Ένιωθα παντα σα να βρισκόμουν σε μια άγνωστη, ξένη χώρα. Όπου δεν καταλάβαινα τη γλώσσα τους, ούτε κι εκείνοι τη δική μου. Προσπαθούσα μόνη μου να καταλάβω τι συμβαίνει, βαδιζοντας στα τυφλά, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπαγεται… Όταν για πρώτη φορά άκουσα τον Κο Στινη να μιλά, άκουσα μια γλώσσα που μου ήταν γνώριμη. Και είδα ένα πρόσωπο που ενέπνεε εμπιστοσυνη. Πήρα επιτέλους απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν του είχα κάνει καν! Κι όταν είδα στην ίδια προσευχή Αρχάγγελο, Δήμητρα και Στοιχειακα, ηξερα ότι είχα βρει “οικογένεια”. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων ηταν σα να με πήρε ένα χέρι και να με βοήθησε βήμα -βημα να βγω απ’ το Λαβύρινθο… Σας ευχαριστώ πολύ!