι από εδώ και πέρα ή θα περάσει σε μια κατάσταση μέθεξης ή θα περάσει σε αμοιβαία θυσία πιονιών. Βλέπετε, ας πούμε, πώς εξελίχθηκε η κατάσταση στη Συρία, όπου όλοι περίμεναν να γίνει επέμβαση από τις δυτικές δυνάμεις και τελικά το αποτέλεσμα ήταν τελείως διαφορετικό. Και αυτό οφείλεται ακριβώς στο παγκόσμιο γεωπολιτικό αδιέξοδο. Από την άλλη πλευρά, η Αμερική έχει πλέον μπει στη διαδικασία υποστήριξης αυτού που ονομάζει δόγμα του Ειρηνικού, και έτσι αποσύρει τις δυνάμεις της από την ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή προκειμένου να αντιμετωπίσει την Κίνα, την οποία θεωρεί νούμερο ένα αντίπαλο σε διεθνές επίπεδο. Αλλά, προκειμένου να το κάνει αυτό, στη δική μας περιοχή και στη Μέση Ανατολή επιχειρεί να αφήσει ασταθή καθεστώτα τα οποία δεν μπορούν να παίξουν κάποιο σημαντικό ρόλο, έτσι ώστε αποχωρώντας να αφήσει πίσω της χάος για να μην αναδυθεί κάποια καινούρια δύναμη. Σε αυτό οφείλεται και όλο το σχέδιο περί Αραβικής Άνοιξης και των εξεγέρσεων που έγιναν ώστε να απομείνουν πίσω αδύναμα καθεστώτα. Αλλά στο ίδιο πλαίσιο παίζει και ολόκληρη η ιστορία της κρίσης με την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως και οι εμφύλιες αντιπαλότητες που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Στην ουσία εκείνο που επιχειρείται είναι να μην μπορεί να μείνει στην περιοχή μας κανένας ισχυρός παίκτης, έτσι ώστε να μπορεί να αποχωρήσει άνετα η δυτική δύναμη από εδώ χωρίς να κινδυνεύει να αφήσει πίσω της κάποιον αντίπαλο. Όλα αυτά δείχνουν ότι πραγματικά κυοφορείται μια κατάσταση υψηλής αστάθειας από εδώ και πέρα, η οποία συνδυάζεται με μια σειρά από άλλους παράγοντες.
Ένας από αυτούς είναι ότι φτάσαμε πλέον σε μια κατάσταση παγκόσμιας οικονομικής κόπωσης. Με αυτό τον όρο εννοώ ότι παντού, μετά την κρίση του 2008, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ανάπτυξης, υπάρχει μεγάλη διόγκωση της φτώχειας, υπάρχει μεγάλη διόγκωση της ανεργίας, σε παγκόσμιο πάντα επίπεδο και όχι μόνο στην Ελλάδα, και γενικά εκείνο που βλέπουμε είναι να ξεσηκώνεται σιγά-σιγά ένα κύμα αμφισβήτησης καθώς όχι μόνο οι φτωχοί, αλλά και η λεγόμενη μεσαία τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο αρχίζει να στερείται τα προνόμιά της, και αυτό την οδηγεί πλέον σε μια συνολική αμφισβήτηση του οικονομικού μοντέλου. Για να πάρετε μια γεύση, θα αναφέρω κάποια στοιχεία που παλιότερα δεν δημοσιεύονταν ποτέ, αλλά τώρα πια δεν μπορούν να κρυφτούν. Προέκυψε ότι τα χρήματα εκείνα που είναι κρυμμένα σε off-shore εταιρείες διεθνώς και άρα παραμένουν αφορολόγητα – με αυτή την έννοια κρυμμένα – όχι αν φορολογούνταν αλλά αν τοποθετούνταν σε τράπεζες και φορολογούνταν μόνο οι τόκοι τους, όχι τα ίδια τα κεφάλαια, τότε θα συγκεντρώνονταν περίπου 350 δισεκατομμύρια, αν θυμάμαι καλά, τα οποία θα αρκούσαν για να λύσουν το παγκόσμιο πρόβλημα της διατροφής. Δηλαδή δεν θα υπήρχε σε ολόκληρο τον πλανήτη άνθρωπος που πεινάει. Αυτά τα στοιχεία δεν έβγαιναν ποτέ στην επιφάνεια πριν. Όπως είναι επίσης γνωστό, δεδομένου ότι έχει μεταφερθεί όλο το βάρος της επένδυσης κεφαλαίων στον λεγόμενο χρηματοπιστωτικό τομέα και έχει απομακρυνθεί από τον τομέα της παραγωγής, δημιουργείται πράγματι κορεσμός και αδιέξοδο, με την έννοια ότι δεν χρηματοδοτούνται πλέον παραγωγικές διαδικασίες, αλλά μόνο τζόγος, οικονομικός τζόγος – φούσκα. Αυτό βέβαια δημιουργεί ένα εξαιρετικά ασταθές διεθνές περιβάλλον από το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεκινήσει μια τρομερή κρίση.
Όλα αυτά οδηγούν σε έναν τρίτο παράγοντα που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αυτό που ονομάζουν πλέον παγκόσμια πολιτική κόπωση. Όλοι οι λαοί συνειδητοποιούν σιγά-σιγά ότι δεν εκφράζονται από τις πολιτικές τους ηγεσίες, από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικές ιδεολογίες, οι οποίες ουσιαστικά έχουν καταντήσει πλέον επίπλαστες, έχουν απομακρυνθεί από τον αρχικό τους στόχο που ήταν να εκφράζουν και να υπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, και παίζουν απλώς τον ρόλο του ενδιάμεσου μεταξύ των διεθνών κύκλων εξουσίας και του λαού, παίζοντας καθαρά τον ρόλο του κλητήρα, του υπαλλήλου των μεγάλων διεθνών οικονομικών κύκλων εξουσίας. Αυτό έχει οδηγήσει σε παγκόσμια πολιτική αμφισβήτηση, η οποία πλέον βλέπουμε να αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά συντονισμένα. Σας θυμίζω ότι μπορεί να ξεκίνησε με κάποια διάσπαρτα φαινόμενα όπως το κίνημα του Occupy στην Αμερική, αλλά βλέπουμε τώρα ότι έχει αρχίσει να παίρνει μορφή συγκεκριμένων τρόπων κοινωνικής οργάνωσης διεθνώς, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν, και το πιο πρόσφατο παράδειγμα απ’ όλα είναι το πώς αντιδρά δυναμικά η μεσαία τάξη της Ιταλίας, δίπλα μας. Φαντάζομαι, έχετε ενημερωθεί όλοι για το κίνημα που έχει ξεκινήσει. Και όλα δείχνουν ότι μέσα στα επόμενα χρόνια, αν όχι μέσα στην επόμενη χρονιά, γενικά σε ολόκληρο τον Νότο και όχι μόνο, στην Ευρώπη πρόκειται να ξεκινήσει ένα πολύ ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας.
Άλλος ένας παράγοντας – γιατί είναι αρκετοί, εγώ σας αναφέρω μόνο τους βασικούς- που συντείνει σε αυτό το κλίμα παγκόσμιας αστάθειας είναι η λεγόμενη υπαρξιακή κόπωση, η οποία ίσως για εμάς τους περί την συνειδητότητα ασχολούμενους να είναι και ο πλέον σημαντικός, γιατί ξέρουμε ότι όλες οι καταστάσεις και όλες οι αλλαγές ξεκινούν πάντοτε από μέσα προς τα έξω. Και γενικά βλέπουμε στην καθημερινότητά μας ότι ανάλογα με τη διάθεσή μας διαμορφώνουμε και το εσωτερικό μας περιβάλλον, και βιώνουμε στο πετσί μας πόσο επηρεάζει η διάθεσή μας, ο τρόπος με τον οποίο σκεπτόμαστε και τα συναισθήματά μας τον δρόμο που παίρνει γενικότερα η ζωή μας. Όμως ως ανθρώπινη κοινωνία, ως ανθρωπότητα αν θέλετε, βλέπουμε ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο πολύ μεγάλης υπαρξιακής κόπωσης. Αυτό σημαίνει ότι ζούμε σε μια περίοδο όπου αυτό που ονομάζουμε έχει προ πολλού μπει σε μια τροχιά παρακμής όπου δεν παράγει τίποτα. Το μόνο που κάνουν πλέον η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι να προσπαθούν να αναπαράγουν ένα σάπιο πρότυπο ζωής του οποίου ο κύριος στόχος είναι απλώς η ενίσχυση του καταναλωτισμού. Αυτό λοιπόν έχει επιφέρει μια τεράστια ψυχική και υπαρξιακή κόπωση, διότι έχει στερήσει από τον άνθρωπο το όραμα και την έμφυτη ανάγκη του για υπέρβαση και έκσταση.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και ο λεγόμενος χώρος των ιδεολογιών, και σε αυτόν επικρατεί κόπωση, διότι πλέον είμαστε σε μια περίοδο όπου έχουν ξεφτίσει προ πολλού οι ιδεολογίες και όλοι οι πολίτες νοιώθουν τη μεγάλη έλλειψη του οράματος. Τη μεγάλη έλλειψη μιας πρότασης η οποία θα τους ερμηνεύει πού έχει φτάσει αυτή τη στιγμή η ζωή τους και θα τους δίνει ένα όραμα, μια προοπτική για το προς τα πού θα πρέπει να βαδίσουν ώστε να νιώσουν ολοκλήρωση και πληρότητα. Αυτός είναι ένα πάρα πολύ σημαντικός, αν όχι ο νούμερο ένα παράγων για να αρχίσει μια κοινωνία να μπαίνει σε ένα συνολικό δρόμο αμφισβήτησης. Και άρα ερχόμαστε σε αυτό που ονομάζουμε νόημα ζωής τελικά, νοηματοδότηση, που είναι ένα απαραίτητο συστατικό της ανθρώπινης υπόστασης: το να ψάχνει, να βρίσκει, να αντλεί νόημα ζωής μέσα από αυτά που κάνει, μέσα από αυτά που βιώνει. Και όταν φτάνει η ανθρωπότητα στο σύνολό της να μην μπορεί να αποκτήσει νόημα ζωής, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι – όπως έχει βρεθεί και άλλες φορές στον ρου της ιστορίας- μέσα από το οποίο πολλά πράγματα θα αλλάξουν πλέον.
Υπάρχει ένας ακόμα παράγοντας που αφορά τα διεθνή – και βέβαια όλοι αυτοί οι παράγοντες που αναφέρω αφορούν και την Ελλάδα – που συντείνει στην αστάθεια, και αυτός είναι το λεγόμενο βιολογικό αδιέξοδο. Όπως όλοι γνωρίζουμε η τεχνολογία ακολουθεί μια πορεία η οποία τείνει να αλλοιώσει το ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Μέσα από τα μεταλλαγμένα προϊόντα, την μόλυνση του περιβάλλοντος, την αποψίλωση των δασών και την καταστροφή της φύσης, την διατροφική κρίση και τον τρόπο με τον οποίο παράγονται σήμερα τα τρόφιμα, βλέπουμε ότι οδηγείται η κατάσταση στην παραγωγή ενός καινούριου είδους ανθρώπου, αφού καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι είμαστε αυτά που μεταβολίζουμε, είτε αυτά είναι φυσικές ουσίες, είτε είναι συναισθήματα και σκέψεις. Στο πεδίο λοιπόν του μεταβολισμού των φυσικών ουσιών τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Αν προστεθεί και το φαινόμενο των ψεκασμών και πολλά άλλα με τα οποία επιχειρείται η χημική μεταβολή των ουσιών τις οποίες μεταβολίζουμε, βλέπουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου θα παιχτούν πολλά, διότι ο καθένας από εμάς αναγνωρίζει την κρούση που δέχεται για μια μετάλλαξη και ή το ανθρώπινο είδος, η ανθρωπότητα θα υποκύψει οριστικά σε αυτή την κρούση και θα περάσει σε ένα άλλο είδος, το οποίο θα διαφέρει από τον άνθρωπο, έτσι όπως τον γνωρίζαμε μέχρι τώρα ή θα μπορέσει να αντιδράσει και να αποκαταστήσει την πραγματική ανθρώπινή του υπόσταση, προτού να είναι αργά.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες πλέον που οδηγούν την ανθρωπότητα σε αυτό το πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Ίσως, αυτοί οι παράγοντες δεν είναι άσχετοι με άλλα γεγονότα τα οποία συμβαίνουν σε κάποια ανώτερα πεδία. Και εδώ θα αναφερθώ πάλι επιγραμματικά σε ορισμένους πιο εσωτερικούς παράγοντες οι οποίοι μπορεί επίσης να συντείνουν για την έναρξη, από το 2014 και μετά, κάποιων πολύ σημαντικών αλλαγών. Ήδη θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι, για το φαινόμενο των ματωμένων φεγγαριών (blood moons). Εν συντομία, μέσα στην περίοδο 2014-2015 είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου συμπίπτουν τέσσερις διαδοχικές ολικές εκλείψεις σελήνης. Έχει παρατηρηθεί ότι σε αντίστοιχες άλλες εσωτερικές περιόδους της ιστορίας πάντοτε τέτοια αλληλουχία τετράδων εκλείψεων οδηγούσε σε ανατρεπτικά γεγονότα. Πέρα από αυτό, θα έχετε ακούσει από τις διάφορες προφητείες που συντείνουν μέσα στη διετία 2014-15 ότι αναμένεται αυτό το λεγόμενο μεγάλο γεγονός, το big event, όπως έχει διαδοθεί μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ως το big event, το μεγάλο γεγονός, θεωρείται, όπως καταλαβαίνετε, ένα ραγδαίο, κατακλυσμικό γεγονός, όχι μια μεγάλη καταστροφή, το οποίο θα αλλάξει ριζικά, και σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την όλη παγκόσμια κατάσταση. Τώρα, το τι μπορεί να είναι αυτό ακριβώς, κανείς δεν γνωρίζει και επιπλέον, η δική μας γνώμη είναι ότι καλό θα ήταν να μην το ψάξουμε καν, διότι εδώ υπάρχει ένα θέμα, που καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας όλοι. Όταν προσπαθούμε εκ των προτέρων να ερμηνεύσουμε και να κάνουμε κάποιες υποθέσεις για το πώς μπορεί να συμβεί μια αλλαγή, ουσιαστικά δεσμεύουμε την ενέργεια να εκφραστεί ντε και καλά με αυτόν τον τρόπο που εμείς μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας, ενώ η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετική. Έτσι, το πιο σωστό όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις που εγκυμονούνται αλλαγές, όπως τώρα στην περίοδο που θα μπούμε, είναι να είμαστε εστιασμένοι και πολωμένοι μόνο στο θετικό αποτέλεσμα, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τη διαδρομή που θα ακολουθήσει η ενέργεια προκειμένου να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Άρα ας το παρακάμψουμε, ας μην φαντασιωνόμαστε για το τι μπορεί να είναι αυτό το μεγάλο γεγονός. Η ουσία είναι όμως ότι πολλοί πνευματικοί χώροι το αναμένουν. Και μην ξεχνάτε ότι συντείνουν και πολλές ορθόδοξες προφητείες πάνω σε αυτό το θέμα για την διετία που έρχεται, δηλαδή ότι ολοκληρώνεται ένας κύκλος και φθάνουμε σε ένα σημείο όπου θα έχουμε σημαντικές εξελίξεις και για την Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Τέλος υπάρχει και κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν και μπορούμε τώρα να το μοιραστούμε μαζί σας. Υπάρχει ένας 25ετής κύκλος, σύμφωνα με τον οποίο λέγεται ότι λειτουργούν οι ανώτερες πνευματικές ενέργειες οι οποίες εκπορεύονται από εκείνες τις πνευματικές υπάρξεις που έχουν επωμισθεί την ευθύνη της καθοδήγησης της ανθρωπότητας στην πνευματική της αφύπνιση. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι από κάποια ανώτερα πεδία εκπορεύονται συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες με τη μορφή σκεπτομορφής αγκυροβολούν στην ανθρωπότητα. Και σε εκείνα τα ανώτερα πεδία προφανώς δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου έτσι όπως την γνωρίζουμε εμείς, εδώ όμως, μέχρι να κατακρημνισθούν οι ενέργειες αυτές, να κατακάτσουν με τη μορφή γεγονότων στον εξωτερικό υλικό κόσμο, μεσολαβούν κάποιες τέτοιες περιοδικότητες. Μιλάμε λοιπόν για μια περιοδικότητα 25ετίας, και δείτε τώρα ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, διότι έχει έρθει η ώρα όπου αυτή η εικοσιπενταετία φτάνει στην αιχμή – υπάρχει πάντα μια αιχμή που παίζει συνήθως δύο με τρία χρόνια, το πολύ τέσσερα πίσω- και πράγματι η αιχμή της τρέχουσας εικοσιπενταετίας είναι το 2014. Αν πάμε 25 χρόνια πίσω από το 2014, πέφτουμε στο 1989. Ήταν η χρονιά της πτώσης του ανατολικού μπλοκ και της μεγάλης αλλαγής που ακολούθησε στα διεθνή πράγματα. 25 χρόνια πιο πίσω, πέφτουμε στο 1964, την εποχή που ξεκίνησε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, αλλά κυρίως την εποχή της μεγάλης εισροής που έγινε στη Δύση όλης της πνευματικής γνώσης από την Ανατολή, που είχε ως αποτέλεσμα μια τρομερή αλλαγή στον τρόπο σκέψης του δυτικού κόσμου. Αλλά και δύο 25ετίες πίσω, πέφτουμε πρώτα στο 1939 που ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, και άλλη μια 25ετία πριν στο 1914, είναι ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος.
Βλέπετε λοιπόν πολλές συμπτώσεις, για να είναι όλα αυτά τυχαία. Η ουσία είναι ότι η επόμενη αιχμή είναι στο 2014. Οπότε ας το λάβουμε και αυτό υπόψη μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί όπως είδατε το συζητάγαμε από τον Μάρτιο, ότι την άνοιξη του 2013 έχει ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη διάχυση της πνευματικής ενέργειας εκπορευόμενη κατευθείαν από την Εγώ Ειμί Παρουσία, η οποία διάχυση συνεχίζεται αμείωτα μέχρι και τώρα. Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι συντείνουν στην προοπτική μιας αλλαγής. Και επαναλαμβάνω ότι ο τρόπος με τον οποίο θα συμβεί η αλλαγή αυτή είναι καλό να μην μας απασχολεί ακριβώς και να μην φτιάχνουμε σενάρια με τη φαντασία μας, αλλά να είμαστε κυρίως εστιασμένοι στην αναμονή και στο τελικό αποτέλεσμα. Και το τελικό αποτέλεσμα, αυτό που όλοι πιστεύω επιδιώκουμε, είναι να επιφέρει μια πνευματική αναβάθμιση, μια πνευματική μετουσίωση σε παγκόσμιο επίπεδο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να αποκτήσει ένα αληθινό νόημα ζωής, το οποίο δεν θα είναι εγκλωβισμένο αποκλειστικά και μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και μέσα από τις αλλαγές εκείνες που θα προκύψουν να καταλήξουμε σε εκείνο που αφορά τον κάθε πνευματικό άνθρωπο, που είναι να έχει σε υλικό επίπεδο τις καλλίτερες δυνατές εξωτερικές συνθήκες αφύπνισης. Και όταν μιλάμε για καλές συνθήκες αφύπνισης εννοούμε να περάσουμε σε ένα στάδιο όπου, επιτέλους, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα να έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο της πείνας, να έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο της φτώχειας, να έχει εξαλειφθεί η αμορφωσιά και η άγνοια και να υπάρχει επαρκής εκπαίδευση για όλους, να έχει εξαλειφθεί ο ολοκληρωτισμός και η δέσμευση της ελευθερίας και να υπάρχει ελευθερία κίνησης και ελευθερία ιδεών, να υπάρχουν σωστές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτές είναι οι βασικές καλές συνθήκες μέσα από τις οποίες ο κάθε άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να εξασκήσει το δικαίωμά του για μια πνευματική ζωή απαλλαγμένη από όλα αυτά τα βαρίδια τα οποία τον καθυστερούν στην πνευματική του ανάπτυξη. Αυτός είναι ο τελικός στόχος, προς τα εκεί συντείνουν, και πρέπει να συντείνουν οι αλλαγές οι οποίες κατευθύνονται από τα ανώτερα πνευματικά πεδία. Και πράγματι εκείνο το οποίο επιχειρείται αυτή τη στιγμή μέσα από απειράριθμα κέντρα Φωτός, ομάδες που εργάζονται σε ολόκληρο τον πλανήτη για αυτή τη συνειδησιακή μεταβολή, είναι να γίνει μια μεταστροφή, ώστε από την εστίαση που έχει ο μέσος άνθρωπος στην έλλειψη της ύλης, και άρα στην απληστία όσον αφορά τα υλικά αγαθά και τον υλικό κόσμο, να μπορέσουμε να περάσουμε και να εστιαστούμε στην ανεξάντλητη απεριόριστη αφθονία και πληρότητα που έχουν τα καλά συναισθήματα, οι σωστές ανθρώπινες σχέσεις, η αγάπη, η γνώση και η πνευματική εξέλιξη, η πνευματική αφύπνιση. Αυτή είναι η μεταστροφή η οποία θα μπορέσει να απεγκλωβίσει το σύνολο της ανθρωπότητας από την έλλειψη, την απληστία και από την ανάγκη άσκησης εξουσίας, ώστε να μπορέσει επιτέλους ως σύνολο η ανθρωπότητα να απελευθερωθεί και να αλλάξει κεφάλαιο, να περάσει σε ένα νέο κεφάλαιο όπου, εφόσον σήμερα με τις τεχνολογικές δυνατότητες είναι απόλυτα εφικτό, να έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι στον πλανήτη τις μίνιμουμ καλές συνθήκες διαβίωσης. Άπαξ και λυθεί αυτό το πρόβλημα, από εκεί και πέρα η μετάθεση του ανθρώπινου ενδιαφέροντος θα είναι μόνο και αποκλειστικά στο πεδίο της αγάπης, της σοφίας και την πνευματικότητας.
Αυτά είναι που αναμένουμε να αρχίσουν να εκδηλώνονται από το 2014, σύμφωνα με όλες αυτές τις τάσεις. Όχι να ολοκληρωθούν, ασφαλώς, γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές, η όλη διαδικασία αυτής της μετάλλαξης μπορεί κάλλιστα να τραβήξει για μια τριακονταετία. Έχουμε πει ωστόσο ότι οι βασικές αλλαγές –και μάλλον θα είμαστε να τις δούμε- πρόκειται να συμβούν στην επόμενη δεκαπενταετία. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσουν κάποια πράγματα, και έχουμε βάσιμες ελπίδες ότι το 2014 δεν θα είναι έτος έναρξης δυστυχίας, όπως φοβούνται διάφοροι που αρέσκονται στην καταστροφολογία, αλλά αντιθέτως θα σηματοδοτεί την έναρξη όλων αυτών των θετικών αλλαγών για τον απεγκλωβισμό της ανθρωπότητας από όλα αυτά νοσογόνα πρότυπα στα οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη αυτή τη στιγμή.
Μέσα σε όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστη. Δεδομένου ότι είμαστε σε μία περιοχή στην οποία παίζονται πάρα πολλά παιχνίδια για τους γεωπολιτικούς λόγους που ανέφερα προηγούμενα, να αναμένουμε ότι το 2014 και στην Ελλάδα θα έχουμε εξελίξεις. Είναι πάρα πολύ πιθανό έτος έναρξης αλλαγών, γιατί και στη Ελλάδα οι αλλαγές δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν μέσα σε μία χρονιά. Βλέπουμε κάποια πρώτα σημάδια, και θα ήθελα να σας παρακαλέσω και να σας επιστήσω την προσοχή στα εξής. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Τις προάλλες κάναμε μια, ας πούμε, πνευματική έκκληση προς την πολιτική ηγεσία της χώρας. Εκεί αποδείχτηκε το εξής: ορισμένοι που συμμετείχαν σε αυτή την ενέργεια, η οποία γίνεται διαλογιστικά, οραματικά, όπως κάνουμε και τώρα τον οραματισμό για την Ελλάδα, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το να είναι προκατειλημμένοι απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα μέσα από τα δικά τους κριτήρια. Με δυο λόγια, συνέλαβαν τον εαυτό τους να έχει εγκλωβιστεί σε μια αρνητική σκέψη όπως, «εντάξει, μπορεί να φαντάζομαι ότι όλα πηγαίνουν καλά και ότι η πολιτική μας ηγεσία ενδιαφέρεται και είναι ακέραιοι άνθρωποι και τίμιοι κ.λπ. αλλά εγώ από μέσα μου ήθελα να τον πλακώσω στα χαστούκια, τον χ πολιτικό αρχηγό», εκκινώντας ο καθένας από την προσωπική του ιδεολογία. Είναι δύσκολο εκείνον που θεωρείς ότι εκφράζει το κακό να τον οραματιστείς ότι είναι αγνός και πατριώτης. Καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ. Αυτό είναι πάρα πολύ άσχημο και πρέπει να το προσέχετε, γιατί με το να βάζουμε ταμπέλες σε ανθρώπους, εμείς οι ίδιοι τους στερούμε το δικαίωμα και τη δυνατότητα της αλλαγής. Και όταν είμαστε προκατειλημμένοι και βρίζουμε την πολιτική μας ηγεσία από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι είναι πουλημένοι, τομάρια κ.λπ., εμείς οι ίδιοι τους στέλνουμε τη συγκεκριμένη σκεπτομορφή να τους κρατάει εκεί και ακόμα χειρότερα…
Μέσα στο 2014 θα παιχτούν πολλά, το ξέρετε πολύ καλά ότι θα έχουμε πολιτική κρίση, δεν βγαίνει κάποιο κόμμα, και βλέπουμε ήδη κάποια αισιόδοξα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, φαινόμενα, ότι πλέον αρχίζει και παρατηρείται μια σύγκλιση. Σε όλα τα κόμματα αρχίζει και κυριαρχεί κάποιο πατριωτικό στοιχείο, και γι’ αυτό ακριβώς βλέπουμε ότι είναι τόσο ρευστό το πολιτικό σκηνικό που κανένα κόμμα πλέον δεν κρατάει τα κουκιά του, όπως λέμε, δεν κρατάει τους ψηφοφόρους του όπως παλιά. Οι ψηφοφόροι έχουν ξυπνήσει, οι ψηφοφόροι είμαστε εμείς εδώ, δεν είναι κανένας άλλος. Λοιπόν, οι ψηφοφόροι έχουν ξυπνήσει, δεν είναι κλεισμένοι σε κανένα μαντρί, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι, χωρίς προκαταλήψεις ιδεολογιών –γι’ αυτό έχουν σπάσει και τα στεγανά- να προκύψουν πλέον κάποιες καινούριες συνθήκες όπου το πολιτικό προσωπικό της χώρας να αναλάβει να εργαστεί για το πραγματικό καλό της Ελλάδας. Αν μπορέσουμε να κρατηθούμε εκεί λοιπόν, χωρίς να καλλιεργούμε μέσα μας διχασμούς και πολιτικές αντιπαλότητες, ούτε να υποβιβάζουμε με τη δική μας σκεπτομορφή τις ικανότητες ή τον πατριωτισμό της πολιτικής μας ηγεσίας, διότι εάν σκεφτούμε θετικά ότι μπορούμε να παράγουμε εμείς ως πολίτες –προσέξτε το αυτό – μια ηγεσία που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουν να παραχθούν τέτοιοι άνθρωποι ή να μεταλλαχθούν οι δεδομένοι που έχουμε τώρα σε αυτούς που εμείς θέλουμε. Νομίζω ότι είναι πολύ σαφές αυτό που λέω. Μην παρασύρεστε από τις συζητήσεις που σας εγκλωβίζουν καθημερινά στο περιβάλλον που κινείστε ή μέσα στο χώρο εργασίας οπουδήποτε, μην παρασύρεστε από τις κοκορομαχίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, γιατί εμάς ο ρόλος μας είναι να προκαλέσουμε, μέσα από τη συνειδητή μας σκέψη και τον συνειδητό μας οραματισμό, συτό το θετικό αποτέλεσμα. Εάν κρατηθούμε αδιάσπαστοι και σταθεροί σε αυτό, η ενέργεια θα βρει τον τρόπο να μεταλλάξει τους πολιτικούς μας και να τους κάνει έτσι όπως τους θέλουμε όλοι οι Έλληνες ή, αν δεν μπορέσει να μεταλλάξει τους δεδομένους, θα βρει τον τρόπο να παράξει καινούριους. Δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος που θα γίνει αυτό, αρκεί να μείνουμε αταλάντευτα σταθεροί στο αίτημά μας και να μην παρασυρόμαστε από απαισιόδοξα, αρνητικά ή διχαστικά σχήματα.
Με αυτό θα ήθελα να ολοκληρώσω, γιατί πράγματι στην Ελλάδα μέσα στο 2014 θα έχουμε ιστορίες. Ήδη μετά τις ευρωεκλογές θα δρομολογηθούν αλλαγές, είναι αναπόφευκτο. Απέναντι λοιπόν σε αυτές, μην εγκλωβιστείτε στο σχήμα ότι θα πρέπει να βγει το τάδε κόμμα γιατί είναι το καλό και οι άλλοι είναι άσχημοι, μην εγκλωβιστείτε σε τέτοια διχαστικά σχήματα.. Να παραμείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στο να παράξουμε την ιδανική πολιτική ηγεσία, η οποία θα προσφέρει στον Ελληνισμό όραμα, θα είναι άτομα ακέραια και τίμια, θα είναι πατριώτες και θα μπορέσουν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο και να επαναφέρουν την Ελλάδα στο ρόλο και το μονοπάτι που της αξίζει. Τελεία και παύλα. Ας κρατηθούμε εκεί σταθεροί.