Πλανητικό Δίκτυο Φωτός

Καλό φθινόπωρο σε όλους, να μην πούμε ακόμα καλό χειμώνα, παρά τον καιρό και καλή δύναμη, γιατί απ’ ότι θα έχετε διαπιστώσει, όσοι τουλάχιστον έχετε παρακολουθήσει τους δυο τουλάχιστον τελευταίους οραματισμούς, ότι η αλλαγή αυτή που κάναμε στο κείμενο του οραματισμού και η πιο δυναμική παρέμβαση με τα χρώματα, που θα δούμε και σήμερα στη συνέχεια, αρχίζει και προκαλεί διάφορες ανατροπές, απαραίτητες στην ελληνική κοινωνία και στα πέριξ.

Εντάξει δεν θα ήθελα να πάει το μυαλό σας όταν λέω ανατροπές, ειδικά στις εκλογές, αλλά είναι κι αυτό όμως ένα δείγμα μονάχα αν δείτε πόσοι καινούργιοι βουλευτές που δεν είχαν ξαναβγεί ποτέ, βγήκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο αυτή τη φορά.

Επίσης θέλω να σας επισημάνω επειδή δεν είναι αντικείμενο της σημερινής συζήτησης, αλλά για να έχουμε την αυτεπίγνωση του τι συμβαίνει, του πόσο περιστράφηκε η συζήτηση από τα μέσα ενημέρωσης και γενικά από τον ελληνικό λαό στο θέμα της απαραίτητης κάθαρσης στα ελληνικά πράγματα, στο πρόβλημα της διαφθοράς, στο πρόβλημα της αξιοκρατίας, με δυο λόγια δηλαδή του πόσο περιστράφηκαν τα πράγματα γύρω από μια απαραίτητη πορεία κάθαρσης και ανανέωσης στα ελληνικά πράγματα που όντως ήταν και είναι πάρα πολύ απαραίτητη. Τέτοιου είδους διεργασίες θα δούμε να συνεχιστούν και στο μέλλον, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης, ή προτίμησης που μπορεί να έχει ο καθένας, γιατί βλέπουμε ότι επηρέασαν όλα ανεξαρτήτως τα κόμματα και βλέπετε ότι, για παράδειγμα, πόσο διαφορετικό ήταν το ύφος και το ήθος που λέμε της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας, όπου οι συζητήσεις ήταν πολύ πιο πολιτισμένες, η ρύπανση από αφίσες και γενικά η ηχορύπανση ήταν σχεδόν μηδαμινή και βλέπετε πως ακόμα και τώρα που παρ’ όλο που υπάρχει κάποιος «νικητής» και κάποιος «ηττημένος», πώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου εκφράζει την ευχή του και τη βούλησή του, τουλάχιστον στα λόγια, αλλά αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο βήμα, γιατί δεν το είχαμε ούτε αυτό καν μέχρι πρόσφατα, του να μπορέσει να υπάρξει μια διαφάνεια και μια δημιουργική ώθηση στα ελληνικά πράγματα.

Εκείνο που απομένει, εκτός από τις απαραίτητες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εσωτερικό της Ελλάδας, είναι να δούμε τι θα συμβεί και με τα διάφορα εθνικά μας ζητήματα, καθ’ ότι όλοι λένε ότι το επόμενο εξάμηνο θα είναι πάρα πολύ κρίσιμο για μια σειρά θεμάτων, όπως το κυπριακό, η ονομασία των Σκοπίων, τα ελληνοτουρκικά κ.λπ.

Εκείνο λοιπόν που διαισθάνομαι και που δεν είναι σκέτη διαίσθηση, αλλά είναι και λογική, είναι ότι τη μερίδα του λέοντος από την ενέργεια του οραματισμού, θα απορροφήσουν τα εθνικά θέματα, μέσα στους επόμενους έξι μήνες και γι αυτό κι εσείς πέρα από τα πλαίσια αυτής της κλειστής μάζωξης που γίνεται για τον οραματισμό για την Ελλάδα, πιστεύω ότι μπορείτε να βοηθήσετε μεταφέροντας αυτή την ενέργεια κι αυτή τη νοοτροπία κι αυτό το κλίμα της εγρήγορσης, ο καθένας στον κύκλο του και μέσα στην καθημερινότητά του.

Πάντως, έχω την αίσθηση ότι ο επόμενος οραματισμός, ο οποίος θα γίνει στις 20 Δεκεμβρίου, θα είναι πάρα πολύ καθοριστικός για τα ζητήματα που θα παίζονται σ’ εκείνη την περίοδο και πάνω σ’ αυτό σας παρακαλώ όλους ιδιαιτέρως να κάνετε ότι μπορείτε, ώστε να έχουμε όσο γίνεται μεγαλύτερη μαζικότητα και στην εκτέλεση του οραματισμού, όταν θα βρεθούμε εδώ πέρα πάλι το χειμώνα.

Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή.

Έχουμε πει για θέμα, ότι θ’ αναφερθούμε στο πλανητικό δίκτυο του φωτός, το οποίο δεν είναι κάτι θεωρητικό, αλλά ουσιαστικά κάτι πολύ πρακτικό, το οποίο συντελείται καθημερινά και μέσα στα επόμενα χρόνια θα το δούμε να παίρνει πολύ σημαντικές διαστάσεις.

Για να μπορέσουμε να φωτογραφήσουμε όμως τι ακριβώς σημαίνει αυτό το πράγμα, που προφανώς ο νους του καθενός μας αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για μια σειρά από θεσμούς, οι οποίοι εμψυχώνονται από συγκεκριμένα πρόσωπα, που όλοι μαζί αυτοί οι θεσμοί ανά τον κόσμο συγκροτούν ένα φωτεινό δίχτυ, το οποίο προωθεί λύσεις, προτάσεις, δράσεις για το καλό.

Αυτό είναι το γενικό, το τι αντιλαμβανόμαστε όταν λέμε πλανητικό δίκτυο του φωτός.

Όμως συντρέχουν συγκεκριμένα ζητήματα αυτή τη στιγμή, στα οποία έχουμε ακροθιγώς αναφερθεί και σε ορισμένες άλλες συναντήσεις, θεωρώ όμως πολύ σημαντικό να τα πιάσουμε και σήμερα, όσο μπορούμε πιο καθαρά και πιο ωμά, έτσι ώστε να μπορούμε να προσανατολιζόμαστε στην καθημερινότητα κατάλληλα.

Ξεκινάω λοιπόν, έτσι κατευθείαν στο θέμα, ξεκινώντας από μια διαπίστωση, στην οποία είχα ξανααναφερθεί, ότι η γήινη κοινωνία, η ανθρώπινη κοινωνία και εν γένει ο γήινος κόσμος, αυτό το Μάτριξ, στο οποίο είμαστε καρμικά εγκλωβισμένοι όλοι εμείς και μαζί κι εκείνα τα υπόλοιπα βασίλεια, το ζωικό, το φυτικό κλπ, που απαρτίζουν το σύνολο της γης, υπάρχουν τρία χαρακτηριστικά που ορίζουν αυτό τον κόσμο.

Το ένα χαρακτηριστικό είναι ότι για τα νοήμονα όντα, όπως είναι ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση, δηλαδή αυτό που λέμε δικαίωμα της επιλογής.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ο γήινος καρμικός κόσμος επηρεάζεται εξ’ ίσου τόσο από τις αρνητικές, όσο κι από τις θετικές δυνάμεις. Βρίσκεται δηλαδή η ανθρωπότητα και εν γένει ο γήινος καρμικός κόσμος, ανάμεσα σε δυο δυνάμεις, οι οποίες η μια τραβάει απ’ τη μια μεριά κι άλλη από την άλλη και από κει έχουνε βγει όπως καταλαβαίνετε κι όλοι οι σχετικοί μύθοι περί επιλογής ανάμεσα στην αρετή και την κακία, περί, του ότι με το που γεννιέται κάποιος έχει δίπλα του απ΄ τη μια πλευρά το φύλακα άγγελο, απ’ την άλλη πλευρά κάποιον δαίμονα, κάποιο αρνητικό πνεύμα που προσπαθεί να τον παρασύρει και πάει λέγοντας.

Όλη η ιστορία δηλαδή της ανθρωπότητας διέπεται απ’ αυτή τη διπλή επιρροή του αρνητικού και του θετικού, η οποία ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, άλλες φορές γέρνει προς τη μια μεριά και λέμε ότι πέρασε η ανθρωπότητα από μια φωτεινή περίοδο κι άλλες φορές βγαίνει προς την άλλη και λέμε ότι περάσαμε από μια σκοτεινή περίοδο.

Πώς χαρακτηρίζουν π.χ. τα χρόνια του Μεσαίωνα;

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι αυτή η διπλή επιρροή πάνω στο δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, που έχει το ανθρώπινο είδος, ότι θα βρίσκεται πάντα σε μια ισορροπία, κανείς δεν εγγυάται δηλαδή ότι δεν θα υπάρξει μια οριστική νίκη της μιας, ή της άλλης πλευράς, με αποτέλεσμα ο γήινος καρμικός κόσμος να περάσει ανεπιστρεπτί, ή για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα από τα δυο στρατόπεδα.

Το τρίτο χαρακτηριστικό, μετά την ελεύθερη βούληση και την διπλή εκατέρωθεν επιρροή του γήινου καρμικού κόσμου είναι η πλαστικότητά του, δηλαδή ότι δεν είναι ένας κόσμος καρμικά άκαμπτος και πλήρως αδρανειακός, αλλά έχει τη δυνατότητα του μετασχηματισμού και αυτή η δυνατότητα των αλλαγών, στις οποίες μπορεί να εμπίπτει ο γήινος καρμικός κόσμος, εξαρτάται κυρίως από τη περιρρέουσα νοόσφαιρα, ή αν θέλετε διαφορετικά, από τις σκεπτομορφές οι οποίες τον επηρεάζουν και των οποίων είναι αποτέλεσμα ο γήινος καρμικός κόσμος, ή αν το θέλετε πάλι διαφορετικά, να το πούμε με πιο επιστημονικό μανδύα, όλες αυτές οι θεωρίες που λέγαμε περί μορφογεννητικών πεδίων, περί νοόσφαιρας κλπ, λένε απλά ότι πάνω από τον γήινο κόσμο υπέρκειται ένα άλλο πεδίο ενεργειακό, το οποίο οι παλιοί το ονόμαζαν αιθέρα, άκασα, πράνα, αστρικό πεδίο, θα ακούσετε διάφορα τέτοια, το οποίο όμως, όπως και να ονομάσει κανείς έχει ένα χαρακτηριστικό, ότι επηρεάζεται και εγκυμονεί μέσα του τα διάφορα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις προθέσεις που εκπέμπουν τα ανθρώπινα όντα και όχι μόνο, αυτό το πεδίο επηρεάζεται και από αντίστοιχες ενέργειες οι οποίες εκπέμπονται από ανώτερες υπάρξεις, από ανώτερα όντα, επηρεάζεται όμως κι από ενέργειες και σκεπτομορφές που εκπέμπονται από κατώτερες υπάρξεις κι από αρνητικές δυνάμεις.

Όλες αυτές λοιπόν οι ενέργειες, μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι, που άλλοι το έχουν ονομάσει όπως είπαμε, μορφογεννητικά πεδία, ή νοόσφαιρα, ή κατά το αποκρυφιστικό αιθέρας, αστρικό κλπ, αυτές όλες τις ενέργειες, αυτό το πεδίο που υπέρκειται από το γήινο Μάτριξ, τις καλλιεργεί μέσα του, τις εγκυμονεί και τις εκδηλώνει, τις γεννάει σαν εξωτερικά γεγονότα. Αυτό μπορεί να το καταλάβει και κανένας πολύ έτσι απλά και με ψυχολογικούς όρους στην καθημερινότητά του.

Δηλαδή, βλέπει ο καθένας μας, ότι εκείνες τις περιόδους που εκπέμπει αρνητικότητα, είτε γιατί φοβάται κάποια πράγματα πολύ έντονα και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εκπέμπει φόβους, είτε εκπέμπει αγωνία, ή αρνητικά συναισθήματα μίσους, καταστροφής, αμφιβολίας, αυτολύπησης κλπ, σ’ αυτές τις περιόδους μέσα και σ’ ένα διάστημα που ακολουθεί τέτοιες περιόδους, θα παρατηρήσει ο καθένας ότι η ζωή του αλλάζει προς το χειρότερο, μέσα από δήθεν τυχαία γεγονότα, γιατί κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, τα οποία τον κάνουν να αρρωσταίνει, να πηγαίνει χάλια στη δουλειά του, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην καθημερινότητά του.

Αντίθετα, βλέπουμε ότι στις περιόδους εκείνες που όλη μας η ψυχολογία είναι θετική, που νιώθουμε ανεβασμένοι, που εκπέμπουμε θετικές σκέψεις, ευγενικά συναισθήματα, ελπίδες, αγάπη κλπ, ότι ξαφνικά αρχίζει σιγά-σιγά κι αλλάζει η ζωή μας πάντα προς το καλύτερο.

Αυτό δεν είναι κάτι μαγικό, μας λένε, αλλά είναι ακριβώς αυτή η λειτουργία αυτού του ανώτερου πεδίου του ενεργειακού, που υπέρκειται του γήινου Μάτριξ και που εκδηλώνει ακριβώς αυτά τα γεγονότα, γιατί μας τα επιστρέφει ανάλογα με τη δόνηση που εκπέμπουμε εμείς.

Βέβαια, όπως σας είπα, αυτό το πεδίο δεν εκδηλώνει απλά τις ανθρώπινες ενέργειες, σ’ αυτό το πεδίο μέσα γίνεται και μια μάχη από ενέργειες, που προέρχονται τόσο από ανώτερα πεδία, ανώτερα εννοώ ως προς την πνευματικότητά τους και άρα από ανώτερες υπάρξεις και ανώτερα όντα, όσο και από κατώτερα πεδία, κατώτερες υπάρξεις, αρνητικά όντα.

Έτσι λοιπόν, στον γήινο κόσμο, σ’ αυτόν τον καρμικό κόσμο που ζούμε, μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι που εξελίσσεται, του να έχουμε δηλαδή τα δυο στρατόπεδα, το θετικό και το αρνητικό, το οποίο θα σας εξηγήσω και στη συνέχεια ακριβώς πως δουλεύει το καθένα, γιατί είναι το αντικείμενό μας, τόσο λοιπόν το θετικό, όσο και το αρνητικό, έχουν μια διπλή δράση, η μια είναι καθαρά πρακτική, μέσα στην καθημερινότητά μας και στα γήινα πράγματα και η άλλη δράση είναι στο μορφογεννητικό πεδίο μέσα από τις ενέργειες που καλλιεργούνται και εκπέμπονται εκεί.

Δέκτης αυτής της διπλής δράσης και των δυο στρατοπέδων είναι η ανθρωπότητα, η οποία καλείται με την ελεύθερη βούλησή της και ρυμουλκείται πότε προς τη μια πλευρά και πότε προς την άλλη, με αποτέλεσμα αυτό το σύνολο των συνιστωσών να επιδρά πάνω στην πλαστικότητα, που σας είπα ότι έχει ο γήινος καρμικός κόσμος, μέσω του αιθερικού πεδίου που υπέρκειται και άρα να εξελίσσεται κάθε φορά, είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο.

Τώρα, όταν λέμε να εξελίσσεται είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο, χρειάζεται ένας ορισμός, τι σημαίνει καλύτερο, τι σημαίνει χειρότερο;

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ένα γενικό αφορισμό, ότι σαν εξέλιξη προς τα άνω, σαν ανοδική εξέλιξη, σαν ανέλιξη, αν θέλετε της ανθρωπότητας, θεωρούμε ότι είναι, η αλλαγή στην ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου και της ανθρωπότητας συνολικά, στις σκέψεις της και στη συμπεριφορά της, έτσι ώστε να απαλλάσσεται από κείνες τις βαριές ταυτίσεις, που την κρατούν δέσμια σ’ αυτή τη γήινη πραγματικότητα και μέσω αυτού του μετασχηματισμού και αυτής της απαλλαγής να μπορεί να έρχεται σε επαφή και εν τέλει να αναληφθεί σε κάποια ανώτερα πνευματικά πεδία, τα οποία χαρακτηρίζονται από ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας, από ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό επίγνωσης και από ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό ευδαιμονίας και αισθήματος αρμονίας και αγάπης.

Όσο λοιπόν η ανθρωπότητα κατορθώνει ν’ απελευθερώνεται από τέτοιες ταυτίσεις που την κρατούν δέσμια στο γήινο Μάτριξ, θεωρούμε ότι βαδίζει ανοδικά στην εξέλιξή της.

Αντιθέτως, όσο η ανθρωπότητα αποκτά βαρύτερες ταυτίσεις, μεγαλύτερη χωριστικότητα απ’ την ενότητα του σύμπαντος, περισσότερο εγωισμό, περισσότερη άγνοια, ως προς την επίγνωσή της, τότε λέμε ότι βαδίζει σ’ ένα δρόμο αντεξέλιξης, που θα τη φέρει σε επαφή μ’ εκείνα τα κατώτερα συνειδησιακά πεδία και εν τέλει μπορεί, πέρα από την επαφή αυτή μπορεί και να την υποβιβάσει ως σύνολο, να υποβιβάσει ως σύνολο το γήινο καρμικό κόσμο σ’ ένα είδος κόλασης, ας το πούμε, σ’ ένα είδος κατώτερης στάθμης ζωής.   

Πώς εργάζεται το κάθε στρατόπεδο γι αυτά;

Γενικά, το αρνητικό στρατόπεδο, για να ξεκινήσουμε από κει, πρέπει να εξηγήσουμε λίγο πιο αναλυτικά, πώς καλλιεργεί αυτές τις βαρύτερες ταυτίσεις που λέμε, στα διάφορα επίπεδα που εκδηλώνεται η ανθρώπινη ζωή.

Ένας παράγοντας τον οποίο καλλιεργεί κι αυτό μπορείτε να το δείτε ανάγλυφα και στις καθημερινές δραστηριότητες, γιατί δεν ήθελα να μιλήσουμε θεωρητικά σήμερα, ένας παράγοντας λοιπόν τον οποίο ενισχύει πάρα πολύ το αρνητικό στρατόπεδο είναι η πτώση της εγρήγορσης. Δηλαδή αυτής της ικανότητας να μπορεί η ανθρωπότητα κι ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά να έχει άγρυπνη προσοχή, με δυο λόγια να ξέρει τι του γίνεται, τι του συμβαίνει ανά πάσα στιγμή και να μηνείναι μηχανικός, να μην κοιμάται όρθιος.

Όσο περισσότερο πέφτει η ανθρώπινη εγρήγορση, τόσο μηδενίζονται οι δυνατότητες της ελεύθερης επιλογής, διότι αν δεν είμαστε παρόντες και δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει ανά πάσα στιγμή, με τι κριτήριο να επιλέξουμε και ποια θέση θα πάρουμε στην καθημερινότητά μας και ποια κίνηση είναι η σωστή και ποια είναι η λάθος;

Αυτό κυρίως το επιδιώκει μέσα απ’ την ανάπτυξη ενός δίπολου, το οποίο κινείται μέσα από την καλλιέργεια της έλλειψης και της υπερβολής.

Λέω δηλαδή με δυο λόγια, ότι, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας, είτε είναι υλικός, είτε είναι ψυχολογικός, είτε είναι νοητικός, επικρατεί υπερβολική έλλειψη, αυτή οδηγεί σε πτώση της εγρήγορσης και επίσης σε οποιοδήποτε τομέα επικρατεί μεγάλη υπερβολή, πάλι οδηγεί σε πτώση της εγρήγορσης, γι αυτό και τόσοι δάσκαλοι του καλού έχουν μιλήσει περί του μέσου δρόμου, περί της ευγενικής ατραπού, περί της αρμονίας, περί του μέτρου κλπ, κλπ.

Γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα;

Τι θα πει υπερβολική έλλειψη;

Η υπερβολική έλλειψη σ’ όλα τα πράγματα κινείται μέσα από τον πόνο και το φόβο, όταν σου λείπει, είτε μιλάμε για υλικό αγαθό, είτε για κάποια ψυχική, ψυχολογική ιδιότητα, την οποία έχεις ανάγκη, είτε μιλάμε για γνώση, η υπερβολική έλλειψη καλλιεργεί τον πόνο και το φόβο και σε κατάσταση πόνου και φόβου η εγρήγορση πέφτει, γιατί κυριαρχεί ο πανικός.

Το ίδιο συμβαίνει και με την υπερβολή, γιατί η υπερβολή σ’ οποιοδήποτε τομέα φέρνει υπερβολική ηδονή, υπερβολική προσμονή και αποχαύνωση.Και οι τρεις αυτοί παράγοντες, είτε τους πάρουμε στο υλικό επίπεδο, είτε τους πάρουμε στο ψυχολογικό επίπεδο, ή στο νοητικό οδηγούν πάλι σε πτώση της εγρήγορσης, γιατί κι εδώ πέρα η έντονη λαχτάρα, ή η υπερδραστηριότητα, είτε είναι ψυχική, όπως σας είπα, είτε είναι υλική, είτε νοητική, δεν μας επιτρέπουν να παρατηρούμε την πραγματικότητα γύρω μας όπως είναι κι έτσι μας στερούν την εγρήγορση, μας στερούν την αυτογνωσία.

Άρα, τι χρήσιμο συμπέρασμα βγάζουμε ήδη;

Ότι οποιαδήποτε δραστηριότητα στην καθημερινότητα και κυρίως αυτοί που την προωθούν και την υπαγορεύουν, οδηγεί σε καλλιέργεια, απ’ τη μια μεριά πόνου, φόβου, ανασφάλειας, υπερβολικής έλλειψης, εξυπηρετεί το αρνητικό στρατόπεδο, διότι οδηγεί σε πτώση της επίγνωσής μας και της εγρήγορσής μας. Και αντιστοίχως, οποιαδήποτε δραστηριότητα οδηγεί προς την άκρατη υπερβολή, προς την άκρατη ηδονή, την άκρατη επιθυμία, την άκρατη προσμονή, την αποχαύνωση, την αφασία, που λέμε, εξυπηρετεί την πολιτική του αρνητικού στρατοπέδου, γιατί κατεβάζει την εγρήγορσή μας.

Έχουμε λοιπόν ήδη μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή, απ’ την άλλη μεριά ποιες δραστηριότητες είναι αυτές που μπορούμε να διαχωρίσουμε ότι ανήκουν στο θετικό στρατόπεδο και καλό θα ήταν να τις προωθούμε κι εμείς οι ίδιοι.

Αντιθέτως λοιπόν, το θετικό στρατόπεδο προσπαθεί να επιβάλλει και να προωθήσει καλές συνθήκες αφύπνισης για όλη την ανθρωπότητα, δηλαδή ένα τέτοιο κοινωνικό και ψυχολογικό κλίμα και περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα διευκολύνει στην αύξηση της εγρήγορσης, σε αντίθεση με το αρνητικό στρατόπεδο και μέσα απ’ αυτή την αύξηση της εγρήγορσης θα διευκολύνει στο να μπορέσουμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, βιώνουμε τα πράγματα και δρούμε μέσα στην καθημερινότητα, έτσι ώστε να μπορούμε να έρθουμε σ’ επαφή μ’ αυτές τις ανώτερες ποιότητες, που λέγαμε προηγουμένως.

Τι σημαίνει στην πράξη όμως καλές συνθήκες αφύπνισης;

Σε αντίθεση με το αρνητικό στρατόπεδο, που μιλήσαμε για έλλειψη και υπερβολή, μιλάμε για ιδιότητες και καταστάσεις, οι οποίες προάγουν την αρμονία, το μέτρο, όπως είπαμε. Και πιο συγκεκριμένα, σε αντίθεση με το δίπολο που λέγαμε, πόνος και φόβος απ’ τη μια πλευρά και ηδονή, έντονη προσμονή από την άλλη, εδώ το θετικό στρατόπεδο προάγει οτιδήποτε προωθεί την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη, προσέξτε το δίπολο και τις αντιθέσεις, σε αντίθεση με τον πόνο και το φόβο, ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Διότι σε κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης ο άνθρωπος μπορεί ν’ απελευθερώσει το νου του, την ψυχή του και μπορεί να μεγαλουργήσει έχοντας καλυμμένα τα νώτα του, χωρίς να κινδυνεύει να εγκλωβίσει την εγρήγορσή του και μόνο μέσα σ’ αυτό το κλίμα μπορεί να κάνει την αντίστοιχη προσπάθεια και την αντίστοιχη πρακτική που επιβάλλεται, για να μπορέσει να προχωρήσει πνευματικά.

Άρα, οποιοδήποτε μέτρο οδηγεί σε άνοδο της ασφάλειας, που σημαίνει καλή υγεία, να μην απειλείσαι από πολέμους, να μην απειλείσαι από βία, να μην απειλείσαι από προσβολή από τους διπλανούς σου και εμπιστοσύνη, να μην υπάρχει δηλαδή αυτό το κλίμα του διαρκούς φόβου, ότι, α, θα μας συμβεί το ένα, α, θα μας συμβεί το άλλο, αλλά όταν μιλάμε για εμπιστοσύνη, λέμε ότι όλα εκείνα τα μέτρα και όλες αυτές οι δράσεις, οι οποίες σου προσδίδουν τη σιγουριά, ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο, ότι στο μέλλον θα έχεις μεγαλύτερη ασφάλεια, ότι δεν έχεις να φοβάσαι κάποιες απειλές, διότι η κοινωνία λειτουργεί με τέτοιον τρόπο, ώστε μπορεί να τις αντιμετωπίσει εγκαίρως, άρα δεν φοβάσαι ανά πάσα στιγμή τι θα σου ξημερώσει.

Βλέπετε λοιπόν πόσο διαφέρουν, πόσο ριζικές είναι οι διαφορές ανάμεσα στις δυο τακτικές, στα δυο στρατόπεδα. Και ως προς το άλλο μέρος του δίπολου που λειτουργεί το αρνητικό στρατόπεδο, δηλαδή που λέγαμε ο αναβρασμός της ψυχής, μέσω της έντονης ηδονής και της έντονης επιθυμίας και της προσμονής ότι, α, όλο κάτι παραπάνω, έλα να πάρουμε κάτι ακόμα, δώστου η απληστία, αυτό το πράγμα.

Απέναντι σ’ αυτό το κλίμα, το θετικό στρατόπεδο αντιτάσσει το δίπολο της χαράς και της έφεσης, όπου απέναντι σ’ αυτή την αδηφάγα τάση για απληστία, αντιτάσσει τις καθημερινές χαρές της ζωής και το πώς μπορείς να αντλήσεις έξαρση και απόλαυση από το παραμικρό πράγμα, όταν ο νους σου είναι καθαρός και η εγρήγορσή σου δεν είναι πεσμένη, γιατί η ίδια η ζωή κι η ίδια η πραγματικότητα είναι από τη φύση της χαρά.

Όταν λοιπόν μπορείς να τη δεις μέσα απ’ αυτό το μάτι δεν έχεις την ανάγκη αυτουνού του διαρκούς κυνηγιού της υπερβολής και της επιτυχίας και της απληστίας και της κατάκτησης, στο οποίο προσπαθεί να σ’ εγκλωβίσει το αρνητικό στρατόπεδο και αντί για την έντονη επιθυμία και την άκρατη προσμονή για εγωιστικές επιτυχίες και για επικράτηση πάνω στον άλλον, σου καλλιεργεί την έφεση, αυτή την ήρεμη ανυψωτική δύναμη, που είναι αντί για κυριαρχία, έφεση για δημιουργία, είναι αντί για μονοπώληση της γνώσης, έφεση για μάθηση, έφεση για καταπολέμηση της άγνοιας, έφεση για να έρθεις σ’ επαφή, να μετασχηματίσεις την ύπαρξή σου και να μπορέσεις να έρθεις σ’ επαφή με τα ανώτερα πεδία και με τα ανώτερα όντα.

Θα παρατηρήσετε ότι, όταν η ζωή σου διέπεται απ’ αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά, που αντιτάσσει το θετικό στρατόπεδο κι έτσι μπορείτε να δείτε και αντίστοιχα ποιοι το εκπροσωπούν μέσα στην καθημερινότητα και μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, όταν δηλαδή η ζωή σου διέπεται από ασφάλεια, εμπιστοσύνη στο μέλλον, από χαρά της καθημερινότητας κι από έφεση για ανώτερη γνώση, ότι μόνο σ’ ένα τέτοιο κλίμα πλέον μπορεί και ανεβαίνει το επίπεδο της εγρήγορσής σου, δηλαδή μόνο σ’ ένα τέτοιο κλίμα αποκτάς τη δυνατότητα της συνειδητής διαχείρισης της προσοχής σου. Γιατί ένας άλλος ορισμός της εγρήγορσης είναι η συνειδητή διαχείριση της προσοχής, δηλαδή ότι εσύ να μπορείς να επιλέγεις συνειδητά προς τα πού θα είναι στραμμένη η προσοχή σου, ποιες θα είναι οι επιλογές σου και άρα πού θα διαθέτεις την ενέργειά σου.

Διαφορετικά, όταν έχεις πεσμένο επίπεδο εγρήγορσης, έχεις πεσμένη διαχείριση προσοχής, με αποτέλεσμα να διαθέτεις την ενέργειά σου ακριβώς σ’ εκείνους που σου κλέβουν την εγρήγορση, που σου κλέβουν την προσοχή. Κι αυτή ακριβώς είναι η επιδίωξη του αρνητικού στρατοπέδου.

Είναι λίγο βαριά και μαζεμένα αυτά που σας λέω, αλλά πιστεύω ότι κάτι θα μείνει και θα τα λέμε κι άλλες φορές.

Τώρα πάμε σ’ ένα δεύτερο σκέλος, να κάνουμε λίγο πιο σαφές, με βάση τα χαρακτηριστικά που ήδη είπαμε και να μην το χάσουμε, είπαμε ήδη, σας το ανακεφαλαιώνω.

Ποια χαρακτηριστικά οδηγούν σε πτώση της εγρήγορσης και καλλιεργούνται απ’ το αρνητικό στρατόπεδο και ποια χαρακτηριστικά οδηγούν σε άνοδο της εγρήγορσης και καλλιεργούνται από το θετικό στρατόπεδο.

Ας πούμε τώρα δυο λόγια, για να ξέρουμε τι μας γίνεται σε σχέση με τις ταυτίσεις που λέγαμε, ποιες θεωρούμε βαρύτερες ταυτίσεις και ποιες θεωρούμε ταυτίσεις, οι οποίες καταργούνται και αναβιβάζεται έτσι η ανθρώπινη υπόσταση.

Όσον αφορά λοιπόν τα συναισθήματα, χαρακτηριστικό του αρνητικού στρατοπέδου, είναι ότι καλλιεργεί τα συναισθήματα που προωθούν τη χωριστικότητα.

Άρα, οποιοδήποτε μέτρο καλλιεργεί τον εγωισμό, την αντιπαλότητα, τη διένεξη, το μίσος, αυτόματα οδηγεί σε μια βαρύτερη συναισθηματική ταύτιση και άρα είναι χαρακτηριστικό του αρνητικού στρατοπέδου.

Είναι πολύ απλά τα πράγματα, στο επίπεδο της διάνοιας χαρακτηριστικό του αρνητικού στρατοπέδου είναι η πλάνη και η άγνοια.

Έτσι λοιπόν, οποιοσδήποτε μεταχειρίζεται το ψέμα για να επιτύχει κάτι, ο οποιοσδήποτε προσπαθεί να μας στερήσει από την πρόσβαση στη γνώση, εργάζεται για το αρνητικό στρατόπεδο, είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι.

Αν λοιπόν στα συναισθήματα έχουμε τη χωριστικότητα και το μίσος, στο επίπεδο των σκέψεων έχουμε το ψεύδος και την άγνοια, που είναι τα χαρακτηριστικά του αρνητικού στρατοπέδου. Και όσον αφορά την δράση, τη συμπεριφορά, το χαρακτηριστικό του αρνητικού στρατοπέδου είναι η σκλαβιά, ηαδράνεια. Δηλαδή, το να μας στερήσει όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς ελευθερίας γίνεται, από τις επιλογές μας και την κίνησή μας καθημερινά. Και αυτό σημαίνει, αυτό που λέμε μηχανιστική συμπεριφορά, δηλαδή να συμπεριφερόμαστε όσο το δυνατόν πιο προβλέψιμα γίνεται, όσο το δυνατόν πιο ρομποτοειδώς θα λέγαμε, έτσι ώστε να έχουμε τους λιγότερους δυνατούς βαθμούς ελευθερίας.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, οτιδήποτε βλέπουμε να συντελείται σε κοινωνικό πεδίο, το οποίο καλλιεργεί το μίσος, την αντιπαλότητα και τη χωριστικότητα, την άγνοια, το ψεύδος και την πλάνη, την αδράνεια, τη στέρηση της ελευθερίας και τη μηχανιστική συμπεριφορά, είναι χαρακτηριστικό του αρνητικού στρατοπέδου και οδηγεί στην αντεξέλιξη.

Στον αντίποδα, στο επίπεδο των συναισθημάτων διακρίνουμε την ενότητα και την αγάπη.

Άρα, οποιοδήποτε συναίσθημα βλέπουμε να εκπορεύεται με βάση την ενότητα, την επίλυση των διαφορών, την αγάπη, την αρμονία, τη συνεννόηση ανάμεσα στους ανθρώπους, καταλαβαίνουμε ότι εκπορεύεται από τη θετική πλευρά.

Και αντίστοιχα στο επίπεδο της σκέψης, σε αντιστοιχία με το ψεύδος και σε αντίθεση με το ψεύδος που καλλιεργεί το θετικό στρατόπεδο, το χαρακτηριστικό του θετικού στρατοπέδου είναι η αλήθεια.

Άρα, οτιδήποτε συμβάλλει στην έρευνα, στην καλύτερη πρόσβαση της γνώσης, στο να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την αλήθεια όπως είναι, στο να γίνει η σκέψη μας πιο διεισδυτική και πιο αναλυτική, στο να αποκτήσουμε μεγαλύτερη οξυδέρκεια, αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι οποιοσδήποτε υποστηρίζει, ή καλλιεργεί τέτοιου είδους προσπάθειες εργάζεται είτε συνειδητά, είτε όχι για τη θετική πλευρά.

Και τέλος απέναντι στην καθημερινότητα που λέμε και στην πράξη, στον αντίποδα της σκλαβιάς και του περιορισμού της ελευθερίας και της μηχανιστικής συμπεριφοράς, το θετικό στρατόπεδο αντιτάσσει την ελευθερία και τη ροϊκότητα, όταν λέμε ροϊκότητα εννοούμε την ικανότητα, μέσα από τη συνειδητή διαχείριση της προσοχής μας που λέγαμε, την ικανότητα να προσανατολίσουμε την ενέργειά μας και τη συμπεριφορά μας κατά το δοκούν, ελεύθερα, χωρίς τον περιορισμό από άλλες εξωτερικές, ή εσωτερικές συνθήκες.

Άρα, όσο πιο ελεύθερος γίνεται ο άνθρωπος στις επιλογές και στη δράση του και όσο λιγότερο μηχανιστικά συμπεριφέρεται, δηλαδή δεν παίρνει τις αποφάσεις από συνήθεια, αλλά τις παίρνει συνειδητά, τόσο περισσότερο έρχεται κοντά στην αφύπνιση και τόσο περισσότερο έρχεται σ’ επαφή με το θετικό στρατόπεδο.

Είναι λοιπόν πολύ απλά τα πράγματα και βλέπουμε ότι οι τακτικές αυτών των δυο στρατοπέδων, του αρνητικού και του θετικού διαποτίζουν το σύνολο της ανθρωπότητας και ως κοινωνία και ως σκεπτόσφαιρα και ως νοόσφαιρα. Μέσα σε κάθε οικογένεια, μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, του καθενός μας ξεχωριστά, μέσα στην ίδια πολυκατοικία, μέσα στο ίδιο χωριό, στην ίδια πόλη, στο ίδιο κόμμα, στην ίδια θρησκεία, στην ίδια παρέα, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα αναπτύσσεται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, ή στο επίπεδο των σκέψεων και των συναισθημάτων, οι δυο αυτές αντίθετες συνιστώσες των δυο στρατοπέδων, συγκρούονται και κάθε φορά ο καθένας μας, η κάθε ανθρώπινη δομή και η ανθρωπότητα ως σύνολο, επηρεάζεται κατά το μάλλον ή ήττον, από τον έναν από τους δυο.

Είναι κάτι απ’ το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, διότι ακόμα και στην ερημιά να είσαι, που πλέον δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα έτσι κι αλλιώς, θα σε κυνηγάει η εφορία, θα σου φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέεις σε λίγο, ακόμα και στην ερημιά να είσαι κουβαλάς τον εαυτό σου και ο εαυτός σου επηρεάζεται εξ’ ίσου πάλι κι από τις δυο αυτές δυνάμεις, απ’ τις δυο αυτές τάσεις, στις οποίες προαναφέρθηκα.

Έτσι λοιπόν, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μέσα σε κάθε θεσμό της ανθρώπινης κοινωνίας συγκρούονται η μια πολιτική, η οποία θέλει όπως είπαμε την πτώση της εγρήγορσης, την αδυναμία διαχείρισης της ανθρώπινης προσοχής προκειμένου να μας κλέβει την ενέργεια, καλλιεργώντας το μίσος, τη χωριστικότητα, το ψεύδος, την άγνοια, την αδράνεια, τη στέρηση της ελευθερίας, τη μηχανιστικότητα κι απ’ την άλλη πλευρά, μας επηρεάζουν το αίσθημα της, η προσπάθεια για κατοχύρωση της ασφάλειας, της εμπιστοσύνης απέναντι στο μέλλον και απέναντι στις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης, η χαρά της καθημερινότητας, η έφεση για γνώση και για πνευματικότητα, η άνοδος της εγρήγορσης, η συνειδητή διαχείριση της προσοχής και άρα της ενέργειάς μας, έτσι ώστε να μην μας την κλέβει κανένας και να μπορούμε να την αφιερώνουμε οι ίδιοι στην πνευματική μας ανέλιξη, τα συναισθήματα της αγάπης, της ενότητας και της αρμονίας, η τάση για απροκατάληπτη έρευνα για διεισδυτική σκέψη, για απόκτηση γνώσης, για προσέγγιση της αλήθειας, η ώθηση για ελεύθερη συμπεριφορά, για ελευθερία σκέψης, ελευθερία συναισθήματος, για ροϊκότητα, για αύξηση των βαθμών ελευθερίας του ανθρώπινου είδους.

Αυτά τα δυο συγκρούονται αμείλικτα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, έξω στην κοινωνία, στη νοόσφαιρα, μέσα στον καθένα από μας.

Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή τη σύγκρουση που γίνεται, ο καθένας είτε το καταλαβαίνει, είτε όχι, κάθε φορά εντάσσεται κάπου και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο καθένας μας είναι ενταγμένος κάπου, όχι εξ ολοκλήρου, αλλά ένα ποσοστό του, όπως καταλαβαίνετε είναι ενταγμένος στο ένα στρατόπεδο, ένα ποσοστό του είναι ενταγμένο στο άλλο.

Έχουμε πάρα πολλές ενδείξεις για να κλείσουμε κι αυτό το θέμα της ομιλίας μας, έχουμε πάρα πολλές ενδείξεις ότι εδώ και μια δεκαετία περίπου, γήινου χρόνου, έχει αρχίσει αυτή η σύγκρουση να κλιμακώνεται φτάνοντας σ’ ένα σημείο πολύ κρίσιμο και πρόκειται σε κάποιο χρονικό διάστημα να αγγίξει μια αιχμή, αυτό συμβαίνει διότι μέσα απ’ αυτούς τους κύκλους της εξέλιξης που περνάει η ανθρωπότητα, όταν βρίσκεται σ’ ένα πολύ κρίσιμο σημείο καμπής μπορεί να γίνει είτε μια μετάλλαξη προς τα πάνω, όπως είναι επιθυμητή, αλλά μπορεί να γίνει και προς τα κάτω.

Έχουμε αναφερθεί κάποια άλλη φορά στον κίνδυνο και στην πολιτική των αρνητικών δυνάμεων, οι οποίοι επιχειρούν αυτή την περίοδο να ωθήσουν την ανθρωπότητα σε μια εξελικτική παρέκκλιση το ανθρώπινο είδος κι έτσι δεν θέλω πολύ ν’ αναφερθώ σ’ αυτό σήμερα, είχαμε κάνει μια ομιλία αφιερωμένη πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, με δυο λόγια απλώς να πούμε, ότι παίζεται ένα κρίσιμο στοίχημα μέσα στην επόμενη χρονική περίοδο, που μπορεί να είναι λίγα χρόνια, μπορεί να είναι και περισσότερα, όπως είπα να εκφύγει από την εξελικτική του πορεία το ανθρώπινο είδος και να πέσει σε μια κατάσταση συσκότισης, σε μια κατάσταση Μάτριξ, για όσους έχετε δει την ταινία, που σημαίνει ότι μέσα από μια σειρά μεταλλάξεων και επιστημονικών τεχνολογικών παρεμβάσεων πάνω στο ανθρώπινο είδος, να αλλάξει ουσιαστικά η ίδια η φύση του ανθρώπου και δυστυχώς όχι προς το καλύτερο βέβαια, αλλά προς μια ρομποτοειδή κατάσταση με πολύ πεσμένη εγρήγορση, μια κατάσταση όπου το ανθρώπινο είδος θα εκπέσει σ’ ένα είδος μηχανιστικού εργάτη, την ενέργεια του οποίου θα διαχειρίζονται κάποιοι ελάχιστοι σε συνεργασία με το αρνητικό στρατόπεδο, στο οποίο πρωτοαναφέρθηκα, μια προσπάθεια εν πάση περιπτώσει μετατροπής αυτού του πλανήτη σ’ ένα καινούργιο είδος κόλασης υλοποιημένης, που βλέπετε πρόδρομο αυτής της κατάστασης κυρίως τι άλλο αυτό που αφορούν τα παιδιά μας, δηλαδή το τι παίζεται σε επίπεδο κινούμενων σχεδίων και σειρών κόμικς, τις οποίες βλέπουν τα παιδιά. Από κει θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα για το τι οραματίζονται κάποιοι ως εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Πάνω σ’ αυτή την προσπάθεια, το θετικό στρατόπεδο έχει μπει σε μια κατάσταση προσκλητήριου τα τελευταία χρόνια και είναι πολλοί αυτοί, οι οποίοι λαβαίνουν το κάλεσμα, ο καθένας μπορεί να το αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο, η ουσία είναι όμως ότι θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όλοι, διότι αυτή τη στιγμή έχει αρχίσει να δομείται αυτό το πλανητικό δίκτυο του φωτός, το οποίο αποτελεί και τον τίτλο της σημερινής μας συζήτησης, όπου με δυο λόγια, θέλω να το κλείσω, γιατί θ’ αναφερθούμε ξανά σ’ αυτό το θέμα περιγράφοντάς σας με απλό τρόπο το τι πρόκειται να γίνει.

Υπήρχε μια εγγενής αδυναμία στο θετικό στρατόπεδο, αυτή η εγγενής αδυναμία για το γήινο κόσμο ήταν, ότι δεν μπορούσε να μεταχειριστεί εκ φύσεως μεθόδους που μεταχειρίζεται το αρνητικό, δηλαδή όντως δεσμευμένο το θετικό στρατόπεδο, ότι δεν μπορεί να μεταχειριστεί την πλάνη και το ψεύδος, δεν μπορούσε ποτέ ν’ ακολουθήσει μια πολιτική τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, ή τονίζοντας τον εγωισμό, ανεβάζοντας το εγώ των ανθρώπων προκειμένου να τους εντάξει μέσα από αυτές τις υποσχέσεις στις τάξεις τους.

Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, ήταν ένα μεγάλο μειονέκτημα, διότι το αρνητικό στρατόπεδο αντιθέτως, επειδή δεν έχει κανένα πρόβλημα κι είναι σύμφυτο με την αληθινή του φύση το ζήτημα της παραπλάνησης και της σαγήνης, μπόρεσε και πήρε τα πάνω του, κυρίως μετά από την παρέμβαση του θετικού στρατοπέδου τη δεκαετία του εξήντα, αφού αυτό το κύμα της παρέμβασης αφομοιώθηκε, από τη δεκαετία του ογδόντα και μετά ξεκινάει μια πολύ ευρεία δράση του αρνητικού στρατοπέδου, το οποίο κατόρθωσε να εντάξει στις τάξεις του πολλούς, κατόρθωσε ν’ αποκτήσει μια δύναμη.

Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή την πορεία αρχίζει και αντιτάσσει μια νέα στρατηγική το στρατόπεδο του φωτός, που ακριβώς επειδή δεν μπορούσε να βασιστεί στη στρατολόγηση μέσω παραπλάνησης και μέσω υποσχέσεων και θα σας πω για ποιο λόγο, διότι εκείνο το συμπέρασμα που βγήκε από την μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας ήταν, ότι οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται χωρίς να αντιστοιχεί σ’ ένα αυξημένο επίπεδο συνείδησης των ανθρώπων, είναι προσωρινή και στην πορεία εξατμίζεται.

Το συμπέρασμα λοιπόν στο οποίο κατέληξε το στρατόπεδο του φωτός, ήταν ότι μονάχα αλλαγές οι οποίες είναι ώριμο προϊόν της ανόδου της συνειδητότητας της ανθρωπότητας μπορούν να ριζώσουν κι έτσι γι αυτό το λόγο άρχισε να εργάζεται σ’ αυτό το επίπεδο, του ν’ ανεβάσει δηλαδή το επίπεδο της συνειδητότητας ξεκινώντας από χαμηλά σε απλά πράγματα, βήμα-βήμα μέχρι αυτή η άνοδος της συνειδητότητας να διαμορφώσει μια κρίσιμη μάζα σε ανθρώπινο επίπεδο, η οποία θα εκφραστεί σιγά-σιγά και σε αλλαγές, οι οποίες δεν θα είναι προσωρινές πια και δεν θα μπορεί απέναντι σ’ αυτές να υπάρξει υπαναχώρηση, ή φθορά από το αρνητικό στρατόπεδο.

Έτσι λοιπόν το πλάνο καλλιεργούσε όλο αυτό το διάστημα κάποιες εστίες φωτός, εκπαιδεύοντας με δυο λόγια κάποιους ανθρώπους ανά τον πλανήτη, έτσι ώστε γύρω τους να μπορέσει σιγά-σιγά να σχηματιστεί κάποιος πυρήνας, ο οποίος θα είχε κατακτημένες αρχές και κατακτημένη συνειδητότητα και εξασφαλίζοντας έτσι ένα μίνιμουμ επίπεδο κάτω απ’ το οποίο να μην μπορεί να πέσει ο κραδασμός και τώρα έχουμε μπει πια σε μια φάση, όπου αυτοί οι πυρήνες έχουν σχηματιστεί ανά τον πλανήτη και γίνεται πλέον ένα γενικό προσκλητήριο, που αυτοί οι πυρήνες θ’ αποτελέσουν εστίες συμπύκνωσης γύρω τους, θα αρχίσουν ν’ αφομοιώνουν σε πρακτικά βήματα, σε πρακτική κοινωνική δράση και εσωτερική δράση, κάποιες πολύ ευρύτερες ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι θα ενδιαφέρονται να εργαστούν για το καλό και όλοι αυτοί οι πυρήνες αρχίζουν τώρα μέσω του ίδιου κραδασμού τους να συντονίζονται μεταξύ τους κι έτσι να σχηματίζεται στην πράξη αυτό το πλανητικό δίκτυο του φωτός.

Αυτό το βλέπουμε ήδη, από το γεγονός ότι έχουν σχηματιστεί πλέον κάποιες κοινές ομοιοκραδασμικές νοοτροπίες, οι οποίες είναι υπερεθνικές, δηλαδή υπάρχουν πια κάποιες κοινές αλήθειες απέναντι στις οποίες ολόκληρος ο πληθυσμός της γης δείχνει να τις αποδέχεται και να συμφωνεί, κάτι που πριν από μερικά χρόνια ήταν αδιανόητο.

Αυτές λοιπόν οι κοινές αλήθειες οι οποίες αποτέλεσαν την πρώτη πλατφόρμα, την πρώτη κοινή βάση, έχουν αρχίσει να εμπλουτίζονται και να εξειδικεύονται πλέον σε προτάσεις και σε θεσμούς κοινωνικής και εσωτερικής παρέμβασης, οι οποίοι θ’ αρχίζουν σιγά-σιγά να χτίζουν αυτό το πλανητικό δίκτυο στο οποίο μιλήσαμε.

Πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο θα δούμε να εξελίσσεται μέσα στα επόμενα χρόνια με πολύ θεαματικές κινήσεις, αν και ήρεμες, γιατί μην πάει το μυαλό σας ότι θα βγει κάποιος παγκόσμιος αβατάρ που θα οργανώσει τον κόσμο, ένας παγκόσμιος θρησκευτικός ηγέτης, γιατί ακριβώς το θετικό στρατόπεδο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, όπως σας είπα προηγουμένως, ότι μια τέτοιου είδους οργάνωση αντικειμενικά και αναγκαία θα μεταχειριστεί μεθόδους του αρνητικού στρατοπέδου κι αυτό θα έφερνε πισωγύρισμα, δεν γίνεται δηλαδή να βγει κάποιος ηγέτης, τον οποίο θα τον ακολουθούν διάφοροι πιστοί σαν τα βόδια μέσ’ την άγνοια, γιατί απλώς θα πιστεύουν αυτά που λέει.

Ακριβώς το σχέδιο αυτό προβλέπει το πλανητικό δίκτυο του φωτός γιατί μόνο από τέτοιες ομοικραδασμικές εστίες φωτός θα αρχίσει αθόρυβα, αλλά θεαματικά απ’ τα αποτελέσματά της, αυτή η αναγέννηση, αυτή η ανάκαμψη σε πλανητικό επίπεδο.

Αυτό λοιπόν το κάλεσμα προφανώς θα το πάρουν όλοι και σ’ αυτή την πορεία δεν θα μπορεί να υπάρξει ουδετερότητα, για να μην πω ότι εκείνοι οι οποίοι θα μείνουν ουδέτεροι θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν τη νύφη, οι πρώτοι οι οποίοι θα υποστούν τις συνέπειες, γιατί δεν θα γίνει αυτή η μετάβαση ομαλά,δηλαδή το παιχνίδι δεν έχει κριθεί και προφανώς θα υπάρξει πολύ μεγάλη κόντρα και πολύ μεγάλη μάχη ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο νοοτροπίες.

Μην φανταστείτε τη μάχη με τα σπαθιά, αλλά όταν λέμε μάχη εννοούμε ακριβώς στο συνειδησιακό επίπεδο και στο κοινωνικό επίπεδο για το αν θα κυριαρχήσουν αυτές οι πρακτικές που σας ανέφερα προηγουμένως, που χρησιμοποιεί το θετικό στρατόπεδο, ή εκείνες που χρησιμοποιεί το αρνητικό στρατόπεδο και πάνω σ’ αυτές τις πρακτικές η μάχη θα είναι αμείλικτη και πάνω σ’ αυτές τις πρακτικές θα κληθεί και θα κριθεί το μέλλον της ανθρωπότητας.

Εδώ λοιπόν, θα έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας να δούμε και να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις και να επιλέξουμε για το αν έστω και με απλούς τρόπους μέσα στην καθημερινότητά μας ο καθένας, εάν θα μπορέσει να ενισχύσει αυτό το πλανητικό δίκτυο του φωτός συμμετέχοντας ο ίδιος, συμμετέχοντας στο περιβάλλον του, αποτελώντας κι ο ίδιος μια εστία δευτερογενούς ακτινοβολίας αυτών όλων των θετικών ιδιοτήτων κι αυτού του κραδασμού, ο οποίος θ’ αρχίσει και έχει αρχίσει απλόχερα να διαχέεται από ψηλά, από τις θετικές δυνάμεις, μέσα σ’ ολόκληρο το φάσμα της νοόσφαιρας και μέσα σ’ ολόκληρο το φάσμα της κοινωνίας. Κι έχουμε αρχίσει ήδη και βλέπουμε τέτοια σημάδια και θα αρχίσουμε να βλέπουμε πολύ περισσότερα μελλοντικά.

Ένα παράδειγμα, πολλές πανανθρώπινες αξίες οι οποίες ξεφεύγουν πλέον από τα στενά πλαίσια ενός θρησκευτικού φανατισμού, ή ενός φυλετικού φανατισμού, ήενός ταξικού ακόμα φανατισμού και διαχωρισμού.