Τι ακριβώς είναι ο Ανώτερος Εαυτός;

Ο Ανώτερος Εαυτός είναι ένα αναπόσπαστο, ιδιαίτερο μέρος της ύπαρξής μας, και όχι κάποια ξεχωριστή πνευματική οντότητα.
Η ανθρώπινη υπόσταση/συνείδηση έχει πολύ περισσότερες εκφράσεις από το φυσικό σώμα, καθώς έχει πρόσβαση σε όλα τα αόρατα πεδία, ξεκινώντας από το αιθερικό, το ζωτικό, το αστρικό και το νοητικό, και συνεχίζοντας στο ενορατικό, το αρχετυπικό, μέχρι και στο ανώτατο πεδίο της θεϊκής συνείδησης.
Τα διαφορετικά αυτά “σώματα” έκφρασης του ανθρώπου μοιάζουν σαν τις διαφορετικές ραδιοφωνικές συχνότητες. Είναι πάντα “εδώ”, διαθέσιμα, αλλά αποκτάμε επίγνωση της ύπαρξής τους μόνο όταν η συνείδησή μας συντονιστεί μαζί τους. Έτσι, όταν η συνείδησή μας είναι ταυτισμένη μόνο με την εξωτερική – υλική πραγματικότητα, τότε θεωρούμε ότι η ύπαρξή μας αρχίζει και τελειώνει στο φυσικό μας σώμα. Όταν αρχίζουμε και συντονιζόμαστε με τον κόσμο των ενεργειών, των σκέψεων και των συναισθημάτων αναγνωρίζουμε ότι διαθέτουμε κάποια εξίσου υπαρκτά ψυχικά σώματα. Και όταν η συνείδησή μας επιτύχει τον συντονισμό της με το Θείο Σχέδιο και το Έργο της ζωής της, την Αποστολή της στη συγκεκριμένη ζωή, τότε ερχόμαστε σε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας…

Αν θέλουμε να δώσουμε έναν σαφή ορισμό για το τι ακριβώς είναι ο Ανώτερος Εαυτός μας, θα λέγαμε ότι είναι το Αρχέτυπο μέρος της ύπαρξής μας, που παραμένει πάντα συντονισμένο με το Πεδίο της Δημιουργίας και γνωρίζει στα πλαίσια του Θείου Σχεδίου τον Ανώτερο Δρόμο μας.

Ο Ανώτερος Δρόμος μας συνίσταται σε δύο στοιχεία:

1. Το πώς θα αναδείξουμε στο έπακρο την μοναδικότητα, τις ικανότητες και τα ταλέντα μας προκειμένου να δημιουργήσουμε και να υπηρετήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το Θείο Σχέδιο και την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας, και
2. Το πώς θα επιτύχουμε την μέγιστη, την άριστη δική μας πνευματική εξέλιξη στην συγκεκριμένη ενσάρκωση.

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, το πόσο σημαντική είναι για κάθε πνευματικό άνθρωπο η επίτευξη μιας μόνιμης και σταθερής επαφής και επικοινωνίας με τον Ανώτερο Εαυτό του, αφού από αυτήν την επαφή και ανώτερη καθοδήγηση κρίνεται ουσιαστικά η πρόοδος και η εξέλιξη της ψυχής μας.
Στην πράξη, επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό σημαίνει διαρκής ροή έμπνευσης και πνευματικής καθοδήγησης η οποία χαρίζει ευτυχία, δημιουργικότητα, αρμονία, αληθινό νόημα ζωής και διάθεση για προσφορά στον πλησίον.
Η επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό είναι το μέσον δια του οποίου ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στον αληθινό του τελικό προορισμό – την αφύπνιση της θεϊκής συνείδησης εντός του.
Για τον συνειδητό πνευματικό μαθητή, η επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό κτίζεται καθημερινά με διάφορους τρόπους όπως ο στοχασμός, η προσευχή, ο διαλογισμός, η αυτογνωσία, η προσφορά υπηρεσίας, κ.λπ. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η μέθοδος του Οραματισμού Επαφής με τον Ανώτερο Εαυτό μας.

Ως ανταπόκριση στη συνειδητή μας προσπάθεια για επικοινωνία, μόλις καταφέρουμε και αρχίσουμε να συντονιζόμαστε με τις ανώτερες ποιότητές του, ο Ανώτερος Εαυτός μάς προσφέρει απλόχερα όλη την έμπνευση και καθοδήγηση που χρειαζόμαστε με μια σειρά από τρόπους.
Ενεργοποιεί την εμπνευστική μας ικανότητα έτσι ώστε να μας μεταδίδει νέες, πρωτοποριακές ιδέες και οδηγίες σχετικά με τον ανώτερο δρόμο μας και τη θεία αποστολή μας. Χρησιμοποιεί τα όνειρα και τη συγχρονικότητα (γεγονότα σαν οιωνοί, που φαινομενικά μοιάζουν τυχαία, αλλά ουσιαστικά εκδηλώνονται για να μας μεταφέρουν σημαντικά μηνύματα για την εξέλιξή μας) και μας φέρνει σε επαφή με κατάλληλους ανθρώπους και καταστάσεις που θα μας βοηθήσουν στην πνευματική μας εξέλιξη.

Οι περιορισμοί και οι αντιδράσεις του κατώτερου “εγώ” μας

Όταν αποφασίσει κανείς συνειδητά να εργαστεί για να επιτύχει μία μόνιμη επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό του, είναι αναπόφευκτο να έρθει αντιμέτωπος με την αντίδραση του κατώτερου “εγώ” του, το οποίο προσπαθεί να μην παραδώσει την “εξουσία” που ασκεί μέχρι τώρα.
Πρόκειται γι’ αυτό το κατώτερο, προβληματικό μέρος της ύπαρξής μας με τα πάθη, τους φόβους, τις έξεις, τους εγωισμούς, τα ελαττώματα και τις λαθεμένες συμπεριφορές και τρόπους σκέψης, που αρνείται να θεραπευτεί και επιστρατεύει γι’ αυτό μία σειρά από “όπλα”.
Αυτές τις εσωτερικές αντιδράσεις καλείται ο μαθητής να διαλύσει και να ενσωματώσει μέσα στην ενιαία του συνειδητή βούληση και έφεση για πνευματική εξέλιξη.

Οι αντιδράσεις και τα τεχνάσματα της “εσωτερικής αντιπολίτευσης” περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
– Την καλλιέργεια των μηδενιστικών αμφιβολιών, ότι τίποτα δεν υπάρχει πέραν της υλικής μας υπόστασης, οπότε τα περί ανώτερου εαυτού είναι “παραμύθια”.
– Την καλλιέργεια ενοχών, ότι έχουμε τόσα πολλά ελαττώματα, ώστε είμαστε ανάξιοι ή είναι αδύνατον να καταφέρουμε να επιτύχουμε την επαφή με κάτι πνευματικό ή ανώτερο.
– Την πρόκληση αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων (φόβος, αμφιβολία, νοητική σύγχυση, ταραχή, αδυναμία συγκέντρωσης, οκνηρία, κλπ) κάθε φορά που επιχειρούμε εκτελέσουμε το πρωτόκολλο επαφής με τον ανώτερο εαυτό μας.
– Την πρόκληση ενοχλητικών σωματικών συμπτωμάτων (φαγούρα, χασμουρητό, υπερκινητικότητα, ρίγη, κ.λπ) κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του πρωτόκολλου.
– Την “επιστράτευση” προσώπων και γεγονότων που θα επιχειρούν να προβάλλουν εμπόδια στην εσωτερική μας εργασία, να μας αποθαρρύνουν και να μας αποτρέψουν από την επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας.

Πέρα από τις ισχυρότατες και αποτελεσματικές τεχνικές ενσωμάτωσης των εσωτερικών μας περιορισμών, η εν γένει συνιστώμενη αντιμετώπιση όλων αυτών των αντιδράσεων συμπυκνώνεται σε μία πρόταση: αγνοούμε τις όποιες αντιδράσεις και επιμένουμε με συνέπεια στο έργο της επαφής με τον Ανώτερο Εαυτό, κάνοντας πάντα ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Με αυτήν τη στάση, σε λίγο διάστημα το “εγώ” παίρνει το σαφές μήνυμα ότι η θέλησή μας είναι γνήσια, αδιαπραγμάτευτη και το υπερβαίνει, οπότε ημερεύει, συνεργάζεται προς τον ανώτερο σκοπό μας και οι αντιδράσεις σταματούν…