Ομιλία του κ. Στάμου Στίνη στον Οραματισμό του Μαρτίου 2015
Καλημερίζουμε όλους εσάς κι όσους είναι συνδεδεμένοι μαζί μας και με το εξωτερικό, ευχόμαστε να έχουμε μια καλή μέρα και να κάνουμε μια καλή ενέργεια σήμερα, πάνω στη φόρτιση αυτής της σκεπτομορφής, που την παλεύουμε από το 1997.
Τα πράγματα δεν ακολουθούνε πάντα ταχύτητες, που ο νους ελπίζει και προσδοκά, αλλά έχουν και τη δική τους δυναμική και άλλωστε για εξελίξεις μακροκοσμικές, που δεν αφορούν το στενό μας κύκλο αφ’ ενός, ο τρόπος με τον οποίο κινείται η ενέργεια και οι ρυθμοί είναι τελείως διαφορετικοί, πόσο μάλλον οι εξελίξεις στην Ελλάδα που επηρεάζονται πλέον από τη συνολική παγκόσμια σκεπτομορφή, γιατί όλα πλέον είναι αλληλένδετα, πράγμα που το διαπιστώνουμε και στις μέρες μας, με βάση του πώς η Ελλάδα έχει τεθεί στο επίκεντρο των παγκόσμιων εξελίξεων.
Για να ξεκινήσουμε και τη σημερινή μας ομιλία, η οποία θα ήθελα να είναι κάπως πιο πρακτική από τις άλλες φορές, με την έννοια ότι έχει προηγηθεί, για όσους έχετε παρακολουθήσει αυτές τις ομιλίες των οραματισμών, αλλά και όσοι δεν τις έχετε παρακολουθήσει όλες, υπάρχουν αναρτημένες κι αυτές σε μορφή βίντεο στο site του ΠΑΔΙΣΥ κι επειδή έχουμε πει πολύ σημαντικές λεπτομέρειες, αυτό θα σας παρότρυνα να το κάνετε.
Όσοι δεν έχετε παρακολουθήσει και τις τρεις προηγούμενες ομιλίες, γιατί ήταν πραγματικά μια τριλογία στην πρώτη, η οποία ήταν με τίτλο, οι φύλακες του καλού, αναφερθήκαμε στο πώς από τις παραμονές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή από το 1936-1939, άρχισαν να έρχονται στον πλανήτη γη, η εμπροσθοφυλακή, οι πρώτες ψυχές, οι πρώτοι φύλακες του καλού, οι οποίοι έπαιζαν το δικό τους ρόλο μέχρι να συσταθούν τα πρώτα δίκτυα του φωτός, ανά την ανθρωπότητα.
Στη δεύτερη ομιλία που κάναμε, με τίτλο η ιδεολογία των δυνάμεων του φωτός, αναφερθήκαμε συγκεκριμένα πλέον στο πώς στους διάφορους τομείς της καθημερινότητας, την παιδεία, την οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αυτογνωσία, την υγεία κλπ, του πώς και τι περιλαμβάνει το σχέδιο των δυνάμεων του φωτός για την αναγέννηση της ανθρωπότητας. Και στην τρίτη ομιλία τον περασμένα Δεκέμβριο με τίτλο 2015, μύηση στις ενέργειες των αστέρων του κρίνου, αναφερθήκαμε στου πώς συγκεκριμένα εξωδιαστατικά κέντρα ενεργοποιούνται αυτή την περίοδο, μέσα στο 2015, προκειμένου να γονιμοποιήσουν μια τεράστια πλειοψηφία πνευματικών ανθρώπων, ουσιαστικά πώς να ενεργοποιήσουν αυτούς που λέμε φύλακες του καλού, ώστε μέσα στην επόμενη περίοδο να συγκροτηθεί μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο το Σχέδιο του Φωτός.
Εκείνο που έχει σημασία, πέρα σπ’ όσα είπαμε σ’ αυτές τις τρεις ομιλίες, που ως υλικό υπάρχουν και σε γραπτή μορφή και audio, που μπορείτε όσοι θέλετε να τις παρακολουθήσετε, το σημαντικό είναι ότι απ’ τις υπαγορεύσεις που είχαμε απ’ το 2009 και υπάρχουν καταγραμμένα, είχαμε αναφερθεί, τόσο στην κρίση, την οποία θα πέρναγε η Ελλάδα, όσο και στις τρεις εφταετίες που έρχονται κι εδώ ήθελα να επικεντρωθούμε.
Οι υπαγορεύσεις μας έλεγαν ότι το σχέδιο θα διεξαχθεί σε τρεις ακόλουθες, αλλεπάλληλες επταετίες.
Η πρώτη επταετία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013, έτσι βρισκόμαστε σχεδόν κοντά στη συμπλήρωση δυο ετών της πρώτης εφταετίας και στην πρώτη επταετία το σχέδιο άνωθεν περιλαμβάνει τη συγκρότηση αυτής της νέας ιδεολογίας του καλού. Με απλά λόγια όπως έχουμε διαπιστώσει ότι από τη δεκαετία του ’60, υπάρχει μια υστέρηση και μετά από μια μεγάλη διάχυση που είχε συμβεί τότε, ανθρωπιστικών ιδεωδών, μετά πέσαμε σ’ ένα βαρομετρικό χαμηλό θα λέγαμε, από πλευράς ιδεολογίας και βρισκόμασταν στην αιχμή εκείνων των δυνάμεων και των νοοτροπιών που υποστηρίζουν την απληστία και το νόμο της ζούγκλας και ο θάνατός σου, η ζωή μου και η αποθέωση το χρήμα, ο άνθρωπος ένα απλό νούμερο.
Απ’ αυτή την κατάσταση το σχέδιο είναι του πώς θα περάσουμε μέσα σ’ αυτή την πρώτη εφταετία στην κατάσταση ώστε στο τέλος αυτής της εφταετίας, να έχει συγκροτηθεί το αντίπαλο δέος, η αντίπαλη ιδεολογία, η οποία δεν θα είναι μια απλουστευμένη κατάσταση τύπου χιπισμού απλώς, κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο και πώς θ’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον, αλλά θα είναι μια καινούργια ιδεολογία, η οποία θα έχει ρεαλιστικές βάσεις και θα πείθει ότι δεν είναι μονόδρομος τα ιδανικά και τα οικονομικά και πολιτισμικά μοντέλα της νέας παγκόσμιας τάξης, αλλά ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, που μπορεί να βασίζεται στη συνέργεια, στην αλληλεγγύη, στην ενότητα, στον αλληλοσεβασμό, στην ανθρωπιά και προπαντός στην αυτογνωσία και την πνευματικότητα.
Μην ξεχνάτε ότι ήδη υπάρχει μια πολύ σοβαρή μαγιά πάνω σ’ αυτό το κομμάτι, γιατί και στον τομέα της φιλοσοφίας και στον τομέα της ενεργειακής θεραπευτικής, και στον τομέα της ψυχολογίας και της αυτογνωσίας, ήδη υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων, ανά την υδρόγειο που αναγνωρίζει ότι το νόημα της ζωής δεν μπορεί να το βρεις μόνο στο κυνήγι του χρήματος, στην απληστία και στα παιχνίδια εξουσίας και σας θυμίζω, στοιχεία τα οποία είχαμε ανακοινώσει στις περασμένες ομιλίες, ότι ήδη καταγεγραμμένα μέσω facebook, υπάρχουν 80.000.000 στην ΕΕ που δηλώνουν πνευματικοί ακτιβιστές και 70.000.000 αντίστοιχα στις ΗΠΑ.
Μιλάμε για τεράστια νούμερα τα οποία αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο καθώς περνάνε τα χρόνια.
Έτσι λοιπόν, η πρώτη εφταετία προβλέπει ότι ας πούμε σε πέντε χρόνια περίπου πεντέμισι από σήμερα ήδη θα έχει διαμορφωθεί μια καινούργια σκεπτομορφή παγκόσμια, μια καινούργια ιδεολογία, η οποία θα πείθει, δεν θα είναι μια ρομαντική απλώς επιθυμία του ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα, αλλά θα υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις.
Ταυτόχρονα, μέσα σ’ αυτή την εφταετία, αλλά με κορύφωση στην επόμενη, εκεί είναι που θα κριθεί, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις που έχουμε, η όλη ιστορία.
Άρα πρακτικά μιλώντας σε καμιά δεκαριά χρόνια από σήμερα, άρα πάλι πιστεύω ότι οι περισσότεροι από μας πρώτα ο Θεός θα είμαστε εδώ και θα τα βλέπουμε, δεν είναι στο απώτερο μέλλον.
Εκείνο που προβλέπεται είναι ότι αυτή η σύγκρουση που ήδη διεξάγεται σε παγκόσμιο επίπεδο ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, έτσι απλουστευτικά να το πούμε, του φωτός και του σκότους, πρόκειται να κορυφωθεί.
Μέσα στη δεύτερη εφταετία στα μέσα της δεύτερης εφταετίας πλέον θ’ αρχίσει να παίρνει σταθερά επάνω του το θετικό στρατόπεδο και άρα στο τέλος της δεύτερης εφταετίας ουσιαστικά θα έχει κυριαρχήσει.
Άρα η τρίτη εφταετία θα είναι μια εφταετία δημιουργίας, όπου πλέον, έχοντας κυριαρχήσει το φως, θ’ αρχίσει πλέον να δομεί όλες εκείνες τις καινούργιες οικονομικές δομές, στην παιδεία, στον πολιτισμό, σ’ όλους τους τομείς, στην επιστήμη, μέσα από την οποία θα έρθει ουσιαστικά αυτή η αναβάθμιση του γήινου σχολείου, της γης και άρα και της ανθρωπότητας συνολικά.
Αυτό είναι το σχέδιο.
Υπάρχει ένα θέμα ότι, δεν σημαίνει ότι επειδή αυτό είναι ένα σχέδιο που καθώς μας έχει δοθεί, έχουν επεξεργαστεί κάποιες ανώτερες δυνάμεις, κάποια υπερ-εξελιγμένα πνευματικά όντα, που έχουν την ευθύνη για την εξέλιξη της ανθρωπότητας κι έχουν την εποπτεία αυτής της εξέλιξης, δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι έχει κριθεί.
Είναι διαφορετικό του ποιο είναι το πλάνο και τι θ’ απογίνει στο τέλος, γιατί όπως καταλαβαίνετε, η όλη ιστορία κρίνεται κάθε στιγμή και άρα και το στρατόπεδο το αντίπαλο, έχει κι αυτό τα δικά του σχέδια.
Εκείνο που βλέπουμε όμως ευτυχώς, μέχρι αυτή τη στιγμή είναι ότι τα πράγματα βαδίζουν σύμφωνα με το σχέδιο και άρα αυτό μας κάνει να νιώθουμε αισιόδοξοι, ότι αν συνεχίσουμε μ’ αυτό το ρυθμό να μπορούμε να κρατιόμαστε σταθερά στο φως, και άρα να μην υποκύπτουμε στις σκοτεινές σκεπτομορφές, οι οποίες προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν, να καλλιεργήσουν την απαισιοδοξία, να διαχύσουν όλη αυτή τη μαυρίλα που βλέπουμε να επιχειρείται καθημερινά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλη την ανθρωπότητα, αν μπορέσουμε να κρατηθούμε σταθερά στο φως, είναι σίγουρο ότι το πράγμα θα προχωρήσει σύμφωνα με το Σχέδιο.
Ήδη από τις 12 Μαΐου του 2010 είχε γίνει μια πρώτη διάχυση ενεργειών, με βάση την οποία κλήθηκε ένας πολύ μεγάλος αριθμός πνευματικών ανθρώπων στο τομέα της υπηρεσίας, να στρατευτεί δηλαδή προσφέροντας πρακτικά υπηρεσία, ο καθένας στο πόστο του, σε διάφορους τομείς, υπηρεσία με την έννοια της δημιουργίας καλών συνθηκών αφύπνισης για τους ανθρώπους.
Πέρα απ’ αυτή την διάχυση, η δεύτερη πολύ σοβαρή διάχυση ήταν αυτή που σηματοδότησε την αρχή της πρώτης επταετίας, δηλαδή το καλοκαίρι του 2013, πριν περίπου δυο χρόνια. Αυτή ήταν η καθοριστική διάχυση πνευματικών ενεργειών, με την οποία έγινε και η έναρξη της πρώτης εφταετίας και άρα έκανε κάποια πολλά εκατομμύρια συνανθρώπων μας ανά τον πλανήτη να συνειδητοποιήσουν ότι πλέον χρειάζεται στράτευση, να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι της παγκόσμιας κόντρας που παίζεται και άρα να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα δεν κατευθύνονται μόνο και δεν είναι έτσι όπως τα βλέπουμε με βάση τις πέντε αισθήσεις, ή με ότι ακούμε στις ειδήσεις, αλλά ότι το παιχνίδι παίζεται πολύ πιο μέσα κι έτσι μ’ αυτή τη συνειδητοποίηση, ότι εδώ πέρα στο γήινο καρμικό κόσμο, ότι γίνεται μια σύγκρουση αόρατων πνευματικών ενεργειών, εδώ πλέον άρχισαν κάποια πολλά εκατομμύρια κόσμου, συνειδητοποιημένα να τοποθετούνται πολύ πιο σταθερά και πολύ πιο συνειδητά απέναντι στα πράγματα κι αυτό είναι υψίστης σημασίας.
Ακούς πλέον και διαβάζεις κι επικοινωνείς και με πολλούς ανθρώπους κι απ’ το εξωτερικό που έχουν συνειδητοποιήσει και σου λένε ότι πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες είναι «κατειλημμένοι», έχει περάσει αλλού, σ’ ένα άλλο επίπεδο πλέον η συνειδητοποίηση του κόσμου. Αυτό παλιά αν το σκεφτότανε κάποιος θα τον περνάγανε για τρελό.
Όπως επίσης καταλαβαίνουν ότι και στον αντίποδα υπάρχουν πλέον πάρα πολλοί εργάτες του φωτός, οι οποίοι είναι επιφωτισμένοι από ανώτερες πνευματικές υπάρξεις, που πλέον κάνουν ανοιχτά παιχνίδι, μέσα από πολλούς από μας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έτσι λοιπόν, με το που ξεκίνησε η δεύτερη εφταετία, τα πράγματα γίνονται και πιο φανερά και αυτό θα το έχετε παρατηρήσει κι από το αντίπαλο στρατόπεδο, ότι πλέον δεν έχει ενδοιασμούς καθόλου να λέει τα πράγματα με τα’ όνομά τους. Παλιά προσπαθούσαν να τα πούνε με διπλωματική γλώσσα, τώρα αυτοί οι θώκοι της εξουσίας που δουλεύουν για το κακό δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό, βγαίνουν και τα λένε ανοιχτά. Δεν ομολογούν φυσικά ότι εργάζονται για το κακό, αλλά όταν λέω ανοιχτά, εννοώ ότι βγάζουν έναν κυνισμό, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι καν να χρυσώσουν το χάπι, γιατί καταλαβαίνουν κι αυτοί ότι οι μάσκες έχουν πέσει, κι όλοι ξέρουμε πλέον ποιος είναι ποιος, καταλαβαίνουμε ο καθένας για ποιόν εργάζεται κι αυτό ήταν κάτι που επίσης μας είχε ειπωθεί και το είχαμε ανακοινώσει απ’ το 2009 ότι θα πέσουν οι μάσκες κι ο κόσμος θα στρατευτεί εκ των πραγμάτων κι όποιος παραμείνει ουδέτερος είναι εκείνος που θα τις φάει πιο πολύ απ’ όλους, γιατί θα τις τρώει κι από τις δυο μεριές, το παιχνίδι θα είναι ανελέητο, άρα ο καθένας θα κληθεί να διαλέξει στρατόπεδο.
Αυτή τη στιγμή αυτό που έχει γίνει είναι ότι, θα δούμε τι συμβαίνει τώρα με την Ελλάδα. Είδατε ότι από το 2010 έχουμε ανακοινώσει για το ρόλο που θα έπαιζε η Ελλάδα, όταν δεν υπήρχε ούτε κρίση, ούτε κανένας μπορούσε να φανταστεί ποτέ τι θα γινότανε, καθότι η ελληνική κοινωνία βρισκότανε σε αφασία. Παρόλο που βρισκόμασταν σε αφασία, έχοντας παντελή άγνοια στο τι μας περίμενε, εμάς οι υπαγορεύσεις που είχαμε επέμεναν ότι η Ελλάδα πρόκειται να περάσει από μια πολύ μεγάλη δοκιμασία, η οποία στο τέλος θα την οδηγούσε στο να βγει μπροστά στον αγώνα που θα γινόταν για την αναγέννηση της ανθρωπότητας. Με πολλή φειδώ και ντροπή, οφείλω να ομολογήσω, το είχαμε ανακοινώσει αυτό, γιατί, όπως και να το κάνεις κι οι ίδιοι αμφιβάλαμε για το αν αυτές οι υπαγορεύσεις μπορεί να είχαν κάποια λογική, ή κάποιο ρεαλισμό και το θεώρησα μεγάλο ρίσκο, αλλά το κάναμε.
Τώρα λοιπόν βλέπουμε ότι όλη αυτή η ιστορία επιβεβαιώνεται με τον πιο σαφή τρόπο και να βρισκόμαστε σε μια περίοδο που πραγματικά ασχέτως, γιατί είπαμε ότι πρέπει να τα βλέπουμε τα πράγματα υπεράνω κομμάτων και υπεράνω πολιτικής, δεν μας ενδιαφέρει ποιες δυνάμεις διάλεξε το ελληνικό αρχέτυπο, ή το στρατόπεδο των δυνάμεων του φωτός, ή πώς έγινε η καραμπόλα και στήθηκε η σημερινή κυβέρνηση, ή οτιδήποτε απ’ όλα αυτά.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα το έφερε η ειμαρμένη, το Σχέδιο, αλλά το έφερε να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα απέναντι στη νέα παγκόσμια τάξη διεθνώς. Μπορεί να μην το επιδιώξαμε, το θέμα είναι ότι έτσι είναι και συνήθως αυτά είναι που έχουν σημασία, δηλαδή του πώς κινείται η ιστορία της ανθρωπότητας τελικά, μέσα από καταστάσεις, οι οποίες πολλές φορές μπορεί να μοιάζουν φαινομενικά τυχαίες.
Επειδή όμως όλοι εδώ μέσα και όσοι είμαστε εδώ μέσα και όσοι είμαστε σ’ επικοινωνία ξέρουμε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, δεν είναι τυχαίο κι αυτό.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και το γεγονός ότι υφίσταται, ακριβώς επειδή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κι όλες αυτές τις αντιδράσεις από τα ελεγχόμενα παγκοσμίως μέσα μαζικής ενημέρωσης κι από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, τις αγορές κι όλα τα σχετικά, λέει πολλά.
Ωστόσο, το έχουμε συζητήσει αυτό το θέμα, το για ποιο λόγο μπορεί να επιλέχτηκε η Ελλάδα να παίξει αυτό το ρόλο του παγοθραυστικού, απέναντι σ’ αυτή την αλλαγή που επέρχεται και όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά μιλάμε για τον ελληνισμό, γιατί είναι η όλη δομή, η όλη ενέργεια, η όλη σκεπτομορφή που αποπνέει και που είναι εστιασμένη πάνω στον ελληνισμό, είναι εκείνη η οποία αποθεώνει την αρμονία και το κάλλος, είναι εκείνη που αποθεώνει την γνώση και την έρευνα, την ελευθερία. Και αυτά τα στοιχεία είναι ακριβώς εκείνα τα οποία χρειάζεται η παγκόσμια σκεπτομορφή για την αναγέννηση της ανθρωπότητας κι είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία τα οποία τα πολεμάει λυσσαλέα το αντίπαλο δέος.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν, όπως και την εποχή του Διαφωτισμού, πάνω στις αρχές του ελληνισμού στηρίχτηκαν κάποιοι άνθρωποι και κάποιες ανώτερες δυνάμεις για να χτυπήσουν το σκοτάδι, που είχε μείνει απ’ το Μεσαίωνα, έτσι και τώρα που έχουμε ένα καινούργιο σκοτάδι, πάλι επάνω στις αρχές και τις δομές του ελληνισμού στηρίζονται αυτές οι ανώτερες δυνάμεις, στις οποίες, σημειωτέον, υπάρχει ομοφωνία και συσπείρωση μας λένε οι υπαγορεύσεις γύρω από την ιδεολογία του ελληνισμού. Δηλαδή με πολύ απλά λόγια , εκείνα τα υπερ-εξελιγμένα όντα, κι αυτό πάρτε το σoβαρά υπ’ όψιν σας, τα οποία έχουν την ευθύνη για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, την ευθύνη απ’ το στρατόπεδο του φωτός, ασχέτως του αν προέρχονται ως ψυχές, από την παράδοση του ινδουισμού, ή του βουδισμού, ή οποιασδήποτε άλλης, ανά τον κόσμο παράδοσης είναι συσπειρωμένη γύρω από τον ελληνισμό.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που, πολλοί μεγάλοι δάσκαλοι από την ανατολή, μας έχουν στείλει μηνύματα κατ’ επανάληψη, που λένε ότι, ορίστε εσείς οι Έλληνες γιατί δεν είστε μόνοι σας, ενεργειακά σας στηρίζουμε, γιατί ξέρουμε ότι θα είστε η εμπροσθοφυλακή, μας έχουν έρθει τέτοια μηνύματα κατ’ επανάληψη, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι ξέρουν, γιατί κι αυτοί εμπνέονται από ίδιες πηγές άνωθεν.
Είναι πάρα πολύ παρήγορο ότι απέναντι στις δικές μας υπαγορεύσεις, το να παίρνουμε τέτοια μηνύματα από δασκάλους που ούτε καν τους γνωρίζουμε, εκείνοι όμως ξέρουν, τι ξεκινάει και τι πρόκειται να γίνει.
Όπως είπαμε όμως αυτό είναι όμως το πλάνο, κανένας δεν μας εγγυάται τίποτα.
Εκείνο που καλούμαστε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα μιας και αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο επιλεχθήκαμε για τον οποιοδήποτε λόγο και για όλους αυτούς που έχουμε αναλύσει, να βγούμε εμείς μπροστά, είναι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να μπορέσουμε να κινηθούμε πρακτικά πλέον, χτίζοντας μια καινούργια κατάσταση.
Κατ’ αρχήν έχουμε ένα πάρα πολύ κρίσιμο διάστημα μπροστά μας, το οποίο θα κρατήσει τουλάχιστον μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβρη.
Σ’ αυτό το διάστημα μέχρι τότε, θα είμαστε συνέχεια, όπως λένε μεταξύ σφύρας και άκμονος, θα είμαστε στην κόψη του ξυραφιού και αυτή η ιστορία που ζούμε όλες αυτές τις τελευταίες μέρες του μένουμε, δεν μένουμε, αντέχουμε δεν αντέχουμε, αυτό θα συνεχιστεί, γιατί αυτή η διελκυστίνδα θα είναι σε μόνιμη βάση.
Εκείνο που καλούμαστε εμείς σαν πνευματικοί άνθρωποι να κάνουμε είναι να στηρίξουμε τη θετική σκεπτομορφή, ασχέτως πολιτικών τοποθετήσεων και κομματικών τοποθετήσεων, πώς έτσι όπως έχουμε πει, οραματιζόμενοι το αποτέλεσμα.
Εμάς λοιπόν δεν μας ενδιαφέρει ποιους θα επιλέξει η ενέργεια και από ποιους θα περάσει για να έχουμε μια αίσια έκβαση σ’ αυτή την κρίση που βιώνουμε σήμερα. Εμάς εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να παραμείνουμε σταθερά εστιασμένοι στο ότι θέλουμε να διαμορφωθούν έτσι τα πράγματα και επιστρατεύοντας όποια πρόσωπα κρίνει η ίδια η σκεπτομορφή, η ίδια η ενέργεια, προκειμένου η Ελλάδα να περάσει σε μια καινούργια φάση ελευθερίας, ανάπτυξης, αναγέννησης, αλληλεγγύης, ανθρωπισμού, επικεντρωνόμαστε στις ποιότητες και όχι στα πρόσωπα, ή σε κόμματα, ή σε πολιτικούς φορείς, αυτό ας το αφήσουμε στις ανώτερες δυνάμεις να το επιλέξουν, εμάς μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Αυτό είναι το ένα, το δεύτερο είναι ότι, μέχρι το τέλος του φθινοπώρου έχουμε πολλές ενδείξεις ότι θ’ αλλάξει το σκηνικό και στην ΕΕ, αλλά και διεθνώς. Ήδη αυτές τις μέρες διοργανώνονται διαδηλώσεις κατά της λιτότητας σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και μέχρι το φθινόπωρο είναι πάρα πολύ πιθανό να έχουν αλλάξει τρεις κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Βγάζοντας δυνάμεις, οι οποίες είναι πιο φιλικές προς την Ελλάδα.
Πέρα απ’ αυτό, εξελίξεις πολύ σημαντικές συμβαίνουν και στην Αμερική, οι οποίες ακόμα είναι σχετικά υπόγειες, αλλά ήδη αρχίζουν και υπάρχουν και φανερές καταστάσεις και για το οποίο θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά, γιατί κι εκεί παίζεται πολύ χοντρό παιχνίδι. Η ουσία είναι ότι έχουμε ένα διάστημα μέχρι και το φθινόπωρο, όπου το σημαντικό κι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι η σταθερότητα, γιατί πρέπει λίγο να σας επιστήσω την προσοχή σ’ αυτό.
Παρατηρώ σημάδια πανικού, ακόμα και σε ανθρώπους, όπως εμάς εδώ, που υποτίθεται ότι πρέπει να κρατάμε τα μπόσικα και παρ’ όλα αυτά διαπιστώνω ότι τσιμπάμε, δηλαδή είναι τόσο μεγάλη η επίδραση των δελτίων ειδήσεων, ή γενικά του πανικού που πάνε ορισμένοι να καλλιεργήσουν, που ακούω κατά καιρούς και δικούς μας να απελπίζονται να τα παίρνουν τοις μετρητοίς ότι ακούνε, να πέφτει μια απαισιοδοξία, αυτό είναι καταστροφή, γιατί ότι χτίζουμε ενεργειακά, μέσα σε μια στιγμή, αν υπάρξει πανικός μπορεί να το γκρεμίσουμε.
Άρα, προσπαθήστε, όσον το δυνατόν γίνεται να μην ακούμε τις Κασσάνδρες, να κρατιόμαστε σταθεροί στο φως, αυτό είναι το πάρα πολύ σημαντικό και για να ολοκληρώσω, το τελευταίο, έχουμε ορισμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν.
Άρα καλό είναι να είμαστε εστιασμένοι σ’ αυτά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Υπάρχει, για να μπορέσει να παίξει το ρόλο αυτό ο ελληνισμός, το να γίνει πραγματικά μπροστάρης σ’ αυτή την αλλαγή που θ’ ακολουθήσει την ανθρωπότητα, θα πρέπει να κινηθεί από μέσα προς τα έξω, δηλαδή να δώσουμε δείγματα γραφής, πρώτα οι ίδιοι μέσα στις δικές μας κοινωνίες, στην Ελλάδα και την Κύπρο, ότι έχουμε εναλλακτική πρόταση, ρεαλιστική κι ανθρώπινη.
Αυτό έχει πολλή μεγάλη σημασία.
Άρα, μέσα στα επόμενα χρόνια πρέπει να κάνουμε κάποιες αλλαγές μέσα στις δικές μας τις κοινωνίες, μιλάω για Ελλάδα και Κύπρο, οι οποίες θ’ αποτελέσουν υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμηση πλέον και για το εξωτερικό, ν’ αναστρέψουμε δηλαδή και αντί να αγόμαστε και να φερόμαστε από τον παραδοσιακό μιμητισμό, αντί να εισάγουμε εμείς πρότυπα απ’ το εξωτερικό και να προσπαθούμε να τα’ αντιγράψουμε, ν’ αποτελέσουμε εμείς πρότυπο προς αντιγραφή για τους υπόλοιπους λαούς, για τα άλλα κράτη. Κι αυτό δεν είναι κάτι δύσκολο, απλώς απαιτεί μια αλλαγή νοοτροπίας και πιστεύω ότι πρέπει να εστιάσουμε την ενέργειά μας (αυτά λένε οι υπαγορεύσεις άνωθεν), να μαγνητίσουμε ανθρώπους και δομές στην Ελλάδα και την Κύπρο που να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Να τα πω και λίγο πιο συγκεκριμένα, μιλάμε για πέντε άξονες, ο πρώτος είναι για το πώς να καθιερώσουμε στις κοινωνίες μας τη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την ακεραιότητα και την ηθική, να επαναφέρουμε δηλαδή την ηθική και τις σωστές αρχές ως άξονα, γύρω από τον οποίο θα λειτουργεί η πολιτεία, στην πολιτεία και την Κύπρο, έτσι ώστε να μην είναι πια της μόδας η διαφθορά και να μην θεωρείται η λαμογιά μαγκιά και να μη θεωρείται η επιδεξιότητα και πώς θα ρίξεις τον άλλο και πώς θα του τη φέρεις να μην θεωρείται προσόν και αρετή και αυτό να κατοχυρωθεί θεσμικά, γι αυτό λέω η πολιτεία να λειτουργήσει κατοχυρώνοντας την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη.
Αυτός είναι ο ένας άξονας, ο δεύτερος, του πώς θα κατορθώσουμε σαν κοινωνία και σαν πολιτεία, στην Ελλάδα και την Κύπρο να κάνουμε μια κοινωνία ανθρώπινη που να βασίζεται στην αλληλεγγύη, στη συμπόνια, την αδελφοσύνη και την ενότητα, στον αντίποδα της φαγωμάρας, της αντιπαλότητας, της διένεξης και της απληστίας, που λέγαμε, του πώς θα κινηθούμε ο καθένας, να προσφέρει, προκειμένου μέσα από συνέργεια και από αλληλεγγύη να χτιστεί μια καινούργια κοινωνία, κι αυτά θεσμοθετημένα, να πάψει αυτή η νοοτροπία, ότι δεν πα να πλακωθεί και να πέσει το σπίτι του γείτονα, αρκεί εγώ να γλυτώσω το τομάρι μου.
Εάν μπορέσουμε κάποιες στοιχειώδεις δομές κοινωνικές, πάνω στον τομέα αυτό της αλληλεγγύης θα είναι ο αντίκτυπος φοβερά ωφέλιμος για όλη την ανθρωπότητα, γιατί όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα εδώ.
Το τρίτο, αυτό που λένε ανάπτυξη, αλλά με τον τρόπο με τον οποίο τον εννοούνε οι αγορές, επενδύσεις για κέρδος, το θέμα είναι να βαδίσουμε πάνω στον άξονα αυτοεκτίμηση, δημιουργικότητα, πρωτοβουλία. Δηλαδή ο καθένας από μας να απεκδυθεί αυτή την «υπαλληλική νοοτροπία», ότι τα περιμένουμε όλα απ’ το κράτος να μας λύσει τα προβλήματά μας, ότι θέλουμε να βάλουμε το κεφάλι μας κάτω από ένα αφεντικό, ή κάποιον να μας ορίζει την τύχη μας για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, κι ας παίρνουμε τρεις κι εξήντα. Θα πρέπει να περάσει μια δημιουργική πνοή στον ελληνισμό, να κινηθούμε, να δημιουργήσουμε κι όχι με άξονα μόνο το τι θα οικονομήσουμε, αλλά αυτό που θα δημιουργήσουμε να είναι με βάση την ηθική, πάνω στους τομείς εκείνους που δημιουργούν καλές συνθήκες αφύπνισης. Να δημιουργήσουμε στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στο φάρμακο, στη θεραπευτική, στην παιδεία, στην αυτογνωσία, στην ψυχολογία, υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς, πάνω στους οποίους μπορούμε να βγούμε μπροστά, να λειτουργήσουμε δημιουργικά.
Ο τέταρτος άξονας είναι ο πολιτισμός, τον οποίο έχουμε εγκαταλείψει στην ιδεολογία του σκυλάδικου, δηλαδή είναι καιρός πια να ξεφυτρώσει πάλι ένας Σεφέρης, ένας Ελύτης, ένας Ξαρχάκος, ένας Θεοδωράκης, ένας Χατζηδάκης, σ’ όλους τους τομείς είναι καιρός αυτή η παρακμή, η οποία γνωρίζουμε είναι εισαγόμενη, γιατί πάρα πολύ εύκολα τσίμπησαν κάποιοι εδώ στο να αγωνιστούν γι αυτή την υποβάθμιση του πολιτισμού στην Ελλάδα, είναι καιρός ν’ αναστραφεί αυτό το κλίμα και σύμφωνα με τη νέα ιδεολογία που λέμε της συνειδητότητας και της αλληλεγγύης, να παραχθεί ένας καινούργιος πολιτισμός, καινούργιοι συγγραφείς, καινούργιοι στιχουργοί, καινούργιοι συνθέτες, καινούργιοι θεατρικοί συγγραφείς, είναι καιρός να πάρει μπροστά το πράγμα.
Παλιά δεν υπήρχε Σουηδός που να μην είχε στη δισκοθήκη του Ξαρχάκο, Θεοδωράκη, Χατζηδάκη. Είναι καιρός πλέον τα ιδανικά τα καινούργια, οι νέες αρχές του ελληνισμού να βγούνε μπροστά, να βγούνε στον πολιτισμό . και ο τελευταίος άξονας πνευματικότητα και αυτογνωσία.
Πού ακούστηκε να εισάγουμε μόνο γκουρού στην Ελλάδα και την Κύπρο, να εισάγουμε γκουρού, όταν έχουμε τέτοια παράδοση πίσω μας ελληνική, η οποία μπορεί να κάνει όλο τον κόσμο να παραμιλάει;
Είναι κι αυτό στο πρόγραμμα ότι θα πρέπει μέσα στα επόμενα χρόνια να γίνει εξαγωγή πνευματικότητας, εξαγωγή της ελληνικής παράδοσης, η οποία έχει απαντήσεις και πνευματικές πρακτικές για όλα.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν αρκετά συγκεκριμένα τα πράγματα και ξέρουμε προς τα πού να εστιαστούμε κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, όταν ξέρεις προς τα πού να πάει το πράγμα και δεν είσαι στην κοσμάρα σου, τη μια μέρα να σκέφτεσαι το ένα πράγμα και την άλλη το άλλο και να παρασύρεσαι και ν’ αλλάζεις γνώμη εκατό φορές.
Όταν ξέρεις που θέλεις να οδηγηθεί η κατάσταση δημιουργείς μια τεράστια σκεπτομορφή. Κι είμαστε πια τόσοι πολλοί στον ελληνισμό, όπου είμαστε πλέον πολωμένοι κάποιες χιλιάδες πνευματικοί άνθρωποι κι αρχίζουμε και ομογενοποιούμαστε σε συγκεκριμένα πράγματα, άσχετα με το τι μπορεί ν’ ασχολείται ο καθένας και τι πρακτικές μπορεί να κάνει, σημασία έχει ότι εκείνο που φαίνεται είναι αυτή η ομοικραδασμικότητα η οποία βγαίνει στην επιφάνεια, είναι προϊόν ιδίως των δυο τελευταίων ετών, από το καλοκαίρι του 2013, που ξεκίνησε αυτή η μεγάλη διάχυση των πνευματικών ενεργειών.
Αυτή η ομοιοκραδασμικότητα που αρχίζει και διαφαίνεται είναι εργαλείο δημιουργίας, δόμησης μιας καινούργια πραγματικότητας. Το βλέπετε όλοι συζητώντας και με οποιοδήποτε άνθρωπο, έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου κι έχουν συνειδητοποιήσει όλοι ότι υπάρχει πλέον κάτι καινούργιο, το οποίο πρέπει να δημιουργηθεί σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Αυτό λοιπόν θέλουμε δεν θέλουμε θα το δούμε να γίνεται αρκεί να είμαστε καθαρά εστιασμένοι, να μην τσιμπάμε στην αρνητικότητα, να μην καταρρέουμε σαν φοβισμένα κοτόπουλα με το παραμικρό, με το που θα κάνει μια ανακοίνωση ο οποιοσδήποτε, να λέμε απαπα χανόμαστε, γιατί αυτά είναι όλα τα όπλα στα οποία βασίζεται το αντίπαλο δέος, είναι ο φόβος.
Όπως λοιπόν ο φόβος δεν πέρασε και την προεκλογική περίοδο, σας λέω ασχέτως κομμάτων, αλλά ο κόσμος επέλεξε όχι στο φόβο.
Το ίδιο πράγμα θα πρέπει να γίνει και στη συνέχεια, θα πρέπει σταθερά προσηλωμένοι στο φως να αρνηθούμε, να πανικοβληθούμε για οτιδήποτε, να είμαστε σταθερά προσηλωμένοι στη θετική έκβαση, που είναι με ανάπτυξη και δημιουργικότητα και πρωτοβουλία σε τομείς οι οποίοι προσφέρουν στο παγκόσμιο καλό, θετική έκβαση όσος αφορά στη δικαιοσύνη, στην ακεραιότητα και την αξιοκρατία, θετική έκβαση όσον αφορά στην αλληλεγγύη και στην αλληλοϋποστήριξη και την ενότητα, στη γνώση και στον πολιτισμό, στην πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας.
Αυτοί είναι οι στόχοι που θα πρέπει να προωθηθούν μέσα στα επόμενα χρόνια, έτσι ώστε η Ελλάδα να παίξει αυτό το ρόλο του προτύπου προς αντιγραφή, το οποίο θα επηρεάσει στη συνέχεια και θα παρασύρει ολόκληρο το δίκτυο φωτός που υπάρχει σε πλανητικό επίπεδο.