ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Οι τρόποι με τους οποίους το Θείο Σχέδιο γνωστοποιείται στην Ανθρωπότητα.

Το Πλανητικό Δίκτυο και οι Υπέρμαχοι του Φωτός.

Το Θείο Σχέδιο είναι το άμεσο παράγωγο της Θείας Θέλησης για την τελική αφύπνιση και φώτιση όλων των εκδηλωμένων κόσμων και των όντων που τους κατοικούν. Αποκρυσταλώνει τον Υπέρτατο Θείο Σκοπό, με οδηγό την Θεία Σοφία και μοναδικό κίνητρο την Θεία Αγάπη.

Η αρχική σύλληψη του Θείου Σχεδίου τελείται στο Πεδίο της Δημιουργίας, από τις υπερεξελιγμένες υπάρξεις που διαμένουν εκεί και βρίσκονται σε διαρκή και άμεσο συντονισμό με τις Θείες Εκπορεύσεις. Εδώ το Θείο Σχέδιο αποκρυσταλώνεται από την Ιεραρχία των Χορηγών του Φωτός με τη μορφή των Κοσμικών Νόμων που διέπουν όλους τους εκδηλωμένους κόσμους, αλλά και εξειδικεύεται για κάθε εκδηλωμένο κόσμο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές του και την ιδιαίτερη καρμική φύση των όντων που τον κατοικούν.

Στη συνέχεια, τα διάφορα εξειδικευμένα μέρη του Σχεδίου, «παραδίδονται» απ’ ευθείας προς υλοποίηση σε επιλεγμένα όντα από κάθε εκδηλωμένο κόσμο (με κριτήριο την μεγαλύτερη δυνατή καθαρότητα συνείδησης και πνευματική τους εξέλιξη), ή «εκπέμπονται» ως ενεργές σκεπτομορφές με προοπτική αυτές να «εντυπωθούν» σε ορισμένα πνευματικά πιο εξελιγμένα και ενορατικά όντα του κόσμου στον οποίο απευθύνονται.

Έτσι, το Θείο Σχέδιο διαχέεται εξειδικευμένο προς υλοποίηση μέσα σε όλους τους κόσμους των πεδίων της Δημιουργίας, της Μορφής και της Υλοενέργειας, μέσω επιλεγμένων όντων από κάθε κόσμο.

Ειδικότερα για την ανθρωπότητα, η σύλληψη ή γνωστοποίηση του Θείου Σχεδίου συντελείται με τους εξής τρόπους:

Α. Μέσω απ’ ευθείας επαφής με επιλεγμένους ανθρώπους ανά τη Γη, οι οποίοι πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές πνευματικής ανάπτυξης και έφεσης για υπηρεσία. Οι άνθρωποι αυτοί αποκαλούνται από την Ιεραρχία «Υποψήφιοι».

Η επαφή αυτή γίνεται μέσω ζωντανής και σε πλήρη εγρήγορση «συζήτησης» του υποψηφίου με κάποιο υπερεξελιγμένο ον του πεδίου της Δημιουργίας, περίπτωση πάρα πολύ σπάνια, ή συνήθως με κάποια ανώτερη οντότητα του πεδίου της Μορφής, η οποία έχει παραλάβει άνωθεν το υπό διαβίβαση μήνυμα.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους γίνεται αυτή η απ’ ευθείας επαφή. Άλλοτε, ο υποψήφιος οδηγείται σε κατάσταση άνωθεν προκαλούμενης έκστασης, προκειμένου να γίνει η απαραίτητη επικοινωνία. Άλλοτε, η συζήτηση διεξάγεται μέσω διαυγούς και συνειδητού ονειρέματος, το οποίο και πάλι προκαλείται άνωθεν κατά τον ύπνο του υποψηφίου.

Πάντως, η μεταβίβαση του Σχεδίου μέσω απ’ ευθείας επαφής είναι γενικά σπάνια και αφορά παγκόσμια μόνο λίγες εκατοντάδες πρωτοπόρους ανθρώπους, οι οποίοι προορίζονται για την «εμπροσθοφυλακή» των Υπέρμαχων του Φωτός.

Β. Ο άλλος τρόπος μεταβίβασης του Θείου Σχεδίου στην ανθρωπότητα είναι μέσω σκεπτομορφών. Εδώ, το Σχέδιο για την ανθρωπότητα εκπέμπεται από το πεδίο της Δημιουργίας ως μια στοχευμένη ενεργή σκεπτομορφή, η οποία αναπαράγεται και επανεκπέμπεται από τα υψηλά πνεύματα του πεδίου της Μορφής (π.χ. ειδικές αγγελικές τάξεις). Στη συνέχεια, η σκεπτομορφή «συλλαμβάνεται» και εντυπώνεται στο νου των υποψηφίων που διαθέτουν αναπτυγμένη πνευματικότητα και δεδηλωμένη καλή θέληση για υπηρεσία.

Η σύλληψη αυτή του Σχεδίου γίνεται κάτω από διάφορες συνθήκες. Οι πιο συνηθισμένες είναι το ενορατικό όνειρο, ο εμπνευστικός διαλογισμός και στοχασμός, η κατάσταση ενατένισης που βιώνει κάποιος όταν προσεύχεται, μετά από νηστεία, αϋπνία ή ψυχικό σοκ, και η συνειδητοποίηση που επέρχεται μέσω ενός συμβάντος συγχρονικότητας (π.χ. παίρνουμε την κατάλληλη πληροφορία, τη στιγμή που τη χρειαζόμαστε, μέσω ενός βιβλίου ή μιας συνάντησης που μοιάζουν να μας βρήκαν τυχαία).

Αυτός ο τρόπος μεταβίβασης του Σχεδίου μέσω σκεπτομορφής είναι ο πιο συνηθισμένος και αφορά εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Όπως και να ‘χει, από όλους τους υποψηφίους ανά τον πλανήτη που δέχονται την κρούση του Σχεδίου, εκείνοι που τελικά ανταποκρίνονται συνειδητά, υπεύθυνα και έμπρακτα σε αυτό, αποκαλούνται από την Ιεραρχία «Υπέρμαχοι του Φωτός» και απαρτίζουν τους βασικούς κόμβους, γύρω από τους οποίους υφαίνεται ένα Πλανητικό Δίκτυο του Φωτός (New Earth Network). Αυτό είναι ο βασικός φορέας υλοποίησης του Θείου Σχεδίου για την ανθρωπότητα…

Πανάρχαια προσευχή υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ – ΒΗΤΑ – ΓΑΜΑ – ΔΕΛΤΑ – ΕΨΙΛΟΝ – ΣΤΙΓΜΑ – ΖΗΤΑ – ΗΤΑ – ΘΗΤΑ – ΙΩΤΑ – ΚΑΠΠΑ – ΛΑΜΒΔΑ – ΜΙ – ΝΙ – ΞΙ – ΟΜΙΚΡΟΝ – ΠΙ – ΡΟ – ΣΙΓΜΑ – ΤΑΥ – ΥΨΙΛΟΝ – ΦΙ – ΧΙ – ΨΙ – ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής – επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.
Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή (δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ.
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται.

Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους…

[Πηγή ellinikoarxeio.com]

Τι είναι ακριβώς το Κάρμα

Η αληθινή έννοια και ο μηχανισμός του Κάρμα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται από τους πολλούς, πολύ λίγη σχέση έχουν με τη «μοίρα», το «κισμέτ» ή την «τιμωρία» λόγω διάπραξης αμαρτιών. Ουσιαστικά, το Κάρμα -που στα σανσκριτικά σημαίνει «πράξη»- αποτελεί το σύνολο των ιδιαίτερων τάσεων της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, σύμφωνα με τις οποίες αυτός ωθείται να πράττει – δηλαδή να σκέφτεται, να εκφράζει συναισθήματα και να συμπεριφέρεται στη ζωή του. Αυτές οι τάσεις, που αποτελούν ουσιαστικά το «χαρακτήρα» μας, είναι προϊόν των συνολικών βιωμάτων που έχει αποκτήσει η ψυχή μας, καθ’ όλη την διάρκεια της περιπετειώδους πορείας της -από ζωή σε ζωή- μέχρι σήμερα.

Ο μηχανισμός με τον οποίο δημιουργούνται αυτές οι τάσεις που συνιστούν το Κάρμα μας βασίζεται στην κοσμική ιδιότητα της Αδράνειας. Η ίδια η έννοια της αδράνειας, όπως τη γνωρίζουμε από τη Φυσική, εκφράζει την αντίδραση που παρουσιάζει κάθε δομή όταν κάποιος ή κάτι επιχειρήσει να την αλλάξει. Από αυτή τη σκοπιά, η αδράνεια εκφράζει σε ένα ευρύτερο πεδίο την αντίσταση κάθε δομής π.χ.ενός όντος ή ομάδας όντων, ενός φυτού, υλικού σώματος, φυσικού φαινομένου, κ.λ.π) στην αλλαγή και άρα την τεράστια δύναμη της Συνήθειας. Υπ’ αυτή την έννοια ακόμα και οι ίδιοι οι φυσικοί ή κοσμικοί νόμοι θεωρούνται από τις εσωτερικές διδασκαλίες ως συνήθειες του σύμπαντος και όχι αναλλοίωτοι ή απαραβίαστοι! Άλλωστε έτσι μόνο εξηγούνται τα «θαύματα», ως αποτέλεσμα παραβίασης ή προσωρινής «κάμψης» των φυσικών νόμων από ανθρώπους ή ανώτερες πνευματικές υπάρξεις που η επίγνωσή τους υπερβαίνει και δεν δεσμεύεται από τις «συνήθειες» του υλικού κόσμου! Στην πραγματικότητα, όταν για οποιονδήποτε λόγο η ενέργεια ακολουθήσει επανειλημμένα μία συγκεκριμένη διαδρομή, αποκτά λόγω αδράνειας την τάση/συνήθεια να ακολουθεί στο εξής αυτήν ακριβώς την ίδια διαδρομή.

Με τον ίδιο τρόπο, όταν μία ψυχή ασπαστεί και εφαρμόσει επανειλημμένα κάποιο μοτίβο σκέψης, συναισθηματικής αντίδρασης ή συμπεριφοράς, αποκτά την τάση να αντιδρά πάντα με τον ίδιο αυτό τρόπο. Έτσι λοιπόν δημιουργείται το ατομικό μας Κάρμα, ως ένα σύνολο τάσεων, αποτέλεσμα συνήθειας που στηρίζεται στην επανάληψη. Γι’ αυτό και όταν μιλάμε για Κάρμα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για Κάρμα εξ Αδρανείας! Μάλιστα, αυτό το σύνολο των τάσεών μας διαμορφώνει και μία προσωπική μας καρμική «ενεργειακή δόνηση», τη δική μας ιδιαίτερη ψυχική συχνότητα, η οποία προσελκύει στη ζωή μας μέσω συντονισμού και υλοποιεί συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τα βιώνουν όλα αυτά σαν τυχαία περιστατικά, αλλά μόνο τυχαία δεν είναι! Έτσι, το Κάρμα μας δεν περιλαμβάνει μόνο τις προσωπικές μας τάσεις, αλλά και όλες τις εξωτερικές συνθήκες που εμείς υλοποιούμε και προβάλλουμε στη ζωή μας, και τις οποίες αναπαράγουμε συνεχώς και υλοποιούμε λόγω αδράνειας. Τελικά, το εξ αδρανείας Κάρμα μας, είναι εκείνο που κρατά σε συνοχή και αναπαράγει, τόσο αυτό που θεωρούμε σαν «εαυτό» μας, όσο και τις ευρύτερες εξωτερικές συνθήκες στη ζωή μας. Το Κάρμα εξ αδρανείας μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό. Εάν το παρελθόν μας ως ψυχή, μάς έκανε να έχουμε παγιώσει θετικές συνήθειες και τάσεις, προς την κατεύθυνση της πνευματικής ανύψωσης, της αγάπης, της γνώσης και της ενότητας, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο αποφασιστικά προς την πνευματική αφύπνιση, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις απαραίτητες θετικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει θετικό Κάρμα. Εάν, αντίθετα, το παρελθόν μας ως ψυχή μάς έκανε να έχουμε παγιώσει αρνητικές συνήθειες και τάσεις, δηλαδή προς την κατεύθυνση της χωριστικότητας, της σκληρότητας, της άγνοιας, και της πνευματικής υποβάθμισης, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο έντονα προς τον κατήφορο της πνευματικής αντεξέλιξης, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις ανάλογες αρνητικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει αρνητικό Κάρμα. Εγρήγορση και Απελευθέρωση Αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι, παρόλο που ο καθένας μας γεννιέται με ένα δεδομένο Κάρμα λόγω των τάσεων που έχει κληρονομήσει από το παρελθόν του ως ψυχή, ωστόσο αυτό το Κάρμα δεν είναι καθόλου αμετάβλητο. Κατ’ αρχήν, καθώς νέες εμπειρίες προστίθενται, ουσιαστικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας, η ψυχή μας τροφοδοτείται αέναα με νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα το κάρμα μας να βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία εξέλιξης και διαμόρφωσης – είτε προς το θετικότερο, είτε προς το αρνητικότερο. Παράλληλα -και εδώ ακριβώς έρχεται η έννοια της απελευθέρωσης και της πνευματικής αφύπνισης- κάθε στιγμή στη ζωή μας, το κάθε «εδώ και τώρα», μάς προσφέρει και από μία ευκαιρία να ανατρέψουμε το κάρμα μας, και να το αλλάξουμε συνειδητά προς μια θετική κατεύθυνση.

Το μόνο -αλλά ισχυρότατο- εμπόδιο ενάντια σ’ αυτή τη διαρκή δυνατότητα αλλαγής είναι ακριβώς η δύναμη της συνήθειας, η οποία αποκοιμίζει τη συνείδησή μας, ευνουχίζει την ελεύθερη βούλησή μας, και μας κάνει να βιώνουμε εντελώς μηχανικά κάθε στιγμή, χωρίς να σκεφτούμε καν το ενδεχόμενο αλλαγής πορείας. Συμπερασματικά, ο δρόμος της απαλλαγής από το αρνητικό μας Κάρμα περνά αποκλειστικά και μόνο μέσα από την Καλλιέργεια της Εγρήγορσης. Αυτός είναι ο λόγος που όλες οι γνήσιες πνευματικές παραδόσεις δίνουν τόσο μεγάλο βάρος στην αυτογνωσία, την αυτοπαρατήρηση και την αυτεπίγνωση, εκπαιδεύοντας τους μαθητές τους μέσω ειδικών ασκήσεων. Ουσιαστικά, η έννοια της Εγρήγορσης -όντας στον αντίποδα της μηχανικότητας και της κοιμισμένης συνείδησης- συνίσταται στην ανάπτυξη της ικανότητας να έχουμε ανά πάσα στιγμή επίγνωση, συναίσθηση και συνειδητότητα τού τι ακριβώς μας συμβαίνει, δηλαδή πού βρισκόμαστε, τι βιώνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε και ποιες είναι οι -στην πραγματικότητα απειράριθμες- επιλογές που μας προσφέρει η στιγμή αυτή. Καθώς αναπτύσσουμε, λοιπόν, την αρετή της εγρήγορσης, αποκτούμε ολοένα και περισσότερο τη δυνατότητα της επιλογής με βάση τη διάκριση και την ελεύθερή μας βούληση. Τότε, απαλλαγμένοι από τη μηχανικότητα, μπορούμε συνειδητά να τροποποιήσουμε κάθε καρμική τάση, παίρνοντας οι ίδιοι τα ηνία της ζωής μας. Αυτό ακριβώς είναι το «σπάσιμο του Κάρμα»! Η μετάβαση από μία ζωή εν υπνώσι -όπου τα πάντα μας συμβαίνουν ασυνείδητα, λόγω αδράνειας-, σε μία νέα ζωή, όπου αφυπνισμένοι και συνειδητοί, επιλέγουμε οι ίδιοι την πορεία μας και διαμορφώνουμε δυναμικά τις εξελίξεις έχοντας απελευθερωθεί από τη σκλαβιά της συνήθειας.

Ανώτερες παρεμβάσεις στο ανθρώπινο Κάρμα Πέρα από τον εγκαθιδρυμένο κοσμικό μηχανισμό της αδράνειας, που παράγει το ατομικό μας κάρμα, και πέρα από τις όποιες ατομικές μας προσπάθειες για την καλλιέργεια της εγρήγορσης και την καρμική μας απελευθέρωση, στον γήινο κόσμο μας, αλλά και γενικότερα πάνω στο ανθρώπινο κάρμα παρεμβαίνουν και άλλοι παράγοντες. Συγκεκριμένα, υπεράνω του υλικού μας κόσμου υπάρχουν άλλοι, αόρατοι κόσμοι, στους οποίους ενοικούν ανώτερες, υπερεξελιγμένες πνευματικές υπάρξεις. Τα όντα αυτά, έχοντας επωμιστεί μεταξύ άλλων και την ευθύνη για την πνευματική εξέλιξη των κατώτερων όντων -όπως εν προκειμένω και των ανθρώπων- έχουν εγκαθιδρύσει δικούς τους μηχανισμούς και νομοτέλειες μέσω των οποίων επεμβαίνουν επάνω στο ανθρώπινο κάρμα – τόσο το ατομικό του καθενός μας, όσο και στο συνολικό μας ως ανθρωπότητα. Καθώς δεν δεσμεύονται από τους κατώτερους φυσικούς νόμους και μπορούν να τους παρακάμπτουν, μπορούν να τροποποιούν κατά βούληση τους παράγοντες εκείνους που επηρεάζουν το κάρμα μας, ανάλογα με τις ανώτερες σκοπιμότητες που εκείνα μόνο γνωρίζουν. Αυτές οι ανώτερες παρεμβάσεις, που όπως είπαμε ασκούνται από αυτόματους εγκαθιδρυμένους άνωθεν μηχανισμούς, ομαδοποιούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: το Κάρμα προς Διδαχή και το Κάρμα προς Ανταπόδοση.

Το Κάρμα προς Διδαχή είναι ένας καθαρά εκπαιδευτικός μηχανισμός, ο οποίος παρεμβαίνει στο κάρμα μας, προκειμένου να βοηθήσει την ψυχή μας να συλλέξει τις καλύτερες δυνατές εμπειρίες για την πνευματική της εξέλιξη. Εάν π.χ. η καρμική μας τάση λόγω αδράνειας είναι να ενσαρκωνόμαστε ως άντρες, το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει και θα «κανονίσει» να ενσαρκωθούμε και ως γυναίκες, ώστε η ψυχή μας να εμπλουτίσει την εμπειρία της μέσω της επαφής με τη θηλυκή ενέργεια. Εάν η καρμική μας τάση είναι να βιώνουμε διαρκώς πόνο ή φτώχεια, κάποια στιγμή το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει για να «γυρίσει ο τροχός» και να αποκτήσουμε την εμπειρία της απόλαυσης ή της αφθονίας. Ή εάν το κάρμα εξ αδρανείας μάς έχει κάνει σκληρούς και άκαρδους, το κάρμα προς διδαχή θα μας φέρει σε θέση θύματος, μέχρι να «μαλακώσει» η καρδιά μας. Με απλά λόγια, το κάρμα προς διδαχή συνίσταται στην εναντιοδρομία, και λανθασμένα εκλαμβάνεται ως τιμωρία όταν ωθεί την ψυχή να βιώσει την έλλειψη ή τον πόνο, όπως λανθασμένα εκλαμβάνεται ως καλοτυχία όταν ωθεί την ψυχή στην καλοπέραση και την απόλαυση.

Το Κάρμα προς Ανταπόδοση ασκείται σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, όπου η καρμική τάση ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ισορροπία και την πνευματική εξέλιξη ολόκληρης της ανθρωπότητας ή ολόκληρου του γήινου κόσμου. Σ΄ αυτή την περίπτωση, όπου κάποιος άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων λειτουργεί ως όργανο του κακού εγκυμονώντας το χάος και την αποδόμηση, σπέρνοντας τον πόνο, τη χωριστικότητα και την άγνοια, ο μηχανισμός του Κάρμα προς Ανταπόδοση επεμβαίνει αμείλικτα, εξαλείφοντας την απειλή και οδηγώντας τις ψυχές των υπευθύνων σε ειδικές, καθαρτήριες περιοχές του αόρατου κόσμου. Αυτό το σπάνιο είδος κάρμα έχει υπερτονιστεί από κάποιες πνευματικές παραδόσεις (προφανώς για λόγους τρομοκράτησης και ελέγχου των οπαδών τους), με αποτέλεσμα την παρεξήγηση να θεωρείται γενικότερα το κάρμα ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας. Θεία Χάρις υπεράνω παντός κάρμα Καθώς η θεία βούληση είναι ακατάληπτη και επενεργεί με εξίσου ακατάληπτους τρόπους, εμπεριέχει ως αναπόσπαστο συστατικό της τη Συγχώρεση και την Κατά Χάριν, θαυματουργική απελευθέρωση.

Πάνω λοιπόν από κάθε έννοια κοσμικής αδράνειας και συνήθειας, η Εγώ Ειμί Παρουσία του Θεού καταλύει κατά Βούληση οποιοδήποτε είδος κάρμα, εφόσον κρίνει ότι έτσι η ψυχή θα οδηγηθεί ταχύτερα πίσω στο αληθινό της «σπίτι» και στην απελευθέρωση από την άγνοια. Η κατά Χάριν υπέρβαση του κάρμα περιλαμβάνει απρόβλεπτες και θαυματουργές παρεμβάσεις στη ζωή και στη συνείδησή μας, εντελώς ανεξήγητες με βάση την κοινή ανθρώπινη λογική. Από αυτή τη σκοπιά δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να «προκαλέσει» εσκεμμένα ή με τη βοήθεια κάποιας πνευματικής άσκησης. Εν προκειμένω, το μόνο που μπορεί κανείς να κάνει -αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο- είναι να προσεύχεται και να εγκαταλειφθεί στη Χάρι του Θεού, παραμερίζοντας την προσωπικότητά του και τα μικρά «θέλω » του, αφήνοντάς της «χώρο» να επενεργήσει…