Ο Νέος Πνευματικός Άνθρωπος

Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα γιατί η συμμετοχή είναι πάνω από χίλια, χίλια πεντακόσια άτομα κι αυτό μας χαροποιεί πάρα πολύ.

Ας μπούμε όμως στο κυρίως θέμα μας, που είναι «ο νέος πνευματικός άνθρωπος», ο οποίος συνδέεται απόλυτα με τις εξελίξεις, τις οποίες παρατηρούμε διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία τρία χρόνια από το Μάιο του 2012, με την πρώτη μεγάλη διάχυση ενεργειών, για την οποία οι περισσότεροι είστε ενήμεροι, αλλά και φέτος, όπου είχαμε αυτή την τρομερή πνευματική διάχυση των ενεργειών της «Εγώ Ειμί Παρουσίας», η οποία ξεκίνησε απ’ τον Μάρτιο και κρατάει μέχρι και τώρα, έχουμε μια πρωτόγνωρη αφύπνιση πλέον, σε διεθνές επίπεδο.

Τα πρώτα σημάδια ήδη τα βλέπετε και μιλάω για την υπόθεση της Συρίας, όπου πρέπει να σταθούμε με πάρα πολλή μεγάλη προσοχή σ’ αυτά που συμβαίνουν και όχι απλώς με την έννοια της ανάγκης για παγκόσμια ειρήνη, η οποία είναι προφανώς μια πολύ μεγάλη αναγκαιότητα, αλλά ούτε πρέπει να σταθούμε απέναντι σ’ αυτά τα γεγονότα, απλά και μόνο με την έννοια του, αν τελικά θ’ αποφευχθεί η όχι μια επέμβαση, διότι μέσα στις γεωπολιτικές προτεραιότητες της νέας παγκόσμιας τάξης είναι οπωσδήποτε η αλλαγή του καθεστώτος στη Συρία και στη συνέχεια στο Ιράν.

Εκείνο λοιπόν που συμβαίνει πρακτικά είναι μια υποκρισία για τα μάτια του κόσμου προς το παρόν, ότι εντάξει συμμεριζόμαστε την άποψη των πολιτών, το καλύπτει η πρόταση των Ρώσων για διπλωματική λύση, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού είναι σίγουρα να βρούμε κάποιον τρόπο ν’ αποτύχει η όλη διπλωματική προσπάθεια, για να μπορέσουμε να κάνουμε την επέμβαση.

Δεν είναι εκεί όμως το θέμα.

Εκεί που πρέπει να σταθούμε όλοι μας είναι διότι, τώρα ξεκινάει το καλό, το κακό τ’ αφήνουμε πίσω μας σιγά-σιγά απ’ αυτή την περίοδο και μετά.

Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι στην τεράστια αλλαγή που συνέβη και στην τεράστια αφύπνιση που συνέβη πλέον σ’ ολόκληρο το δυτικό κόσμο.

Είναι πρωτοφανής η μεταστροφή, όπου ο κόσμος πλέον, όχι μόνο είναι φιλειρηνικός, αλλά και δεν τρώει πλέον το κουτόχορτο της προπαγάνδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης κι αυτό ήτανε πάρα πολύ δύσκολο νa επιτευχθεί, μην το θεωρείτε καθόλου απλό, ιδίως ο δυτικός πολίτης επηρεαζόταν πάντα καταλυτικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πίστευε ότι έλεγε η τηλεόραση, ότι έλεγαν οι αξιωματούχοι.

Αυτή τη φορά λοιπόν, βλέπουμε το εκπληκτικό, μια πλήρη αναστροφή, από κει που μέχρι την τελευταία επέμβαση στο Ιράκ, μετά το Αφγανιστάν, τα ποσοστά υπέρ της επέμβασης ήταν στο 65%, βλέπουμε τώρα με τη Συρία, σε Αγγλία, Αμερική και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τα ποσοστά να είναι 70% εναντίον της επέμβασης και υπέρ της φιλειρηνικής λύσης, αυτό είναι κάτι το πρωτόγνωρο, στο οποίο πρέπει να σταθεί κανείς.

Το δεύτερο, είναι ότι αυτό το δίκτυο φωτός, το οποίο έχει αρχίσει πλέον να δομείται σταθερά σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει αρχίσει κι έχει άποψη για τα πράγματα. Υπάρχουν πλέον μορφές κοινωνικής οργάνωσης, από τους πνευματικούς ανθρώπους, ανά την υφήλιο, οι οποίες παράγουν πρόταση σε σχέση με την ειρήνη, σε σχέση με την υγεία, σε σχέση με τη δημοκρατία, σε σχέση με την οικολογία, σε σχέση δηλαδή με θέματα καθημερινότητας, παράγουν πρόταση αναφορικά με τις ανθρώπινες σχέσεις.

Βλέπουμε λοιπόν ότι, κι εδώ σιγά-σιγά θα έρθω στο θέμα της ομιλίας μας, στα χαρακτηριστικά δηλαδή του νέου πνευματικού ανθρώπου, αλλά προτού τα πάρουμε με τη σειρά, θέλω να επισημάνω κι αυτό είναι επίσης κάτι που βιωματικά πιστεύω ότι το αναγνωρίζετε όλοι, ότι αυτή η μεγάλη μεταστροφή έχει αρχίσει και εγκαθιδρύεται και στην Ελλάδα.

Εγώ τουλάχιστον που είχα την είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με ανθρώπους σε άλλες πόλεις, πέραν της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, βλέπω με πολύ μεγάλη μου χαρά, αλλά και από καθημερινούς, αυτό που λέμε απλούς ανθρώπους, γιατί ουσιαστικά απλός άνθρωπος δεν είναι κανένας, όλοι είμαστε ίδιοι, αλλά εν πάση περιπτώσει εννοώ πρώην απονήρευτους ανθρώπους σε σχέση με τα δρώμενα, βλέπω παντού ότι υπάρχει μια άνευ προηγουμένου αφύπνιση και στην Ελλάδα και απ’ αυτήν είναι καθαρά θέμα χρόνου, καθαρά θέμα αναμονής για το πώς αυτή η αφύπνιση θα μπορέσει να εκφραστεί και στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Έτσι λοιπόν, θεωρώ, βάζοντας κάτω τα χρόνια, είχαμε πει ότι μπαίνουμε σε μια πολύ καυτή τριακονταετία, αυτό το επισημάναμε από πέρσι, μέσα στην οποία θα γίνει οριστική εδραίωση των δυνάμεων του φωτός. Το πρώτο μισό της όμως, δηλαδή τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια θα είναι τα πολύ καυτά, τα πολύ καθοριστικά, από πλευράς εξελίξεων, για το τι θα επακολουθήσει. Και εξειδικεύοντάς το ακόμα περισσότερο για την Ελλάδα, έχουμε μπροστά μας μια πολύ σοβαρή επταετία, μέσα στην οποία θα παιχτεί το παιχνίδι της επανίδρυσης της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από μια καινούργια πνευματική, συνειδητή διάσταση.

Έχοντας λοιπόν, αυτά υπ’ όψιν μας, το πρώτο που θα έπρεπε να έχουμε κατά νου πιστεύω, είναι να μην κρίνουμε με βάση την αγωνία της στιγμής, γιατί η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, της ανθρωπότητας, αλλά και σε πιο μικρή κλίμακα των τοπικών κοινωνιών, όπως είναι η ελληνική κοινωνία και γενικά ο ελληνισμός, γιατί πλέον, αν είδατε τον τίτλο του οραματισμού έπαψε να είναι οραματισμός για την Ελλάδα, αλλά είναι οραματισμός για την Ελλάδα και τον ελληνισμό. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, το κάναμε, όχι μόνο επειδή συμπεριλαμβάνουμε πλέον και την Κύπρο, που παίρνει μια δυναμική πλέον στάση απέναντι στα πράγματα, μετά την τελευταία περιπέτεια που πέρασε κι αυτή, αλλά επειδή, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές το διακύβευμα για τα παγκόσμια δεδομένα είναι η πνευματική διάσταση του ελληνισμού και είναι εκείνη που σε παγκόσμιο επίπεδο πρόκειται να σπρώξει τα πράγματα, να ωθήσει τα πράγματα προς τη νέα πνευματική αναγέννηση.

Οι δυνάμεις οι οποίες συγκρούονται αυτή τη στιγμή είναι ο ελληνισμός και οι σύμμαχοί του, θα μπορούσαμε να πούμε, αναφερόμενος στις φίλιες ιδεολογίες και πνευματικά ρεύματα και απ’ την άλλη μεριά κάποιες σκοταδιστικές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να αντεξελίξουν την ανθρωπότητα και την όλη δόνηση του πλανήτη.

Επανερχόμενος λοιπόν, στα ελληνικά, λέω ότι δεν πρέπει να εξετάζουμε τα πράγματα με το άγχος της στιγμής, διότι ολόκληρη η διαδικασία της εξέλιξης, όπως καταλαβαίνετε, δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες, που καλώς ή κακώς μπορεί να έχει προσωπικά ο καθένας από μας κι έτσι όπως βλέπει τα πράγματα, μέσα από το περιοριστικό πρίσμα των προσωπικών του βιωμάτων.

Έτσι λοιπόν, εμείς μπορεί να νιώθουμε μια μεγάλη αγωνία για όλα αυτά που βιώνουμε και να λέμε πολλές φορές ότι, άντε ρε παιδιά να γίνει κάτι, αλλά δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι, μέσα σε τρία χρόνια κρίσης και μνημόνιο, θα μπορούσε να αλλάξει ολόκληρη η νοοτροπία του κατεστημένου, να μεταμορφωθεί ξαφνικά ολόκληρος ο ελληνικός λαός και να γίνουμε μια διαφορετική φυλή, αυτό δεν γίνεται μέσα σε τρία χρόνια, θέλει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια. Κι αυτό το βλέπετε, για να είμαστε ειλικρινείς κι από τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτουμε πολλές φορές κι εμείς οι ίδιοι, δηλαδή άμα δούμε τη δικιά μας συμπεριφορά, θα δούμε ότι ακόμα παλεύει κι ο παλιός μας εαυτός, δηλαδή παρ’ όλο που έχουμε πάρει τόσα διδάγματα και ξέρουμε προς τα πού πρέπει να πορευτούμε, ως άτομα και ως κοινωνία, ακόμα το παλιό μέσα μας δεν έχει πεθάνει, υπάρχει αντίσταση. Και εκτός αυτού, πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας ότι οι δυνάμεις της αντεξέλιξης υπάρχουν ακόμα, δηλαδή, θα το πω πολύ λαϊκά, μην με παρεξηγήσετε, αλλά και στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μεγάλη «καφρίλα», δηλαδή υπάρχουν ακόμα συνάνθρωποί μας, συμπολίτες μας, οι οποίοι είναι δέσμιοι των ενστίκτων και μάλιστα των χειρότερων ενστίκτων. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, οι δικές μας προσπάθειες και η σκεπτομορφή που εγκαθιδρύουμε τόσα χρόνια θα είχε επικρατήσει με ευκολία.

Αλλά υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις αντίρροπες, οι οποίες δυστυχώς ακόμα είναι προσκολλημένες πολύ χαμηλά.

Σιγά-σιγά όμως, κι αυτό το διαπιστώνετε, αυτό είναι το παρήγορο, διαπιστώνουμε ότι η κρίσιμη μάζα των πνευματικά συνειδητών ανθρώπων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, κάποια στιγμή αυτό μέσα στα επόμενα χρόνια είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εκφραστεί και με αλλαγή πλέον κοινωνικής συμπεριφοράς. Και αυτό που σήμερα βιώνουμε, αυτό που λέμε έλλειψη πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας στην Ελλάδα και ότι πολλοί από μας, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό στον ελληνισμό, που είναι πιο μπροστά από τους σημερινούς ηγέτες του, αυτό να είστε σίγουρο είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θ’ αλλάξει, δηλαδή από την κρίσιμη μάζα των συνειδητών ατόμων, μέσα στον ελληνισμό, θέλει δεν θέλει κάποιος, θα προκύψει και μια καλή ηγεσία στην πορεία, είναι απότοκος της εξέλιξης αυτό το πράγμα, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Το θέμα είναι πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να το φέρουμε, αυτή είναι η μόνη διαφορά.

Ξεκινάω λοιπόν, πάνω σε ορισμένα στοιχεία που βλέπουμε να χαρακτηρίζουν το νέο πνευματικό άνθρωπο, γιατί μας αφορά όχι μόνο προσωπικά, αλλά που να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε και μέσα στην κοινωνία, τόσο σε επίπεδο ελληνισμού, όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Το πρώτο, είναι ότι, ο νέος πνευματικός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει από –ισμούς και δεν εγκλωβίζεται σε –ισμούς, θα σας δώσω ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα πάνω σ’ αυτό, γιατί δυστυχώς εκεί, είναι που κάποιοι πέφτουν θύματα αυτής της νοοτροπίας.

Ας πούμε, αναφέρθηκα στο παράδειγμα της Συρίας προηγουμένως, επειδή είναι ακριβώς κάτι, που μας καίει αυτή τη στιγμή και γύρω απ’ το οποίο διακυβεύεται η παγκόσμια ειρήνη.

Είναι εύκολο να παρασυρθεί κανείς και να καταλήξει στο απλοϊκό συμπέρασμα λέγοντας για –ισμούς, ότι οι κακοί της υπόθεσης είναι οι Αμερικάνοι και οι Άγγλοι, ενώ οι καλοί της υπόθεσης είναι οι Ρώσοι, πολύ απλό δεν είναι;

Απ’ αυτό το απλοϊκό συμπέρασμα είναι που πρέπει να ξεφύγει και ξεφεύγει σήμερα σιγά-σιγά ο πνευματικός άνθρωπος, ο οποίος μαθαίνει να κινείται, όχι με ιδεολογίες και με διαχωρισμούς σε κράτη, σε φυλές, το ένα, το άλλο, αλλά μαθαίνει να κινείται με βάση ποιότητες.

Εάν λοιπόν, ο νέος πνευματικός άνθρωπος αναγνωρίσει ως κυρίαρχη ποιότητα την ειρήνη, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, αμέσως λέει, εγώ θα υποστηρίξω οποιαδήποτε δύναμη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί αυτή εξυπηρετεί το παγκόσμιο καλό και οποιαδήποτε δύναμη δεν εξυπηρετεί αυτή την κατεύθυνση θα την πολεμήσω, διότι αναγνωρίζω ότι εξυπηρετεί το παγκόσμιο κακό και την αντεξέλιξη.

Έτσι δεν εγκλωβίζεσαι σε σχήματα και δεν αποκτάς την απλοϊκή ποδοσφαιρική νοοτροπία, εγώ είμαι του καπιταλισμού, εγώ είμαι του κομμουνισμού, εγώ είμαι των Άγγλων, εγώ είμαι των Ρώσων, εγώ είμαι των Κινέζων, εσύ σε ποια ομάδα παίζεις μπάλα, σε ποια ομάδα ανήκεις;

Ο πνευματικός άνθρωπος αναγνωρίζει ότι μέσα σε όλα τα στρατόπεδα, είτε αυτά λέγονται κόμματα, είτε λέγονται σύλλογοι, είτε λέγονται κράτη, είτε λέγονται θρησκείες, μέσα σε όλα τα στρατόπεδα και σε όλους τους –σιμούς αντιπαλεύουν οι δυνάμεις του φωτός με τις δυνάμεις του σκότους. Και μέσα σε όλες τις μορφές κοινωνικής οργάνωσης, υπάρχουν οι καλοί, αγνοί άνθρωποι, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι οποίοι αγωνίζονται για συγκεκριμένες αξίες, ποιότητες και ιδανικά και υπάρχουνε κι εκείνοι οι οποίοι αγωνίζονται για το σκοτάδι.

Το θέμα λοιπόν είναι ότι ο νέος πνευματικός άνθρωπος κι ευτυχώς βλέπουμε να γίνεται ραγδαία αυτό σε πλανητική κλίμακα, μαθαίνει να απεγκλωβίζεται από τους –ισμούς, απ’ αυτά τα στεγανά, από την ποδοσφαιροποίηση, την κοπαδοποίηση και μαθαίνει να λειτουργεί και να ξεχωρίζει τα πράγματα με βάση ποιότητες.

Αν θυμόσαστε, σε κάποια περασμένη ομιλία, είχαμε θίξει, το τι ακριβώς σημαίνει προσφορά, τι ακριβώς σημαίνει υπηρεσία για το καλό και είχαμε πει ότι ο νούμερο ένα κανόνας είναι, υπηρεσία σημαίνει τη δημιουργία καλών συνθηκών αφύπνισης για όλους τους ανθρώπους.

Εάν λοιπόν κινηθεί και μ’ αυτό το κριτήριο κινείται ο νέος πνευματικός άνθρωπος, τότε αμέσως έχει μπροστά του, ορατά τα κριτήρια εκείνα, με βάση τα οποία διαχωρίζει την ήρα απ’ το στάρι, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια, ξέρει ο νέος πνευματικός άνθρωπος ότι οτιδήποτε πολεμάει τη γνώση και τη μόρφωση, δεν μας ενδιαφέρει από ποιόν, και οτιδήποτε καλλιεργεί την άγνοια ανήκει στο στρατόπεδο του σκότους, στο αρνητικό στρατόπεδο.

Ξέρει ότι ο οποιοσδήποτε καλλιεργεί τον ανθρώπινο πόνο, επειδή ο πόνος συσκοτίζει τη συνείδηση και είναι κακή συνθήκη για την αφύπνιση, ξέρει ότι χωρίς δικαιολογία, θέλω να πονούν οι άνθρωποι, ώστε μετά να γίνει, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, εκείνος που καλλιεργεί τον πόνο δουλεύει για την αντεξέλιξη, εκείνος που καλλιεργεί την ανασφάλεια, την πείνα και τη φτώχια λειτουργεί για την αντεξέλιξη, εκείνος που καλλιεργεί τον πόλεμο, την αρρώστια και καταπολεμά την υγεία, αυτός που καλλιεργεί τους περιορισμούς, τη δέσμευση και πολεμάει την ελευθερία λειτουργεί για το σκότος.

Αμέσως λοιπόν, απεγκλωβίζεται ο πνευματικός άνθρωπος από –ισμούς κι από στεγανά και από στρατόπεδα και μαθαίνει να ξεχωρίζει ποιος είναι με ποιόν και ξέρει πλέον ότι η δράση του και σε εσωτερικό επίπεδο και σε κοινωνικό επίπεδο είναι ακριβώς στην απελευθέρωση και στην καλλιέργεια αυτών των συγκεκριμένων καλών συνθηκών αφύπνισης για όλη την ανθρωπότητα.

Από κει και πέρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες και για τον πνευματικό άνθρωπο δεν ισχύει το γνωστό μας «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αντίθετα ισχύει ότι τα μέσα είναι εκείνα τα οποία προσδιορίζουν το σκοπό και προσδιορίζουν το τέλος.

Δεν υπάρχει λοιπόν παρέκκλιση για τον πνευματικό άνθρωπο γιατί γνωρίζει ποιες ακριβώς είναι οι ποιότητες, οι οποίες πρέπει να κυριαρχήσουν στη ζωή του και σ’ ολόκληρη την κοινωνία γύρω του και πλέον δεν λειτουργεί με βάση πρόσωπα, ιδεολογίες και κοινωνικούς σχηματισμούς, αλλά καθαρά με βάση αξίες και ποιότητες.

Στα πλαίσια ακριβώς αυτής της αντίληψης αναπτύσσεται για το νέο πνευματικό άνθρωπο αυτή η καινούργια νοοτροπία, την οποία ονομάσαμε κοινωνική δράση, δεν έχει σημασία το όνομα, σημασία έχει τι εμπεριέχει.

Πολλές λεπτομέρειες για το τι είναι η πνευματική δράση μπορείτε και να δείτε στο site που σας έλεγα στο newearthnetwork, που έχει ο φίλος μας ο Δημήτρης απ’ τη Θεσ-νίκη, εκεί υπάρχουν δημοσιευμένα κείμενα για την ενεργό δράση, εγώ μπορώ να σας πω με δυο λόγια, ότι η πνευματική δράση, δηλαδή η στάση του νέου πνευματικού ανθρώπου περιλαμβάνει δυο τομείς, ο ένας είναι η λεγόμενη εσωτερική πνευματική δράση κι ο άλλος είναι η λεγόμενη κοινωνική πνευματική δράση.

Η εσωτερική πνευματική δράση είναι όλες εκείνες οι κινήσεις και οι ενέργειες που κάνει ένας πνευματικός άνθρωπος, σε σχέση με τον εαυτό του και σε σχέση με την άσκησή του, την καθημερινή του άσκηση, προκειμένου όχι μόνο να ανεβάσει πνευματικά τον ίδιο τον εαυτό του, αλλά για να καλλιεργήσει εκείνη τη νέα πνευματική σκεπτομορφή, σ’ ένα πιο λεπτοφυές επίπεδο δηλαδή, απελευθέρωσης και εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Παράδειγμα, στα πλαίσια της πνευματικής εσωτερικής δράσης είναι ο οραματισμός για την Ελλάδα και τον ελληνισμό, που κάνουμε τώρα, γιατί δεν είναι μια κοινωνική δράση αυτή, είναι μια εσωτερική πνευματική δράση, ο σκοπός μας είναι να εκπέμψουμε στα εσωτερικά ενεργειακά πεδία.

Δεύτερο παράδειγμα είναι ο παγκόσμιος οραματισμός που γίνεται κάθε Κυριακή για την πνευματικοποίηση του χρήματος, ανάλογες δράσεις υπάρχουν σ΄ όλο τον κόσμο μέσω ομαδικής προσευχής, που γίνεται για την ειρήνη, για την οικολογία, πάνω ακριβώς στις καινούργιες πνευματικές αξίες που προανέφερα.

Όπου συμμετέχει ο νέος πνευματικός άνθρωπος, είτε μόνος του, είτε ομαδικά, προκειμένου να καλλιεργήσει αυτές τις νέες πνευματικές ενέργειες πλέον, σαν μια καινούργια σκεπτομορφή, σαν μια σκεπτομορφή για τη θεραπεία και την πνευματικοποίηση της ανθρωπότητας και του πλανήτη, αναφερόμαστε στην εσωτερική πνευματική δράση κι είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι στο οποίο μόλις τα τελευταία χρόνια έχει μπει γερά η ανθρωπότητα και βλέπουμε σ’ όλο τον κόσμο να φτιάχνονται ομάδες, οι οποίες να δικτυώνονται μεταξύ τους και μέσα απ’ αυτή τη δικτύωση να συμβάλλουν σ’ αυτή τη δημιουργία της κρίσιμης μάζας και της σκεπτομορφής που θα μεταμορφώσει τα πράγματα.

Το δεύτερο σκέλος η κοινωνική πνευματική δράση είναι καινοφανές ουσιαστικά για τον παγκόσμιο νέο πνευματικό άνθρωπο και λέω καινοφανές γιατί μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτό το κομμάτι ήτανε χαρισμένο στις δυνάμεις του σκότους, στις αρνητικές δυνάμεις, στο πνευματικό στρατόπεδο μέχρι πριν λίγα χρόνια δυστυχώς κυριαρχούσε η νοοτροπία ότι οποιαδήποτε ενασχόληση με τα κοινωνικά ή με την πολιτική ήταν κακή, λέγανε ου μπλέξεις θα αλλοτριωθείς θεωρούσαν ότι ήταν κάτι που καθυστερούσε την πνευματική εξέλιξη.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα δυστυχώς να παραδοθεί η εξουσία, όσον αφορά στα κοινωνικά δρώμενα στις αντίπαλες δυνάμεις.

Όμως μέσα από –τώρα αυτό είναι μια παραφιλολογία, όποιος θέλει το δέχεται- κάποιες διεργασίες που έγιναν στα ανώτερα πεδία, μεταξύ των διαφόρων πνευματικών υπάρξεων, από διάφορες παραδόσεις, οι οποίες έχουν την ευθύνη για την πνευματική καθοδήγηση της ανθρωπότητας, αυτή η στάση αναθεωρήθηκε και όχι μόνο αναθεωρήθηκε, αλλά μπήκε μπροστά τα τελευταία δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια, είκοσι, μπήκε μπροστά και μια κάθοδος ψυχών στην ανθρωπότητα, μια εξωτερίκευση δηλαδή ψυχών από τα εσωτερικά πεδία, οι οποίες θα έχουν ιδιαίτερο ταλέντο όσον αφορά στην υπηρεσία στον τομέα της κοινωνικής παρέμβασης, αλλά επιπλέον άρχισε και μια μεγάλη διάχυση ενεργειών απ’ το Μάιο του 2010, με ακριβώς αυτό αντικείμενο, μια κρούση δηλαδή πάνω σ’ όλους τους πνευματικούς ανθρώπους, που έλεγε, παιδιά δεν γίνεται να έχουμε παραδώσει το κομμάτι της εξουσίας στις αρνητικές δυνάμεις, μπείτε μέσα στο κοινωνικό πεδίο και πάρτε σιγά-σιγά τα πράγματα στα χέρια σας.

Αυτό μπορεί να ξεκίνησε και διεθνώς μέσα απ’ τα διάφορα οικολογικά κινήματα, γιατί η ενέργεια βρίσκει το πιο πρόσφορο έδαφος για να εισχωρήσει πάντα στην αρχή. Ξεκίνησε απ’ τα διάφορα οικολογικά κινήματα, συνεχίστηκε με τα διάφορα αντινεοταξικά του στυλ Occupy, Wall Street, τις συναντήσεις που γίνονταν έξω από τους G8, G 20 κλπ, και τώρα πλέον έχει αρχίσει αυτή η δικτύωση και διευρύνεται κι έχει περάσει μέσα στη δημιουργία, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, σε δημιουργία θεσμών λαϊκής συμμετοχής και σε πάρα πολλά άλλα, που αφορούν πλέον την καθημερινότητα, την καθημερινή δράση.

Αυτό το κομμάτι της εξωτερικής, ή αν θέλετε κοινωνικής πνευματικής δράσης, είναι ακριβώς το κομμάτι της ενεργοποίησης του νέου πνευματικού ανθρώπου, μέσα στα κοινωνικώς δρώμενα, στα καθημερινά δηλαδή, με στόχο τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών αφύπνισης για όλους τους ανθρώπους και ανέφερα πριν ποιες είναι αυτές οι καλές συνθήκες αφύπνισης, η ελευθερία, η μόρφωση, η υγεία, η ειρήνη, η αφθονία και το αίσθημα της ασφάλειας για όλους κι οι σωστές ανθρώπινες σχέσεις, χωρίς καταπίεση.

Αυτά είναι οι στόχοι στο κοινωνικό πεδίο, που θα δημιουργήσουν τις καλύτερες συνθήκες αφύπνισης για όλα τα όντα.

Ένα τρίτο στοιχείο, το πρώτο ήταν για τους -ισμούς, που σας ανέφερα, το δεύτερο ήταν η πνευματική δράση, ένα τρίτο στοιχείο του νέου πνευματικού ανθρώπου, είναι ότι στη ζωή του μαθαίνει σιγά-σιγά να στηρίζεται στα πόδια του και ν’ αναπτύσσει αυτό που λέμε ανεξαρτησία και δημιουργικότητα, δηλαδή παύει να αφήνεται να χαθεί μέσα σε μια συλλογικότητα, αλλά αρχίζει να μαθαίνει να τιμά τη μοναδικότητά του, πάντα σε πλήρη αρμονία με τους υπόλοιπους συνανθρώπους του, αλλά να τιμά και να υπερασπίζεται τη μοναδικότητά του, γιατί συνειδητοποιεί ότι μόνο έτσι μπορεί να προσφέρει στην εξέλιξη.

Όταν ο καθένας αυτά που έχει ως μοναδικά του ταλέντα και τη μοναδική του δημιουργικότητα, μαθαίνει να την αξιοποιεί κι έτσι αξιοποιώντας την να δημιουργεί ακόμα καλύτερες συνθήκες, όχι μόνο για τον εαυτό του, για την καθιέρωση δηλαδή του εαυτού του, αλλά και όλους τους γύρω του.

Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε ότι στη θέση της ανθρωπόμαζας, η οποία συνέχεια επηρεάζεται από κατώτερους παράγοντες, όπως τα ΜΜΕ, η κοπαδοποίηση, το ένα, το άλλο, ο νέος πνευματικός άνθρωπος δικτυώνεται, είναι μια μαγική λέξη αυτή, μαθαίνει να δικτυώνεται ως αυτοδύναμη μονάδα, ισότιμα όμως και αλληλέγγυα με όλους τους υπόλοιπους, όχι με σχέσεις υπό, είτε υπαλληλικές, είτε άλλες, αλλά με σχέσεις αμοιβαιότητας και συνέργειας.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που σας αναφέρω και πολύ σημαντικό και για τον καθένα σας, ν’ αρχίσει να το καθιερώνει στη ζωή του.
Κυρίαρχη μονάδα, η οποία αναγνωρίζει τα ταλέντα της, τη δημιουργικότητά της και τι έχει να προσφέρει στον εαυτό της και τους γύρω, η οποία δικτυώνεται, ενώνεται μέσα από σχέσεις αλληλεγγύης, συνέργειας, ακεραιότητας και αμοιβαιότητας.

Πάμε τώρα σ’ ένα επόμενο στοιχείο, πάρα πολύ ουσιαστικό και αφορά στις νέες ανθρώπινες σχέσεις, το βλέπουμε κι αυτό σιγά-σιγά ν’ αρχίζει να καθιερώνεται ανάμεσά μας και θα είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του νέου πνευματικού ανθρώπου. Αυτό είναι ότι, πλέον είτε μιλάμε για φιλία, είτε μιλάμε για ερωτική συντροφική, συζυγική σχέση, είτε μιλάμε για ομάδα, πλέον καταλύεται και το βλέπουμε γιατί ο νέος πνευματικός άνθρωπος δεν ανέχεται πιa, δεν αντέχει την ισοπέδωση και καταλύεται κάθε έννοια εξουσίας και κυριαρχίας του ενός πάνω στον άλλον, οι νέες ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται μόνο στην ελευθερία, την ισότητα και την αγάπη. Και βλέπουμε ότι θερίζουν τα διαζύγια κι αυτό έχει πολλές αναγνώσεις, μπορεί η μια να είναι ότι ο καθένας γίνεται πιο εγωιστής και μαθαίνει να μην ανέχεται τον άλλον, αλλά από την άλλη δείτε και τη δεύτερη ανάγνωση, ότι είχαμε συνηθίσει πρώτα, είτε μιλάμε για μια συνεργασία, είτε για μια φιλία, είτε για μια οικογένεια, είχαμε συνηθίσει να βασιζόμαστε κάθε τέτοια δομή-αυτά τα ξέρουν όσοι έχουν ασχοληθεί με συστημική ψυχοθεραπεία- δυστυχώς μέχρι πρότινος βασιζότανε στην κυριαρχία, δηλαδή οι άνθρωποι κουμπώνανε μεταξύ τους ο ένας με το ρόλο του θύτη κι ο άλλος με το ρόλο του θύματος.

Αυτό όσο οι άνθρωποι εξελίσσονται και όσο κάποιος πνευματικά εξελίσσεται, το διασπά, δεν το ανέχεται πλέον κι αυτή είναι η άλλη ανάγνωση που σας λέω, η οποία είναι η καλή ανάγνωση της υπόθεσης, όπου πλέον ο καθένας παίρνει την απόφαση και λέει εγώ δεν πρόκειται από δω και πέρα να μπω σε σχέση θυματοποίησης και ακόμα πιο ανώτερο ο καθένας να σταματά πλέον να μπαίνει και στη σχέση κι από πλευράς θύτη, να λέει εγώ, ως πνευματικός άνθρωπος πάλι δεν περνάω καλά με το να κάνω σχέση όπου οι άλλοι είναι δούλοι μου και τους έχω της καρπαζιάς, γιατί νιώθω πολύ πιο ολοκληρωμένος όταν έχω να κάνω με ανθρώπους οι οποίοι μ’ εμένα κουμπώνουν, επειδή μ’ εκτιμούν πραγματικά και επειδή ταιριάζω μαζί τους, είμαι ομοικραδασμικός.

Η μαγική λέξη για τις ανθρώπινες σχέσεις πλέον είναι η ομοικραδασμικότητα, γι αυτό σας μίλησα για ελευθερία, ισότητα κι αγάπη, ένα επίσης πολύ σημαντικό στοιχείο. Και ένα ακόμα, ο νέος πνευματικός άνθρωπος, και αρχίζετε και το βλέπετε ήδη, οπότε αυτό δεν είναι καν στοιχείο για συζήτηση, είναι κάτι ιδιωματικό, το οποίο το βλέπουν όλοι, είναι ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο διεθνώς, όπου εκτός απ’ την πνευματική άσκηση που κάνει ο καθένας, ο νέος πνευματικός άνθρωπος βιώνει πλέον στο πετσί του ότι έχει αποκτήσει μια προσωπική πνευματική σύνδεση με ανώτερες πνευματικές υπάρξεις οι οποίες τον καθοδηγούν πλέον φανερά στη ζωή του.

Παλιά όταν το λέγαμε τσάνελλινγκ ορισμένοι, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο επικοινωνούν με κάποιες ανώτερες υπάρξεις, τώρα πλέον έχει ενεργοποιηθεί για τον καθένα, υπάρχει εδώ, είναι διαθέσιμο κι όλοι το βιώνουν, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, έχει ενεργοποιηθεί για τον καθένα η ανώτερη πνευματική του καθοδήγηση και αυτές οι πνευματικές υπάρξεις, είτε μιλάμε για τον ίδιο τον ανώτερο εαυτό μας, είτε μιλάμε για άλλες πνευματικές υπάρξεις, οι οποίες βρίσκονται εδώ και μας καθοδηγούν, είναι πάντα παρούσες και όσοι αρχίζουν σιγά-σιγά και δοκιμάζουν και ανοίγονται να δεχτούν αυτή την πνευματική καθοδήγηση, βλέπουν ότι είναι πάντα διαθέσιμη και ότι επηρεάζει καταλυτικά τη ζωή τους επί τα βελτίω.

Τέλος, μια μεγάλη επανάσταση γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, στην οποία συμμετέχει και την σπρώχνει, την ωθεί ο νέος πνευματικός άνθρωπος, είναι αυτή η ευρεία διάδοση της λεγόμενης ενεργειακής ή πληροφορικής θεραπευτικής, δηλαδή όλες αυτές οι νέες θεραπευτικές μέθοδοι, οι οποίες πλέον είναι καθαρά ολιστικές και βασίζονται στη νοοτροπία, ότι η έννοια της υγείας και η έννοια της αρρώστιας πηγάζει καθαρά από εκείνο το αφηρημένο πεδίο της πληροφορίας, είτε το ονομάζουμε μορφογεννητικό πεδίο, είτε το ονομάζουμε αιθερικό πεδίο, είτε ζωτικό, είτε όπως θέλει ο καθένας να το πει, άρα μιλάμε για θεραπείες οι οποίες επεμβαίνουν τροποποιώντας την πληροφορία, εκεί στην πηγή της, σ’ αυτό το λεπτοφυές πεδίο με θεαματικά αποτελέσματα πλέον στο φυσικό μας σώμα.

Εδώ γίνεται μια πραγματική επανάσταση, καθώς αυτή η ενεργειακή πληροφορική σαρώνει την υφήλιο και πλέον ακόμα και παραδοσιακοί γιατροί, οι οποίοι ήταν επιφυλακτικοί μέχρι πρότινος απέναντι σε τέτοιου είδους μεθόδους, συνέχεια αναγνωρίζουν τη χρησιμότητά τους κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, όχι μόνο για το αποτέλεσμά τους, ότι πλέον αρχίζει και καταπολεμάται η πολυφαρμακία κι όλο αυτό το κύκλωμα των φαρμακοβιομηχανιών και της κλασικής ιατρικής, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι ένας άνθρωπος, ο οποίος θεραπεύεται με μια τέτοια μέθοδο, αρχίζει και πλέον γίνεται οικείος και προσεγγίζει το κομμάτι της πνευματικότητας, με το οποίο μπορεί μέχρι πρότινος να ήτανε ξένος.

Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι και έτσι ολοκληρώνουμε σφαιρικά μια αναφορά σ’ αυτές τις ιδιότητες τις οποίες βλέπουμε να χαρακτηρίζουν το νέο πνευματικό άνθρωπο.

Αυτές τις ιδιότητες τις βλέπουμε να έρχονται και να ανθίζουν και στην Ελλάδα και μάλιστα μαζικά.

Βλέπουμε ανθρώπους γνωστούς μας, που μέχρι πρότινος, αν πετάγαμε μια κουβέντα, κάποια πνευματική ορολογία, οτιδήποτε, θα μας κοίταγαν σαν να ήμασταν εξωτικά πτηνά, οι οποίοι τώρα πρώτοι και καλύτεροι βλέπουμε ότι διαβάζουν, ασχολούνται, ασκούνται, συζητούν, βλέπουμε ότι υπάρχει μια τεράστια διάδοση της πνευματικότητας στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι αυτή η πνευματικότητα και στα ελληνικά δεδομένα, αρχίζει και φέρνει σταδιακά μια μεταμόρφωση των πολιτών.

Βέβαια, όπως προανέφερα, υπάρχει ακόμα και συνάνθρωποί μας στην Ελλάδα και στον ελληνισμό γενικότερα, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα χαμηλά, στο σκοτάδι, δεν πειράζει, κοντεύουμε όμως στην κρίσιμη μάζα, η οποία αλλαγή απ’ την κρίσιμη μάζα θα εκφραστεί σύντομα και σε κοινωνικό επίπεδο.

Για τα ελληνικά πράγματα η επόμενη επταετία θα είναι πάρα πολύ σημαντική, πολύ καθοριστική, εκεί είμαι σίγουρος ότι με την μεγάλη διάδοση που βλέπω να γίνεται στα πνευματικά δρώμενα, είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε πολύ ευχάριστες εκπλήξεις, πάρα πολύ ευχάριστες εκπλήξεις, οι οποίες θα συμβάλλουν και διεθνώς, γιατί όπως είπα, και στα διεθνή δρώμενα το δίκτυο του φωτός έχει πλέον δομηθεί για τα καλά και μπορούμε ν’ αρχίσουμε να μιλάμε ότι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, είμαστε στις παρυφές, στα πρόθυρα της έναρξης της αντίστροφης μέτρησης.

Επειδή οι εξελίξεις είναι διαρκείς μπορεί μέχρι το Δεκέμβριο να έχουν γίνει πάλι πολλά κι ευχάριστα.