ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Άρθρο του Λεωνίδα Φλεβαράκη

Αν βουτήξεις ένα χοντρό πινέλο στο χρώμα και περάσεις με αυτό έναν καμβά που απλώνεται χωρίς όρια προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορείς να κατανοήσεις πάρα πολλά για τη δημιουργία των κόσμων. Όποιο σημείο του καμβά (λέμε τώρα) και να ρωτήσεις: «Tι είσαι;», θα πάρεις την ίδια απάντηση: «Είμαι, αυτό που είμαι». Γιατί πώς να αποφανθεί περί του εαυτού του όταν αποτελείται μόνο από διαύγεια, συνοχή και ομοιομορφία; Τίποτα διαφορετικό δεν υπάρχει και έτσι αδυνατεί να πει: «Εγώ είμαι…».

Αν ρωτήσεις (λέμε πάλι) το τμήμα του καμβά που χρωματίστηκε: «Τι είσαι;», θα σου πει: «ΕΓΩ είμαι μια γραμμή». Αυτή είναι η έννοια και η λογική της Ταύτισης. Το τμήμα του ενιαίου γεμάτου ομοιογένεια καμβά το οποίο χρωματίστηκε, αφήνει την «καμβική» του ιδιότητα, ταυτίζεται με το χρώμα που απλώθηκε επάνω του και συμπεριφέρεται σαν γραμμή. Και πάει περίπατο η ενότητα του. Και όχι μόνο ταυτίζεται και θεωρεί τον εαυτό του κάτι ξεχωριστό, αλλά αν πας να του πεις, «μα εσύ ήσουν καμβάς πριν λίγο», θα τον υπερασπιστεί, ως γραμμή πλέον, προσπαθώντας να σε βγάλει τρελό!

Λένε, λοιπόν, οι παλαιές διδασκαλίες πως αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένα πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών πεδίο Συνείδησης, καθώς αυτό καταγράφεται από τις ενέργειες που ρέουν μέσα του, δημιουργούνται όλοι οι εκδηλωμένοι κόσμοι -ορατοί και αόρατοι- αποκτώντας υπόσταση και λέγοντας: ΕΓΩ…

Όμορφες οι θεωρίες… Για να έχουμε όμως και κάτι πρακτικό, αν θεωρήσουμε ως «καμβά» την ανθρώπινη συνείδηση, ως πινέλο την εστίαση της προσοχής μας επάνω στα φαινόμενα και ως χρώμα τα ίδια τα φαινόμενα, οι «ζωγραφιές» στη συνείδησή μας δημιουργούνται από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το πινέλο.

Από το τι δηλαδή επιτρέπουμε να την καταγράψει, ανάλογα με το πού εστιάζεται κάθε στιγμή η προσοχή μας. Έλα όμως που η άτιμη εστιάζεται όπου γουστάρει, αν δεν μάθεις να τη διαχειρίζεσαι; Η εστίαση δεν είναι αυτόματα και μια συνειδητή πράξη. Για να μπορέσεις να διαχειριστείς και να επιλέγεις χρειάζεται να γνωρίζεις. Γνώση είναι, άλλωστε, και το δεύτερο συνθετικό της λέξης «συν-οίδα» από όπου παράγεται η λέξη συνείδηση.

Εδώ κρύβεται ένα από τα κλειδιά της αφύπνισης. Πώς ασκείσαι στη διαχείριση του πινέλου; Πώς φτιάχνεις όμορφες ζωγραφιές; Αν λύσεις αυτό, αρχίζεις να τις επιλέγεις εσύ και δεν σε επιλέγουν αυτές.

Οι ταυτίσεις δημιουργούνται από τα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα που ρέουν μέσα στη συνείδησή μας. Την καταγράφουν, τη διασπούν και επιτρέπουν στα διαχωρισμένα κομμάτια της να λένε: «Εγώ είμαι η τάδε άποψη για τη ζωή, είμαι οι τάδε πεποιθήσεις, είμαι οι εξής συναισθηματικές αντιδράσεις…» και δεν έχει τέλος. Ξεχνάς τον καμβά και γίνεσαι το χρώμα.

Επάνω εδώ πατάει μια παμπάλαια άσκηση που στην εποχή μας πλέον γίνεται με το κινητό (παλαιότερα με το ξυπνητήρι). Τι κάνεις λοιπόν; Ρυθμίζεις την αφύπνιση του κινητού να σε ειδοποιεί κάθε μία ώρα (ή όσο χρόνο θέλεις) συνεχίζοντας την καθημερινότητά σου. Μόλις το ακούσεις, το κλείνεις και αρχίζεις να αναγνωρίζεις (να πάλι η γνώση) από τι καταγράφεσαι, ως εξής:

• Τι σκέπτομαι τώρα; (τσακ, φανερώνεται)
• Τι αισθάνομαι; Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα μου τώρα; (άλλη μια αναγνώριση)
• Πώς είναι το σώμα μου; Ποια είναι η ενεργειακή του κατάσταση; (Σφιγμένο μπροστά στην οθόνη, χαλαρό, πονάει;)
• Πού βρίσκομαι; Τι συμβαίνει γύρω μου; (Στο σπίτι μου, φασαρία στον δρόμο, διαβάζω κάτι ευχάριστο, βλέπω κάτι όμορφο;)

Αυτές τις πληροφορίες τις σημειώνεις συνοπτικά σε ένα σημειωματάριο ή στο κινητό σου. Βάζοντας το να κτυπήσει 5 – 6 φορές την ημέρα, σημειώνεις και αρχίζεις να κτίζεις ένα προφίλ του εαυτού σου που δεν φαντάζεσαι ότι υπήρχε, αυξάνοντας συνάμα την παρουσία σου και την εγρήγορση του στο Τώρα. Παρατηρείς χωρίς κριτική και ανοίγεις ένα παράθυρο ελεύθερης επιλογής. Όλα αυτά συνέβαιναν και πριν κτυπήσει το κινητό. Εμείς λείπαμε…

Όσο αφυπνίζεσαι, συμμετέχεις και έχεις την επιλογή να αναρωτηθείς: Θέλω να συνεχίσω με αυτές τις σκέψεις, με αυτά τα συναισθήματα, με σφιγμένο το σώμα; Ή μπορώ να επιλέξω (που σαφώς μπορείς) και κάτι άλλο; Ή αναρωτιέσαι, είναι π.χ. δικές μου αυτές οι σκέψεις και οι φόβοι ή μου τα έχουν φορέσει άλλοι και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; Μπάζοντας σιγά-σιγά στο παιχνίδι της ζωής τις δικές σου σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις, παίρνοντας ανεξάρτητες αποφάσεις από την μάζα γύρω σου.

Δημιουργεί όμως και ένα πρόβλημα που δεν το παίρνεις αμέσως χαμπάρι. Σε αναγκάζει να γίνεσαι υπεύθυνος για το τι επιτρέπεις να εισρέει στη συνείδηση σου. Και σε αναγκάζει να αναλογίζεσαι και συ τι εκπέμπεις, ζωγραφίζοντας με τη σειρά σου το πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών πεδίο Συνείδησης. Δεν είναι και μικρή αυτή η ευθύνη.

Βαθιά άσκηση και πολύτιμος σύμμαχος ενάντια στον ύπνο της καθημερινότητας. Αλλά μη σε ξεγελάσει η απλότητά της. Για να ανακαλύψεις τον καμβά πίσω από τα χρώματα χρειάζεται πρώτα να αρχίσεις να τα ξεθωριάζεις. Για να αλλάξεις το πινέλο και την παλέτα μπορεί να είναι και η εργασία μια ζωής. Και όλοι κάπου αρχίζουμε…

Τώρα, γιατί το «χρώμα» κρατιέται επάνω στον «καμβά» και δεν γλιστράει (ανεξάρτητα του πεδίου που το εφαρμόζεις), είναι μια ερώτηση που θα άνοιγε μεγάλη παρένθεση. Αλλά ως τροφή για σκέψη η απάντηση αυτή θα σου δώσει και το κλειδί της δημιουργίας.

Άρθρο του Λεωνίδα Φλεβαράκη

Όποιος δεν έχει παίξει τις τελευταίες μέρες με τη σκέψη «αμάν τι θα κάνουμε τώρα;», μάλλον ψεύδεται. Και όποιος δεν έχει ψάξει στήριγμα να πιαστεί, μάλλον ξανα-ψεύδεται. Όταν όμως εκεί έξω δεν βρίσκεις να πιαστείς, στρέφεσαι προς τα μέσα να βρεις κάπου… μια Ανώτερη Δύναμη. Να πιαστείς από κει και να εμπιστευτείς ότι όλα θα πάνε καλά.

Αλλά πώς την χτίζεις την εμπιστοσύνη και κυρίως πώς την κρατάς επίκαιρη;

Υπάρχει μια παμπάλαια πνευματική πρακτική άσκηση, εξαιρετικά ωφέλιμη στις μέρες μας, που ας τη βαπτίσουμε εδώ: η Τεχνική της Ενθύμησης. Με χαρτί και μολύβι, αρχίζεις να θυμάσαι καταγράφοντας τα, από την παιδική ηλικία μέχρι τώρα, γεγονότα, συνθήκες και καταστάσεις στα οποία «ο από μηχανής Θεός» σε έσωσε στο τσακ από παγίδες, καταστροφές (π.χ. οικονομική), ατυχήματα ή και τον θάνατο. Βοηθάει σε αυτό να ρωτήσεις και συγγενείς, όλο και κάποια ξεχασμένη παιδική ιστορία θα ξέρουν.

Συνήθως η λίστα δεν είναι μικρή, μπορεί δε να διευρυνθεί ανά πάσα στιγμή. Αν παρατηρήσεις την εξέλιξη των γεγονότων που πέρασαν, φαίνεται να ήταν «σκηνοθετημένα» για να σωθείς. Αυτή η λίστα κρύβει τις αποδείξεις για να κρατάς επίκαιρη την εμπιστοσύνη. Είναι ένα προσωπικό εργαλείο, όχι για το συρτάρι αλλά για επάνω στο γραφείο σου, ικανό να σε συνεφέρει καθημερινά. Ένα εργαλείο που βοηθά να μην σε ακινητοποιεί ο φόβος, καθώς η εμπιστοσύνη ενισχύει τις αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις εστιαζόμενος σε λύσεις και όχι στα προβλήματα.

Όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να συντάξουν μια τέτοια λίστα. Για κάποιους φαντάζουν τυχαία γεγονότα, για άλλους αποτέλεσμα προστασίας. Χρειάζεται λίγο θάρρος να εκτεθεί κανείς και να γράψει μια δυο ιστορίες – θαύματα που έχουν συμβεί στη ζωή του. Δεν πειράζει αν δεν τις πιστεύουν όλοι. Αν περάσουμε τη λίστα από το ατομικό στο ομαδικό επίπεδο, η εμπιστοσύνη αρχίζει να απλώνεται. Και είναι πολύ σημαντική η ομαδική εμπιστοσύνη ότι όλα μπορούν να αντιστραφούν.

Θα αναφέρω εδώ από τη δική μου λίστα μερικές ιστορίες επιγραμματικά, κάνοντας μια μικρή αρχή, παροτρύνοντας σας να γράψετε κι εσείς μία και να τη μοιραστείτε με τους φίλους σας στο facebook. Αν το κάνετε βαπτίστε τες «Μια Ιστορία Εμπιστοσύνης»:

• Με πρόλαβαν ίσα – ίσα να μην σκάσω από τον ομφάλιο λώρο τυλιγμένο στον λαιμό μου.
• Μπορεί να έχουν περάσει σαράντα χρόνια, ακόμα θυμάμαι τον ήχο από το τζάμι που ξεκόλλησε από μπαλκόνι και έσκασε στο ένα μέτρο πίσω μου καθώς περιπατούσα σε έναν δρόμο του Πειραιά. Σαν τα έργα στην τηλεόραση. Εκείνη την εποχή τοποθετούσαν για ομορφιά τζάμια στα κάγκελα…  
• Αποσπασμένο από έγνοιες το μυαλό μου, θα πέρναγα τον δρόμο. Κάτι με κράτησε. Ολόκληρο λεωφορείο πέρασε ξυστά μπροστά μου.
• Επέζησα από ατύχημα.

Μετρώντας τις λεπτομέρειες, που αν είχαν ξεφύγει λιγάκι δεν θα την έβγαζα καθαρή, τις άθροιζα σε 12. Για «τυχαίες» δεν τις λες και λίγες…   

Καλή Δύναμη για τις μέρες που έρχονται.

Λεωνίδας Φλεβαράκης

Του Λεωνίδα Φλεβαράκη

Δεν χρειάζονται μεγάλα βότσαλα για να διαταράξεις την ήρεμη επιφάνεια μιας λίμνης. Τα μικρά φτάνουν. Τόσο μικρά όσο και η λέξη «ποιος». Μια τέλεια ερώτηση που στρέφοντάς την προς τον εαυτό σου μπορεί να κάνει θαύματα. Με αυτή την απλότητα μάς εκπαίδευε ο Δάσκαλος μας 20 χρόνια πίσω.

Ποιος; Ποιος γράφει; Ποιος τρώει; Ποιος θυμώνει; Και όταν ξέφευγες από την προφανή απάντηση (του «εγώ») και αναρωτιόσουν «ποιος εγώ;», ανάβλυζαν πάρα πολλά εσωτερικά ζητήματα, αντιφάσεις και διλήμματα γι’ αυτό το κουβάρι της προσωπικότητας που όσο περνάει απαρατήρητο συμπεριφέρεται ακυβέρνητα, όπως γουστάρει.

Απαρατήρητο ίσον ακυβέρνητο. Σαν να λέμε, παρατηρώ ίσον κυβερνάω! Αν ασκηθείς αρκετά, αναπόφευκτα θα έρθει η στιγμή να ρωτήσεις: Ποιος τα παρατηρεί όλα αυτά; Τι είναι αυτό εδώ μέσα, που βιώνει όλα αυτά εκεί έξω; Ποια Παρουσία είναι αυτή; Και αυτή η Παρουσία είναι διαφορετική για τον κάθε ένα ή μήπως είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους; Ή μήπως και για όλα τα όντα;

Αυτό που γνωρίζει ο πνευματικός άνθρωπος εδώ και χιλιετίες, το έχει ανακαλύψει και η φυσική τα τελευταία εκατό χρόνια. Με απλά λόγια, μάθε να βιώνεις τον κόσμο από θέση Παρατηρητή και θα δημιουργείς τα δικά σου αποτελέσματα. Ή ακόμα πιο απλά, άσε την Παρουσία μέσα σου να κινεί τα νήματα της Ζωής και θα δημιουργείς τον δικό σου κόσμο. Μόνο που αν η Παρουσία είναι κοινή για όλους, δημιουργεί έναν κοινό για όλους μας κόσμο!

Όποιος παρατηρεί επιλέγει, όποιος επιλέγει αποφασίζει, όποιος αποφασίζει δημιουργεί το μέλλον του. Δεν χρειάζονται μεγάλα βότσαλα, φτάνουν τα μικρά. Αρκεί να τα πετάξεις στην λίμνη. Τότε θα καταλάβεις ότι κοιτούσες την ψευδαίσθηση…

Το σύνδρομο του Superman

ή αλλιώς

Τα πολύστροφα αμάξια φθείρονται γρήγορα!

Συνήθως θεωρούμε πως έχουμε πρόβλημα με τη ζωτική μας ενέργεια όταν νιώθουμε συχνά κουρασμένοι, όταν αρρωσταίνουμε εύκολα, όταν μας λείπει η δημιουργικότητα ή όταν πάσχουμε από απαισιοδοξία, ανηδονία και κατάθλιψη.

Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη όψη του ίδιου «νομίσματος» που είναι εξίσου επικίνδυνη και προβληματική, παρά το ότι δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, επειδή μοιάζει επιφανειακά με κάτι θετικό, χρήσιμο και άξιο… θαυμασμού!

Μιλάω για την περίπτωση που κάποιος νιώθει συνέχεια γεμάτος ενέργεια και έχει την ανάγκη να βρίσκεται σε διαρκή δράση. Νιώθει δυνατός, σε φόρμα, είναι σεξουαλικά υπερδραστήριος, σπανίως αρρωσταίνει, δουλεύει ασταμάτητα, με πάθος, τα βρίσκει όλα ΟΚ χωρίς να μιζεριάζει ποτέ. Οι άλλοι τον θαυμάζουν για τη θετική του ενέργεια. Όμως δεν μπορεί ποτέ να χαλαρώσει, κοιμάται ελάχιστα, είναι διαρκώς σε κατάσταση υπερέντασης και υπερέκκρισης αδρεναλίνης.

Όλοι ξέρουμε ότι τα «πολύστροφα» αμάξια φθείρονται γρήγορα! Και συχνά «κρασάρουν» με τη μία, χωρίς προειδοποίηση. Ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει και για τα άτομα αυτά που βρίσκονται σε κατάσταση «υπο-μανίας» ή και καθαρής «μανίας» – αν χρησιμοποιήσουμε καθαρά ψυχολογικούς όρους. Για τα άτομα που «τρέχουν συνεχώς» προς κάποιον στόχο, γιατί αδυνατούν να κοντοσταθούν και να ξαποστάσουν έστω και για λίγο.

Συνήθως αυτή η κατηγορία ατόμων, με την υπερδραστηριότητά τους, προσπαθούν να αποφύγουν να μείνουν χαλαροί, μόνοι με τον εαυτό τους, γιατί μέσα τους υπάρχει πολύς πόνος που δεν αντέχουν να τον συναντήσουν. Αυτό όμως έχει το τίμημά του – σε ψυχικό, ενεργειακό και τελικά σε σωματικό επίπεδο υγείας.

του Στάμου Στίνη
επικεφαλής του Πανελληνίου Δικτύου Συνειδητότητας
εκδότη, ομοιοπαθητικού, ολιστικού θεραπευτή και πνευματικού δασκάλου

Τα κλειδιά της υλοποίησης
Τι φταίει όταν αποτυγχάνουμε και πώς να το διορθώσουμε

Πολλά  έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχετικά με το καυτό θέμα της υλοποίησης στόχων με τη δύναμη του νου. Ο Νόμος της Έλξης, το Μυστικό, το Cosmic Ordering, η Συν-δημιουργία και μία ολόκληρη σειρά από βιβλία, βίντεο κ.λπ. έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τους παράγοντες και τους νόμους που διέπουν τη Συνειδητή Κατασκευή Πραγματικότητας και να προσφέρουν αποτελεσματικές «συνταγές» και πρακτικές για να υλοποιήσουμε τις επιθυμίες και τα όνειρά μας.

Τα βασικά ψυχικά «εργαλεία» της υλοποίησης

Εάν δεν εστιαστούμε στις μικρο-διαφορές που εμφανίζουν μεταξύ τους οι διάφορες μέθοδοι κατασκευής πραγματικότητας, αλλά προσεγγίσουμε τα βασικά κοινά τους στοιχεία, τότε μπορούμε να απαριθμήσουμε τα απαραίτητα «ψυχικά» εργαλεία που απαιτούνται για να επιτύχουμε κρίσιμες αλλαγές στην εξωτερική μας πραγματικότητα και να υλοποιούμε τους στόχους μας. Τα εργαλεία αυτά είναι συνοπτικά τα εξής επτά:

1. Να είμαστε κατασταλαγμένοι και σαφείς ως προς το τι ακριβώς θέλουμε να υλοποιήσουμε.
2. Να έχουμε άκαμπτη πίστη και εμπιστοσύνη πως όλα θα γίνουν όπως ακριβώς η συνειδητή μας πρόθεση επιτάσσει.
3. Να έχουμε δηλωμένη και ξεκάθαρη πρόθεση, η υλοποίησή μας να πραγματοποιηθεί με απόλυτη αβλάβεια.
4. Να μην εστιαζόμαστε ενεργειακά ή ψυχολογικά στο τί μας λείπει ή στο πρόβλημα που θέλουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά στη λύση του και στο τι θέλουμε συνειδητά να υλοποιήσουμε.
5. Να εκπέμπουμε μόνο θετικές σκέψεις και θετικά συναισθήματα σχετικά με τον στόχο που θέλουμε να υλοποιήσουμε.
6. Να οραματιζόμαστε τακτικά αυτό που πρέπει να υλοποιήσουμε, σαν να προβάλλουμε ένα νοητικό «φιλμ» που περιγράφει αυτό που θέλουμε να συμβεί με όσο πιο έντονες και σαφείς εικόνες.
7. Να προσευχόμαστε προς τις ανώτερες πνευματικές υπάρξεις (αγίους, αγγέλους, κ.λπ.) αιτούμενοι να μας συνδράμουν στην υλοποίησή μας, στον βαθμό που αυτή συμβαδίζει με το ανώτερο καλό μας.

Σημαντικό: Πέρα από όλα αυτά, οφείλουμε βέβαια να προβαίνουμε και στην καθημερινότητά μας σε όλες εκείνες τις απαραίτητες, πρακτικές ενέργειες, που θα συμβάλουν στην επιτυχία της υλοποίησης.

Τι φταίει όταν αποτυγχάνουμε

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η υλοποίηση πραγματικότητας δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Σε πείσμα των σχετικών βιβλίων και μεθόδων που για ευνόητους λόγους τα παρουσιάζουν όλα απλά, εύκολα και σίγουρα, η πράξη αποδεικνύει ότι ο μέσος άνθρωπος που προσπαθεί να εφαρμόσει όσα του έμαθαν, συνήθως, είτε δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, είτε αυτό που υλοποιεί τελικά είναι διαφορετικό από αυτό που ήθελε!

Οι αιτίες της αποτυχίας είναι διάφορες, με κυριότερες τις ακόλουθες:

1. Ο στόχος που βάζουμε δεν είναι ξεκάθαρος ή δεν είναι εφικτός στην πράξη.
2. Δεν καταφέρνουμε να συσσωρεύσουμε την απαραίτητη ενέργεια που απαιτείται για να «φορτίσουμε» τον οραματισμό μας και να προβάλουμε δυναμικά την πρόθεσή μας.
3. Αμφιβάλλουμε για την επιτυχία μας ή για το δίκαιο του σκοπού μας.
4. Παρασυρόμαστε σε αρνητικές σκέψεις ή εστιαζόμαστε στην έλλειψη και το πρόβλημα αντί για τη λύση του.
5. Δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε και να οραματιστούμε σωστά την υλοποίηση που θέλουμε.
6. Δεν είμαστε συνεπείς στους οραματισμούς μας, μας λείπει η επιμονή και η υπομονή για τον στόχο μας, οπότε μετά από μικρό χρονικό διάστημα τα «παρατάμε».
7. Το ατομικό μας κάρμα ή/και το ομαδικό κάρμα του τόπου που ζούμε, αντιτίθεται στον στόχο μας.
8. Ο στόχος αντίκειται προς το ανώτερο καλό μας και την πνευματική μας εξέλιξη.
9. Η εσωτερική μας αντιπολίτευση υποσκάπτει τον σκοπό μας!

Τί είναι η εσωτερική μας αντιπολίτευση

Αυτό που θεωρούμε ότι είναι ο «εαυτός» μας -δηλαδή το σύνολο των συμπεριφορών μας, των συναισθηματικών μας αντιδράσεων και των πεποιθήσεών μας για τη ζωή- δεν κάτι ενιαίο και συνεκτικό. Αποτελείται από πολλά μικρά «εγώ» (προγραμματισμούς), τα οποία έχουν εδραιωθεί βιωματικά μέσα μας και συχνά είναι αντίθετα ή ανταγωνιστικά μεταξύ τους.

Ορισμένα από αυτά τα «εγώ» λειτουργούν σε υποσυνείδητο επίπεδο και ουσιαστικά μας εχθρεύονται και μας υποσκάπτουν. Αυτά τα «εγώ» είναι η Εσωτερική μας Αντιπολίτευση. Πρόκειται για ψυχικά «φορτία» γεμάτα ενοχές, τάσεις αυτοτιμωρίας, έλλειψη αυτοεκτίμησης, φόβους, κ.λπ. που κάθε φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε οποιαδήποτε θετική αλλαγή στη ζωή μας, αυτά ενεργοποιούνται και μας σαμποτάρουν.

Επειδή η έδρα της εσωτερικής αντιπολίτευσης είναι το υποσυνείδητο, δεν μπορούμε να την εντοπίσουμε και να την καταπολεμήσουμε με τη λογική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας υποσκάπτει «εκ των έσω» και συχνά να καταφέρνει να ματαιώνει τις υλοποιήσεις μας, ανακινώντας αμφιβολίες, αδιαφορία, ασυνέπεια, παραίτηση, ενοχές, κόπωση, αίσθημα αναξιότητας και μια σειρά από άλλες αρνητικές και φθοροποιές ψυχικές καταστάσεις.

Τα αρνητικά «εγώ» που αποτελούν την εσωτερική μας αντιπολίτευση δημιουργούνται από οδυνηρά αρνητικά βιώματα, τα οποία μπορεί είτε να προέρχονται από προηγούμενες ζωές, είτε να έχουν τη ρίζα τους στην ενδομήτρια ζωή μας ή και στα παιδικά χρόνια αυτής της ενσάρκωσης.

Πώς χειριζόμαστε την εσωτερική μας αντιπολίτευση

Επειδή η έδρα της εσωτερικής αντιπολίτευσης είναι το υποσυνείδητο, αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω γνωσιακών μεθόδων, βασισμένων στη λογική ανάλυση και προσέγγιση. Ο χειρισμός των αρνητικών μας αυτοκαταστροφικών «εγώ» απαιτεί ειδικές πρακτικές εμβύθισης στο ατομικό μας ασυνείδητο, με στόχο να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να αποκαταστήσουμε ανάμεσά μας μία νέα σχέση λύτρωσης, αμοιβαίας συγχώρεσης, αγάπης, φροντίδας και αποδοχής.

Η δόμηση αυτής της νέας σχέσης, όχι μόνο αδρανοποιεί προοδευτικά την ανατρεπτική δράση της εσωτερικής αντιπολίτευσης, αλλά στην πορεία επιτρέπει την ομαλή ενσωμάτωσή της στο συνειδητό μέρος του εαυτού μας, με αποτέλεσμα, από αντίπαλος να μετατρέπεται σε πολύτιμο σύμμαχό μας…

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Η ομάδα του ΠΑ.ΔΙ.ΣΥ στην προσπάθειά της να συμβάλλει στην όλο και αυξανόμενη συλλογική πρόθεση για συνειδητή δράση σε ατομικό αλλά ταυτόχρονα και σε συλλογικό επίπεδο, ξεκινάει μία σειρά απο πνευματικές ασκήσεις που στοχεύουν στην πνευματική ανάπτυξη, στη διεύρυνση της συνειδητότητας και στην απαραίτητη καθημερινή συνειδητή δράση.
Οι πνευματικές ασκήσεις που θα δίδονται τμηματικά κάτω από τον γενικό τίτλο «ΗΠΙΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΕΡΓΟ», είναι πανίσχυρες εσωτερικές τεχνικές οι οποίες απαιτούν από τον ασκούμενο, εκτός από την συμμετοχή του με την ελεύθερη βούλησή του, και μία στοιχειώδη συνέπεια στον ρυθμό της εκτέλεσής τους, ώστε να προκύπτουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η πρώτη σειρά των ασκήσεων περιλαμβάνει τρεις πολύ ισχυρές και αποτελεσματικές τεχνικές, που σαν τριάδα μας οδηγούν πολύ σύντομα στην παγίωση της εγρήγορσης, στην καθημερινή εστίαση της προσοχής μας στους στόχους μας, και στην απαλλαγή μας από όλα τα καρμικά φορτία που προσλαμβάνουμε μέσα απο την καθημερινή μας τριβή με την ζωή.
Αυτήν την εποχή βιώνουμε την καθημερινότητά μας μέσα σ’ έναν διαρκή βομβαρδισμό πληροφοριών και μηνυμάτων, αντικρουόμενων μεταξύ τους, πολλάκις άχρηστων για εμάς και με έναν κοινό παρανομαστή: Τον φόβο για τα πάντα, την ενίσχυση της διττότητας, την απαισιοδοξία, το επικείμενο χάος.
Γι΄αυτόν τον λόγο καλό είναι να έχουμε πάντα στo μυαλό μας πως:

1. όπου στρέφουμε την προσοχή μας, εκεί ακριβώς ρέει και η ενέργειά μας,
2. ό,τι βλέπουμε στην τηλεόραση, ακούμε, διαβάζουμε, δεν είναι υποχρεωτικά και πραγματικό,
3. ότι κάθε φορά που εστιαζόμαστε σε αυτήν την πραγματικότητα, την έχουμε αυτόματα ζωντανέψει, και φυσικά αμέσως μετά γίνεται η καθημερινότητά μας.

Με λίγα λόγια εδώ και αιώνες η ζωτική ενέργεια της ανθρωπότητας χρησιμοποείται εν αγνοία της για την καταστροφή της.

Έτσι λοιπόν, όσοι θέλουμε να βρούμε τη δική μας αλήθεια, όσοι μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια δημιουργική και φιλειρηνική ανθρωπότητα, όσοι αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας σαν μία μοναδική και πολύτιμη δυνατότητα ώστε εξελισσόμενοι, πάντα να συντελούμε ταυτόχρονα και στο κοινό καλό, τώρα είναι η ώρα να σταματήσουμε να τρέφουμε ό,τι μας αποδομεί και να ενισχύουμε μόνο εκείνες τις ενέργειες, δυνάμεις και φαινόμενα που είναι σε αρμονία με τον εσωτερικό μας κόσμο, τον Ανώτερο Εαυτό, τις Δυνάμεις του Φωτός και την εξέλιξη όλων των όντων που είναι σε αρμονία με την ίδια τη θεία Δημιουργία.

Το ΗΠΙΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΕΡΓΟ στοχεύει ακριβώς σε αυτό. Στο να μάθουμε να προβάλλουμε στον εξωτερικό μας κόσμο το δικό μας μοναδικό κομμάτι της εξέλιξης, να είμαστε διαρκώς εγρηγορούντες και αυτοπαρατηρούμμενοι, να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τις ενεργειακές ποιότητες που κάθε φορά τρέφουμε με την ενέργειά μας, ώστε να τροποποιούμε την συμπεριφορά μας ανάλογα και τέλος, αυτοκαθαριζόμενοι, να δημιουργούμε χώρο στον νοητικό και συναισθηματικό μας κόσμο ώστε να εισρέουν οι Ανώτερες ενεργειακές ποιότητες της Έμπνευσης, της Κατανόησης, του Κάλλους και της Αρμονίας.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ

ΑΣΚΗΣΗ ΠΡΩΤΗ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο Καθημερινός Oραματισμός μας καλό είναι να γίνεται πρωινή ώρα, όπου το νοητικό μας είναι καθαρό και το ενεργειακό μας δυναμικό υψηλό. Απαιτεί λίγο χρόνο, την πρόθεσή μας και εστίαση στην εργασία μας. Καθόμαστε σ’ έναν χώρο ήσυχο και φροντίζουμε ώστε τίποτε να μην αποσπάσει την προσοχή μας. Τα πόδια μας πατούν σταθερά στο πάτωμα, τα χέρια μας ακουμπούν απαλά στους μηρούς μας, η σπονδυλική μας στήλη σε ευθεία στάση, λαιμός και αυχένας χαλαρός.
Εισπνέουμε βαθειά και βαθειά εκπνέουμε. Στρέφουμε την προσοχή μας στο κέντρο της καρδιάς από όπου παρακολουθούμε τον ρυθμό της αναπνοής μας, μέχρι η αναπνοή μας να γίνει ήρεμη και φυσική. Οραματιζόμαστε έναν διάφανο λαμπερό σωλήνα να ξεκινάει απο το κέντρο της καρδιάς μας, το σημείο που βρίσκεται εσωτερικά στο κέντρο του θώρακα μας, να διασχίζει κάθετα το σώμα μας και το κάτω μέρος του, να σταματά δύο εκατοστά κάτω από τα πέλματά μας, ενώ το επάνω μέρος του να φθάνει μέχρι δύο εκατοστά πάνω απο την κορυφή της κεφαλής μας. Αυτό είναι το κεντρικό ενεργειακό μας κανάλι.
Στη συνέχεια, πάντα από το κέντρο της καρδιάς, «ανοίγουμε» και μοιράζουμε την αναπνοή μας επάνω και κάτω. Με την κάθε εισπνοή και με την κάθε εκπνοή επιστρέφουμε και πάλι στο κέντρο της καρδιάς. Νοιώθουμε και οραματιζόμαστε το κεντρικό ενεργειακό μας κανάλι να ευθυγραμμίζεται διαρκώς και να εξισορροπείται.
Και έτσι ήρεμοι και ευθυγραμμισμένοι, οραματιζόμαστε μια χρυσή σφαίρα στο κέντρο της καρδιάς μας. Και μέσα στη χρυσή σφαίρα, οραματιζόμαστε τον εαυτό μας όπως επιθυμούμε να είναι σήμερα, διαλέγοντας την καλύτερη δυνατή εκδοχή του και ζητώντας το αποτέλεσμα των ενεργειών μας να είναι το ευργετικότερο για την ημέρα μας. Ζούμε τη δική μας εκδοχή της ημέρας που ξεκινάει και σε κάθε εκπνοή μας βλέπουμε την εικόνα να ζωντανεύει και βιώνουμε αισθαντικά αυτήν την εκδοχή, νοιώθουμε τη χαρά, την ασφάλεια, τη σιγουριά, τη γαλήνη και την πληρότητα που μας δημιουργεί.
Μένουμε για περίπου δέκα δευτερόλεπτα, όσο δέκα πλήρεις αναπνοές και στη συνέχεια με την εκπνοή μας εκπορεύουμε τη χρυσή σφαίρα προβάλλοντάς την με το περιεχόμενό της στο εξωτερικό περιβάλλον όπου και την απελευθερώνουμε με τη βεβαιότητα ότι έτσι ακριβώς θα είναι και η ημέρα μας που ξεκινάει.
Επιστρέφουμε στο κέντρο της καρδιάς μας, κουνάμε ελαφρά χέρια και πόδια και επιστρέφουμε με τη βεβαίωση «ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ».
Και επανερχόμαστε…

Χρήσιμες Συμβουλές:
Οι στόχοι μας για την καθημερινότητά μας καλό είναι να είναι ξεκάθαροι, ρεαλιστικοί και πραγματοποιήσιμοι. Για παράδειγμα, εάν είμαι 80 ετών, με υπέρταση και κατοικώ στην Αθήνα, δεν οραματίζομαι να έχω φθάσει το βράδυ στην Θεσσαλονίκη με ποδήλατο!
Θυμόμαστε πάντα ότι οι πολλοί μικροί, καθημερινοί και ρεαλιστικοί στόχοι, όταν επιτυγχάνονται, είναι που δημιουργούν τα μεγάλα ισχυρά ενεργειακά αποθεματικά.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας παρατηρούμε τυχόν συχρονικότητες που να οδηγούν στην υλοποίηση της σκεπτομορφής μας και τις ενισχύουμε ανάλογα.
Είμαστε σε εγρήγορση ώστε να μην σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και τους στόχους μας. Για παράδειγμα, εάν ο οραματισμός μου στοχεύει να είμαι αγαπημένος/η με τον/την σύντροφό μου, αποφεύγω κάθε πρόκληση που θα με οδηγήσει στο να μαλώσω για οποιονδήποτε λόγο. Επιλέγω συνειδητά να παραμείνω ήρεμος/η, αναπαράγω την εικόνα τού οραματισμού μου και περιμένω με τη βεβαιότητα ότι όλα όσα συμβαίνουν γίνονται πάντα με γνώμονα το ανώτερο καλό μου.

Στην εκμάθηση της παγίωσης της τόσο απαιραίτητης για την ζωή μας εγρήγορσης, εξάλλου, στοχεύει και η δεύτερη άσκηση που ακολουθεί.

ΑΣΚΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ – ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

Η παρούσα άσκηση, με την διαρκή επανάληψή της, εγκαθιδρύει εντός μας έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό αυτοπαρατήρησης που είναι ίσως ο πλέον δυνατός σύμμαχός μας στον δρόμο της συνολικής μας μαθητείας, στην αυτογνωσία, στην αυτοβελτίωση και στην εξέλιξή μας.
Εκτός από την απαραίτητη όπως πάντα συνειδητή μας πρόθεση, χρειαζόμαστε ένα μικρό σημειωματάριο, ένα στυλό και το ρολόι μας. Κάθε μία ώρα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και τη νύχτα ή δυνατόν, όποτε ξυπνήσουμε, κάνουμε στον εαυτό μας τις εξής τέσσερις ερωτήσεις,

1. Πού είμαι
2. Πώς νοιώθω
3. Πώς είναι το σώμα μου
4. Τι σκεφτόμουν πριν κάνω στον εαυτό μου την πρώτη ερώτηση. Και καταγράφουμε ό,τι μας προκύπτει, χωρίς κριτική στον εαυτό μας, αλλά σαν απλοί παρατηρητές.

Παράδειγμα:
Δευτέρα 29 Μαίου 2011, 10 το πρωί
Πού είμαι; Στο αυτοκίνητό μου
Πώς νοιώθω; Δυσάρεστα
Πώς είναι το σώμα μου; Σφίξιμο στο στομάχι, πόνο στον αυχένα
Τί σκεφτόμουν; Πω πω κίνηση, σίγουρα δεν θα προλάβω να πάω…

Ημέρα με την ημέρα και εβδομάδα με την εβδομάδα συλλέγουμε πληροφορίες και αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε σκέψεις, καταστάσεις και φαινόμενα που ούτε καν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν, που μας επηρεάζουν διαρκώς και που πολλές φορές μας αρρωσταίνουν και μας αποπροσανατολίζουν. Και γνωρίζοντας έχουμε τη δυνατότητα να τροποποιούμε τις σκέψεις ώστε να παράγουν μόνο θετικά για εμάς συναισθήματα και καταστάσεις που συντελούν, επίσης, στο να διατηρούμε ένα υγιές σώμα.

Η τρίτη άσκηση που ακολουθεί κλείνει ενεργειακά την ημέρα που πέρασε, μας καθαρίζει απο όλους τούς θορύβους πάσης φύσεως που συλλέξαμε κατά την διάρκεια της ημέρας, μας απελευθερώνει απο τις πάσης φύσεως καρμικές σχέσεις που δημιουργήσαμε, ενώ ταυτόχρονα μας προετοιμάζει για έναν υγιή, καθαρό και συνειδητό ύπνο.

ΑΣΚΗΣΗ ΤΡΙΤΗ – ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η άσκηση της ανάδρομης γίνεται κυριολεκτικά λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος.
Ξαπλωμένοι στο κρεββάτι μας, παίρνουμε τρεις βαθειές αναπνοές και χαλαρώνουμε.
Με τα μάτια κλειστά, και με την εντύπωση ότι η ημέρα μας έχει εγγραφεί σε μία κινηματογραφική ταινία, αρχίζουμε να παίζουμε την ταινία ανάποδα.
Μπαίνοντας σε θέση παρατηρητή ξετυλίγουμε την ταινία της ημέρας μας που πέρασε, ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο γεγονός και φθάνοντας μέχρι και το ξύπνημά μας το προηγούμενο πρωί.
Βλέπουμε για παράδειγμα τον εαυτό μας να σηκώνεται από το κρεββάτι, να φοράει τις παντόφλες, να πηγαίνει προς τα πίσω στο μπάνιο, το νερό να γυρνάει πίσω στήν βρύση, η οδοντρόκρεμα να μπαίνει πίσω στο σωληνάριο, με λίγα λόγα όλα να γίνονται με ανάδρομη φορά.
Το σημαντικό είναι η μη εμπλοκή μας στα γεγονότα της ταινίας. Είμαστε κυριολεκτικά μόνον οι παρατηρητές, ως εάν όλα αυτά να συμβαίνουν σε κάποιον τρίτο.
Η άσκηση στην αρχή ενδέχεται να διώξει τον ύπνο προσωρινά, αν και πολλές φορές κοιμόμαστε στη μέση της άσκησης επίσης. Όπως και να γίνεται είναι εντάξει. Στο μόνο που προσέχουμε είναι να μην κάνουμε την άσκηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή υπνωτικών φαρμάκων.

Καλή επιτυχία,
Η ομάδα του ΠΑΔΙΣΥ