Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν τη ζωή τους δύσκολη, καθώς εμφανίζουν μια σειρά από στερεότυπες εμμονικές συμπεριφορές, για τις οποίες ο επίσημος ψυχολογικός όρος είναι «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή».
Το να πρέπει να φοράς, ας πούμε, το ίδιο «τυχερό» πουκάμισο κάθε φορά που πας να γράψεις εξετάσεις ή να σου πάρουν συνέντευξη πρόσληψης σε μία δουλειά… Το να ακολουθείς πάντα την ίδια διαδρομή για να πας στη δουλειά ή να επιστρέψεις στο σπίτι, γιατί αλλιώς νιώθεις μεγάλο άγχος και ανασφάλεια… Το να τσεκάρεις ξανά και ξανά τα «μάτια» της κουζίνας ότι είναι σβηστά ή τις πόρτες ότι είναι κλειδωμένες… Το να πρέπει να ντυθείς ή να ετοιμαστείς -γενικά- για μια έξοδο με μία συγκεκριμένη σειρά κινήσεων… κ.ο.κ.
Όλα αυτά και άπειρα άλλα είναι εμμονικές συμπεριφορές, οι οποίες έχουν το πρόβλημα πως -εκτός από το ότι μας κάνουν βαρετά προβλέψιμους και σκλάβους της ρουτίνας- περιορίζουν τους βαθμούς ελευθερίας μας, μας κάνουν δυσλειτουργικούς και μας καθιστούν άκαμπτους, αρνητικούς και αγχωτικούς απέναντι σε κάθε απρόσμενη αλλαγή. Αυτό πάλι έχει ως επίπτωση να χάνουμε σημαντικές ευκαιρίες στη ζωή, λόγω… συνήθειας!
Η βαθύτερη αιτία για κάθε εμμονική συμπεριφορά είναι ο Φόβος του Αγνώστου. Ο φόβος ότι μπορεί να συμβεί κάτι που δεν μπορούμε να προβλέψουμε και να ελέγξουμε. Αναπτύσσοντας, λοιπόν, κάποιες στερεότυπες συμπεριφορές, αποκτούμε την ψευδαίσθηση ότι… ελέγχουμε το σύμπαν! Και αυτό περιορίζει μεν το άγχος του απρόβλεπτου, αλλά με το μεγάλο τίμημα του περιορισμού της ελευθερίας και της εγρήγορσής μας.
Μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά τόσο η αιτία όσο και η λύση του ιδεοψυχαναγκασμού βρίσκονται στο πεδίο της Ζωτικής μας Ενέργειας και της σωστής διαχείρισής της.