ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

του Στάμου Στίνη
επικεφαλής του Πανελληνίου Δικτύου Συνειδητότητας (ΠΑ.ΔΙ.ΣΥ)
Φυσικού, εκδότη, ολιστικού θεραπευτή και πνευματικού δασκάλου

Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα πανανθρώπινο σύστημα πνευματικής ανάπτυξης, ερμηνείας της πραγματικότητας και συντονισμού με τις κοσμικές δυνάμεις και ποιότητες που εκπορεύονται από την Πηγή της Θείας Παρουσίας. Είναι το υπέρτατο κλειδί για αυτογνωσία, θεραπεία, κατασκευή πραγματικότητας και εσωτερική αφύπνιση.

Στο ευρύτερο κοινό η διδασκαλία του Δέντρου της Ζωής έχει γίνει περισσότερο γνωστή μέσω της Καμπάλα, δηλαδή της εβραϊκής της εκδοχής. Ωστόσο, η παράδοση του Ιερού Δέντρου της Ζωής άνθισε ήδη από την απώτατη προϊστορία στην περιοχή της Πελοποννήσου, της Κρήτης και της Αιγύπτου -που ήταν τότε μία ενιαία επικράτεια-, καθώς και στην περιοχή της Μεσοποταμίας.

Την Ελληνική Παράδοση του Δέντρου της Ζωής κατείχαν διαχρονικά αλλά αφανώς, ως καθαρά προφορική διδασκαλία, οι κατά καιρούς μυημένοι στον Ερμητισμό, τον Πυθαγορισμό και τον Νεοπλατωνισμό. Ιδιαίτερα η λεγόμενη «Σχολή της Αλεξάνδρειας», από τον Αμμώνιο Σακκά και τον Απολλώνιο Τυαννέα, μέχρι τον Πλωτίνο, τον Πορφύριο και τον Ωριγένη, διαφύλαξε την ελληνική αυτή παράδοση, η οποία διατηρείται ακέραια από μικρούς κύκλους μυημένων μέχρι τις μέρες μας.

Το Δέντρο της Ζωής στο Ενεργειακό μας Σώμα

Μεταξύ πρακτικά αμέτρητων εφαρμογών του Δέντρου της Ζωής, οι 11 Σφαίρες του Δέντρου αντιστοιχούν και σε συγκεκριμένα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπου, το καθένα με τις ιδιαίτερες ιδιότητές του.

Εδώ δίνουμε συνοπτικά όλες τις βασικές πληροφορίες ως προς το πού βρίσκεται το καθένα από αυτά τα 11 κέντρα και ποιες είναι οι ιδιότητές του.

1. Στέμμα. Βρίσκεται στα 5 περίπου εκατοστά πάνω απ’ την κορυφή του κεφαλιού. Αποτελεί την πύλη μέσω της οποίας επικοινωνούμε με τα ανώτερα πνευματικά πεδία και λαμβάνουμε καθοδήγηση και προστασία. Επιπλέον, εμπεριέχει και ενεργοποιεί τις εκάστοτε καρμικές μας προδιαθέσεις, θετικές και αρνητικές.
2. Έμπνευση. Βρίσκεται 5 περίπου εκατοστά δίπλα από το αριστερό μας αυτί. Εντυπώνει το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο. Εκφράζει τη φαντασία, την έμπνευση, την ενόραση, την καινοτομία, τη μη γραμμική σκέψη.
3. Κατανόηση. Βρίσκεται 5 περίπου εκατοστά δίπλα από το δεξί μας αυτί. Εντυπώνει το αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο. Εκφράζει τη λογική, τη διάκριση και την αναλυτική, επαγωγική σκέψη.
4. Γνώση. Βρίσκεται στην περιοχή του λαιμού. Εκφράζει τον δημιουργικό λόγο, την ενεργό διάνοια, την άποψη που έχουμε για την πραγματικότητα, καθώς και τον ανώτερο δρόμο μας, το Νόημα Ζωής.
5. Ανάπτυξη. Βρίσκεται δίπλα και έξω από το πάνω μέρος του αριστερού μπράτσου. Εκφράζει την αυτοεκτίμησή μας, την τάση για αναγνώριση της αξίας μας και την ανάγκη για ελευθερία. Επιπλέον, την ευσπλαχνία και την προσφορά στον πλησίον.
6. Οριοθέτηση. Βρίσκεται δίπλα και έξω από το πάνω μέρος του δεξιού μπράτσου. Εκφράζει την αυτοκυριαρχία, την αυτοπειθαρχία, την ταπεινότητα και την ακεραιότητα. Επιπλέον, το θάρρος να θέτουμε όρια στους άλλους και να πολεμάμε το κακό.
7. Αρμονία. Βρίσκεται στη βάση του στέρνου, πάνω από το διάφραγμα. Εκφράζει την ψυχική αρμονία και ισορροπία, την εσωτερική πληρότητα, ειρήνη και ευδαιμονία.
8. Δυναμισμός. Βρίσκεται δίπλα και έξω από την αριστερή εσοχή της μέσης (πάνω απ’ τον γοφό). Εκφράζει τη δημιουργικότητα, την αισιοδοξία, τον έρωτα και τη χαρά της ζωής.
9. Ροϊκότητα. Βρίσκεται δίπλα και έξω από τη δεξιά εσοχή της μέσης (πάνω απ’ τον γοφό). Εκφράζει την ικανότητα οργάνωσης και επικοινωνίας, όπως και την επιδεξιότητα και την προσαρμοστικότητα απέναντι στις έξωθεν συνθήκες.
10. Ζωτικότητα. Βρίσκεται 5 εκατοστά κάτω από τον αφαλό. Εκφράζει τη ζωντάνια και την ευεξία, την καλή υγεία, τη λίμπιντο, τη γονιμότητα και την ισχύ υλοποίησης.
11. Βασίλειο. Βρίσκεται 5 εκατοστά κάτω από τα πέλματα. Εκφράζει την μακροημέρευση, την καρποφορία και την ευημερία στην εξωτερική υλική πραγματικότητα. Είναι η «άγκυρά» μας στην ενσάρκωση.

Η γνώση των ως άνω ιδιοτήτων των 11 Σφαιρών αποτελεί πολύτιμο εργαλείο, με σημαντικές εφαρμογές στη θεραπεία, στον μετασχηματισμό των αρνητικών μας όψεων και στην πνευματική μας αφύπνιση. Συγκεκριμένες τεχνικές περιλαμβάνουν την επέμβαση στις 11 αυτές βασικές σφαίρες μέσω οραματισμού ή χειροθεσίας, με χρήση χρωμάτων, συμβόλων και συνειδητή εκπομπή ζωτικής ενέργειας και θετικών συναισθημάτων…

του Στάμου Στίνη
επικεφαλής του Πανελληνίου Δικτύου Συνειδητότητας
εκδότη, ομοιοπαθητικού, ολιστικού θεραπευτή και πνευματικού δασκάλου

Τι είναι ακριβώς το Κάρμα

Η αληθινή έννοια και ο μηχανισμός του Κάρμα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται από τους πολλούς, πολύ λίγη σχέση έχουν με τη «μοίρα», το «κισμέτ» ή την «τιμωρία» λόγω διάπραξης αμαρτιών.

Ουσιαστικά, το Κάρμα -που στα σανσκριτικά σημαίνει «πράξη»- αποτελεί το σύνολο των ιδιαίτερων τάσεων της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, σύμφωνα με τις οποίες αυτός ωθείται να πράττει – δηλαδή να σκέφτεται, να εκφράζει συναισθήματα και να συμπεριφέρεται στη ζωή του. Αυτές οι τάσεις, το σύνολο των «προγραμματισμών» που αποτελούν ουσιαστικά τον «χαρακτήρα» μας, είναι προϊόν των συνολικών βιωμάτων που έχει αποκτήσει η ψυχή μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπετειώδους πορείας της -από ζωή σε ζωή- μέχρι σήμερα.

Ο μηχανισμός με τον οποίο δημιουργούνται αυτές οι τάσεις που συνιστούν το Κάρμα μας βασίζεται στην κοσμική ιδιότητα της Αδράνειας. Η ίδια η έννοια της αδράνειας, όπως τη γνωρίζουμε από τη Φυσική, εκφράζει την αντίδραση που παρουσιάζει κάθε δομή όταν κάποιος ή κάτι επιχειρήσει να την αλλάξει.

Από αυτή τη σκοπιά, η αδράνεια εκφράζει σε ένα ευρύτερο πεδίο την αντίσταση κάθε δομής (π.χ. ενός όντος ή ομάδας όντων, ενός φυτού, υλικού σώματος, φυσικού φαινομένου, κ.λπ.) στην αλλαγή και άρα την τεράστια δύναμη της Συνήθειας.

Υπ’ αυτή την έννοια, ακόμα και οι ίδιοι οι φυσικοί ή κοσμικοί νόμοι θεωρούνται από τις εσωτερικές διδασκαλίες ως καρμικές συνήθειες του σύμπαντος και όχι αναλλοίωτοι ή απαραβίαστοι! Άλλωστε έτσι μόνο εξηγούνται τα «θαύματα», ως αποτέλεσμα παραβίασης ή προσωρινής «κάμψης» των φυσικών νόμων από ανθρώπους ή ανώτερες πνευματικές υπάρξεις που η επίγνωσή τους υπερβαίνει και δεν δεσμεύεται από τις «συνήθειες» του υλικού κόσμου!

Στην πραγματικότητα, όταν για οποιονδήποτε λόγο η ενέργεια ακολουθήσει επανειλημμένα μία συγκεκριμένη διαδρομή, αποκτά λόγω αδράνειας την τάση/συνήθεια να ακολουθεί στο εξής αυτήν ακριβώς την ίδια διαδρομή. Είναι ο «Νόμος της Ελάχιστης Αντίστασης».

Με τον ίδιο τρόπο, όταν μία ψυχή ασπαστεί και εφαρμόσει επανειλημμένα κάποιο μοτίβο σκέψης, συναισθηματικής αντίδρασης ή συμπεριφοράς, αποκτά την τάση να αντιδρά πάντα με τον ίδιο αυτό τρόπο. Έτσι λοιπόν δημιουργείται το ατομικό μας Κάρμα, ως ένα σύνολο τάσεων, αποτέλεσμα συνήθειας που στηρίζεται στην επανάληψη. Γι’ αυτό και όταν μιλάμε εν γένει για Κάρμα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για Κάρμα εξ Αδρανείας!

Μάλιστα, αυτό το σύνολο των τάσεών μας διαμορφώνει και μία προσωπική μας καρμική «ενεργειακή δόνηση», τη δική μας ιδιαίτερη ψυχική συχνότητα, η οποία προσελκύει στη ζωή μας μέσω συντονισμού και υλοποιεί συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τα βιώνουν όλα αυτά σαν τυχαία περιστατικά, αλλά μόνο τυχαία δεν είναι!

Έτσι, το Κάρμα μας δεν περιλαμβάνει μόνο τις προσωπικές μας τάσεις, αλλά και όλες τις εξωτερικές συνθήκες που εμείς υλοποιούμε και προβάλλουμε στη ζωή μας, και τις οποίες αναπαράγουμε συνεχώς και υλοποιούμε λόγω αδράνειας.

Τελικά, το εξ αδρανείας Κάρμα μας, είναι εκείνο που κρατά σε συνοχή και αναπαράγει, τόσο αυτό που θεωρούμε σαν «εαυτό» μας, όσο και τις ευρύτερες εξωτερικές συνθήκες στη ζωή μας.

Θετικό και Αρνητικό Κάρμα

Το Κάρμα εξ αδρανείας μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό.

Εάν το παρελθόν μας ως ψυχή, μάς έκανε να έχουμε παγιώσει θετικές συνήθειες και τάσεις, προς την κατεύθυνση της πνευματικής ανύψωσης, της γνώσης, της αγάπης, της ευσπλαχνίας και της ενότητας, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο αποφασιστικά προς την πνευματική αφύπνιση, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις απαραίτητες θετικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει θετικό Κάρμα.

Εάν, αντίθετα, το παρελθόν μας ως ψυχή μάς έκανε να έχουμε παγιώσει αρνητικές συνήθειες και τάσεις, δηλαδή προς την κατεύθυνση της χωριστικότητας, της σκληρότητας, της άγνοιας, της απληστίας και της πνευματικής υποβάθμισης, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο έντονα προς τον κατήφορο της πνευματικής αντεξέλιξης, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις ανάλογες αρνητικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει αρνητικό Κάρμα.

Εγρήγορση και Απελευθέρωση

Αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι, παρόλο που ο καθένας μας γεννιέται με ένα δεδομένο Κάρμα λόγω των τάσεων που έχει κληρονομήσει από το παρελθόν του ως ψυχή, ωστόσο αυτό το Κάρμα δεν είναι καθόλου αμετάβλητο.

Κατ’ αρχήν, καθώς νέες εμπειρίες προστίθενται, ουσιαστικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας, η ψυχή μας τροφοδοτείται αέναα με νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα το κάρμα μας να βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία εξέλιξης και διαμόρφωσης – είτε προς το θετικότερο, είτε προς το αρνητικότερο.

Παράλληλα -και εδώ ακριβώς έρχεται η έννοια της απελευθέρωσης και της πνευματικής αφύπνισης- κάθε στιγμή στη ζωή μας, το κάθε «εδώ και τώρα», μάς προσφέρει και από μία ευκαιρία να ανατρέψουμε το κάρμα μας, και να το αλλάξουμε συνειδητά προς μια θετική κατεύθυνση.

Το μόνο -αλλά ισχυρότατο- εμπόδιο ενάντια σ’ αυτή τη διαρκή δυνατότητα αλλαγής είναι ακριβώς η δύναμη της συνήθειας, η οποία αποκοιμίζει τη συνείδησή μας, ευνουχίζει την ελεύθερη βούλησή μας, και μας κάνει να βιώνουμε εντελώς μηχανικά κάθε στιγμή, χωρίς να σκεφτούμε καν το ενδεχόμενο αλλαγής πορείας.

Συμπερασματικά, ο δρόμος της απαλλαγής από το αρνητικό μας Κάρμα περνά αποκλειστικά και μόνο μέσα από την Καλλιέργεια της Εγρήγορσης. Αυτός είναι ο λόγος που όλες οι γνήσιες πνευματικές παραδόσεις δίνουν τόσο μεγάλο βάρος στην αυτογνωσία, την αυτοπαρατήρηση και την αυτεπίγνωση, εκπαιδεύοντας τους μαθητές τους μέσω ειδικών ασκήσεων. Ουσιαστικά, η έννοια της Εγρήγορσης -όντας στον αντίποδα της μηχανικότητας και της κοιμισμένης συνείδησης- συνίσταται στην ανάπτυξη της ικανότητας να έχουμε ανά πάσα στιγμή επίγνωση, συναίσθηση και συνειδητότητα τού τι ακριβώς μας συμβαίνει, δηλαδή πού βρισκόμαστε, τι βιώνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε και ποιες είναι οι -στην πραγματικότητα απειράριθμες- επιλογές που μας προσφέρει η στιγμή αυτή.

Καθώς αναπτύσσουμε, λοιπόν, την αρετή της εγρήγορσης, αποκτούμε ολοένα και περισσότερο τη δυνατότητα της επιλογής με βάση τη διάκριση και την ελεύθερή μας βούληση. Τότε, απαλλαγμένοι από τη μηχανικότητα, μπορούμε συνειδητά να τροποποιήσουμε κάθε καρμική τάση, παίρνοντας οι ίδιοι τα ηνία της ζωής μας.

Αυτή ακριβώς είναι η Υπέρβαση, το «σπάσιμο του Κάρμα»! Η μετάβαση από μία ζωή εν υπνώσει -όπου τα πάντα μας συμβαίνουν ασυνείδητα, λόγω αδράνειας-, σε μία νέα ζωή, όπου αφυπνισμένοι και συνειδητοί, επιλέγουμε οι ίδιοι την πορεία μας και διαμορφώνουμε δυναμικά τις εξελίξεις έχοντας απελευθερωθεί από τη σκλαβιά της συνήθειας.

Ανάγκη εναντίον Ελεύθερης Βούλησης

Στην αρχαία ελληνική παράδοση η έννοια του κάρμα εκφράζεται κυρίως μέσα από την Ανάγκη, η οποία έχει ακριβώς την ίδια σημασία, ως δύναμη προερχομένη από το παρελθόν, συχνά τόσο ισχυρή ώστε «ανάγκα και Θεοί πείθονται»!

 Οι Πυθαγόριοι αλλά και ο Αριστοτέλης τονίζουν ότι σε κάθε στιγμή του παρόντος επηρεάζουν τη ζωή μας δύο δυνάμεις: 1) Η Ανάγκη που έρχεται από το «βάρος» του παρελθόντος και είναι «ουκ εφ’ ημίν», δηλαδή δεν επηρεάζεται και δεν εκπορεύεται πια από εμάς και 2) Η Ελεύθερη Βούληση, η οποία κινεί τη ζωή μας σύμφωνα με την όποια συνειδησιακή μας ωριμότητα και θεωρείται πως είναι «εφ’ ημίν», δηλαδή ασκείται καθαρά από εμάς.

Κάποιες στιγμές η Ανάγκη έχει θετική φορά (θετικό κάρμα) και δρα ενισχυτικά προς την ελεύθερη βούληση, ενώ κάποιες άλλες έχει αντίθετη φορά (αρνητικό κάρμα) και δρα ενάντια στη βούλησή μας και την εξουδετερώνει. Ο μόνος τρόπος για να υπερισχύει η συνειδητή Ελεύθερη Βούληση του ανθρώπου και να επιτυγχάνεται η Υπέρβαση της Ανάγκης και του κάρμα, είναι να καλλιεργεί ο άνθρωπος την Παρουσία και την Εγρήγορση, έτσι ώστε να μην τον καθορίζουν τυφλά και μηχανικά οι ταυτίσεις του παρελθόντος…

Ανώτερες παρεμβάσεις στο ανθρώπινο Κάρμα

Πέρα από τον εγκαθιδρυμένο κοσμικό μηχανισμό της αδράνειας, που παράγει το ατομικό μας κάρμα, και πέρα από τις όποιες ατομικές μας προσπάθειες για την καλλιέργεια της εγρήγορσης και την καρμική μας απελευθέρωση, τόσο στον γήινο κόσμο μας, όσο και γενικότερα πάνω στο ανθρώπινο κάρμα, παρεμβαίνουν και άλλοι παράγοντες.

Συγκεκριμένα, υπεράνω του υλικού μας κόσμου υπάρχουν άλλοι, αόρατοι κόσμοι, στους οποίους ενοικούν ανώτερες, υπερ-εξελιγμένες πνευματικές υπάρξεις. Τα όντα αυτά, έχοντας επωμιστεί μεταξύ άλλων και την ευθύνη για την πνευματική εξέλιξη των κατώτερων όντων -όπως εν προκειμένω και των ανθρώπων- έχουν εγκαθιδρύσει δικούς τους μηχανισμούς και νομοτέλειες μέσω των οποίων επεμβαίνουν επάνω στο ανθρώπινο κάρμα – τόσο στο ατομικό του καθενός μας, όσο και στο συνολικό μας ως ανθρωπότητα. Καθώς δεν δεσμεύονται από τους κατώτερους φυσικούς νόμους και μπορούν να τους παρακάμπτουν, μπορούν να τροποποιούν κατά βούληση τούς παράγοντες εκείνους που επηρεάζουν το κάρμα μας, ανάλογα με τις ανώτερες σκοπιμότητες που εκείνα μόνο γνωρίζουν.

Αυτές οι ανώτερες παρεμβάσεις, που όπως είπαμε ασκούνται από αυτόματους εγκαθιδρυμένους άνωθεν μηχανισμούς, ομαδοποιούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: το Κάρμα προς Διδαχή και το Κάρμα προς Ανταπόδοση.

Το Κάρμα προς Διδαχή

Αυτό είναι ένας καθαρά εκπαιδευτικός μηχανισμός, ο οποίος παρεμβαίνει στο κάρμα μας, προκειμένου να βοηθήσει την ψυχή μας να συλλέξει τις καλύτερες δυνατές εμπειρίες για την πνευματική της εξέλιξη. Εάν π.χ. η καρμική μας τάση λόγω αδράνειας είναι να ενσαρκωνόμαστε ως άντρες, το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει και θα «κανονίσει» ώστε να ενσαρκωθούμε και ως γυναίκες, ώστε η ψυχή μας να εμπλουτίσει την εμπειρία της μέσω της επαφής με τη θηλυκή ενέργεια. Εάν η καρμική μας τάση είναι να βιώνουμε διαρκώς πόνο ή φτώχεια, κάποια στιγμή το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει για να «γυρίσει ο τροχός» και να αποκτήσουμε την εμπειρία της απόλαυσης ή της αφθονίας. Ή εάν το κάρμα εξ αδρανείας μάς έχει κάνει σκληρούς και άκαρδους, το κάρμα προς διδαχή θα μας φέρει σε θέση θύματος, μέχρι να «μαλακώσει» η καρδιά μας.

Με απλά λόγια, το κάρμα προς διδαχή συνίσταται κυρίως σε εναντιοδρομία, και λανθασμένα εκλαμβάνεται ως «τιμωρία» όταν ωθεί την ψυχή να βιώσει την έλλειψη ή τον πόνο, όπως επίσης λανθασμένα εκλαμβάνεται ως «καλοτυχία» όταν ωθεί την ψυχή στην καλοπέραση και την απόλαυση.

Το Κάρμα προς Ανταπόδοση

Αυτό ασκείται σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, όπου η καρμική τάση ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ισορροπία και την πνευματική εξέλιξη ενός ευρύτερου συνόλου, ολόκληρης της ανθρωπότητας ή ολόκληρου του γήινου κόσμου. Σ΄ αυτή την περίπτωση, όπου κάποιος άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων λειτουργεί ως παράγων δυσαρμονίας ή όργανο του κακού εγκυμονώντας το χάος και την αποδόμηση, σπέρνοντας τον πόνο, τη χωριστικότητα και την άγνοια, ο μηχανισμός του Κάρμα προς Ανταπόδοση επεμβαίνει εξαλείφοντας την απειλή και οδηγώντας τις ψυχές των υπευθύνων σε ειδικές, καθαρτήριες περιοχές του αόρατου κόσμου.

Αυτό το σπάνιο είδος κάρμα έχει υπερτονιστεί από κάποιες πνευματικές παραδόσεις (προφανώς για λόγους τρομοκράτησης και ελέγχου των οπαδών τους), με αποτέλεσμα την παρεξήγηση να θεωρείται γενικότερα το κάρμα ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας.

Η Θεία Χάρις υπεράνω παντός κάρμα

Καθώς η Θεία Βούληση είναι ακατάληπτη και επενεργεί με εξίσου ακατάληπτους τρόπους, εμπεριέχει ως αναπόσπαστο συστατικό της τη Συγχώρεση και την Κατά Χάριν Θαυματουργική Απελευθέρωση.

Πάνω, λοιπόν, από κάθε έννοια κοσμικής αδράνειας και συνήθειας, η Εγώ Ειμί Παρουσία του Θεού καταλύει κατά Βούληση οποιοδήποτε είδος αρνητικού κάρμα, όσο βαρύ κι αν είναι αυτό, εφόσον κρίνει ότι έτσι η ψυχή θα οδηγηθεί ταχύτερα πίσω στο αληθινό της «σπίτι» και στην απελευθέρωση από την άγνοια.

Η κατά Χάριν υπέρβαση του κάρμα περιλαμβάνει απρόβλεπτες και θαυματουργές παρεμβάσεις στη ζωή και στη συνείδησή μας, εντελώς ανεξήγητες με βάση την κοινή ανθρώπινη λογική. Από αυτή τη σκοπιά δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να «προκαλέσει» εσκεμμένα ή με τη βοήθεια κάποιας πνευματικής άσκησης.

Εν προκειμένω, το μόνο που μπορεί κανείς και οφείλει να κάνει είναι να προσεύχεται με θέρμη και να εγκαταλειφθεί στη Χάρη του Θεού, παραμερίζοντας την προσωπικότητά του, τον κατώτερο εαυτό και τα μικρά «θέλω » του, αφήνοντάς της «χώρο» να επενεργήσει…

Η βιωματική πίστη περί της ύπαρξης Αγγέλων και Αρχαγγέλων είναι πανανθρώπινη. Είτε με την μορφή του Ερμού, των Θείων Απεσταλμένων (Κηρύκων) και των ποικιλόμορφων μεταμορφώσεων των Θεών στην αρχαία Ελλάδα, είτε με τη μορφή των Μαχα-ντέβας και των Προστατών στην Ανατολή, είτε με τη μορφή των Αγγέλων στον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και τον Χριστιανισμό, ακόμα και ως «Σύμμαχοι» στο Σαμανικό Ναγκουαλισμό, η έννοια των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων υπάρχει παντού.

Ειδικά η έννοια «Αρχάγγελος» παραπέμπει σε ανώτατης εξελικτικής βαθμίδας, νοήμονα και ενσυνείδητα πνευματικά όντα, τα οποία αντιστοιχούν σε Κοσμικούς Νόμους και Ποιότητες, ενσαρκώνουν Κοσμικές Λειτουργίες και αποτελούν άμεσους «συνεργάτες» του Θεού, διαχειριστές του Θείου Σχεδίου, Πολεμιστές του Καλού, Προστάτες, Καθοδηγητές, Θεραπευτές και Ευεργέτες των ανθρώπων και όλων των όντων.

Δεν έχει σημασία, τελικά, το με ποια ακριβώς ονόματα ή με ποια μορφή και εμφάνιση απεικονίζει ή επικαλείται η κάθε θρησκεία ή πνευματική παράδοση αυτά τα υπέρτατα όντα. Η ύπαρξη των Αρχαγγέλων είναι κάτι αντικειμενικό, το οποίο υπερβαίνει όλες τις στενές πολιτισμικές, θρησκευτικές κ.λπ. διαφορές, λειτουργώντας ενωτικά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Οι Αρχαγγελικές Υπάρξεις ενσαρκώνουν συγκεκριμένους τύπους κοσμικών ενεργειών και ποιοτήτων, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό ή θρησκευτικό «φίλτρο» μέσω του οποίου κανείς επιλέγει να τις προσεγγίσει.

Ο κάθε Αρχάγγελος είναι επιφορτισμένος με συγκεκριμένο Έργο και για την υλοποίησή του διοικεί –έχοντας ως βοηθούς του– μία ολόκληρη «ταξιαρχία» αγγέλων (επίσης ενσυνείδητων υπάρξεων, συγκεκριμένων ιδιοτήτων και ποιοτήτων, ταγμένων στην υπηρεσία του Θεού), γι’ αυτό και ονομάζεται και Ταξιάρχης.

Με βάση όλα τα ανωτέρω είναι προφανές ότι η επαφή μας με αυτές τις υπέρτατες κοσμικές υπάρξεις είναι καθαρά θέμα «συντονισμού». Συντονισμού με τις ιδιαίτερες ποιότητες που ο κάθε Αρχάγγελος ενσαρκώνει. Και συντονισμός σημαίνει το να συμπεριφερόμαστε και να εκπέμπουμε τέτοια θετικά συναισθήματα και σκέψεις, ομοιοκραδασμικά με τις αρχαγγελικές δονήσεις.

Οι τέσσερις βασικοί Αρχάγγελοι

Οι Αρχάγγελοι Ταξιάρχες είναι αρκετοί. Ωστόσο, στη χριστιανική παράδοση συναντώνται κυρίως οι Μιχαήλ, Ραφαήλ και Γαβριήλ, ενώ σπανιότερα απαντάται και ο Ουριήλ. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να παραθέσουμε δυο λόγια για τον καθένα τους και τις βασικές ιδιότητες με τις οποίες σχετίζεται.

Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ: Το όνομά του σημαίνει «Ποιος είναι σαν εσένα Κύριε»!
Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις φέρεται ως Κυβερνήτης του Στοιχείου της Φωτιάς. Θεωρείται ως ο πιστός και δυνατός Πολεμιστής του Θεού που με τις ταξιαρχίες του κατατροπώνει κάθε κακό. Γι’ αυτό και τον επικαλούμεθα κατ’ εξοχήν για προστασία και απαλλαγή από αρνητικές ενέργειες και παρουσίες. Επιπλέον, όμως, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ πραγματοποιεί πολλές θεραπείες και θαύματα σε όσους τον επικαλούνται με πίστη.

Ο Ταξιάρχης Ραφαήλ: Το όνομά του σημαίνει «Ο Θεός θεραπεύει»!
Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις φέρεται ως Κυβερνήτης του Στοιχείου του Αέρος. Κατά συνέπεια θεωρείται ως ο κατ’ εξοχήν Θεραπευτής και Εναρμονιστής των Ενεργειών, που με τις ταξιαρχίες του θεραπεύει τις πληγές, τα δεινά και τις ασθένειες των ανθρώπων και τους απαλλάσσει από κάθε δυσαρμονία – σωματική, συναισθηματική και διανοητική. Γι’ αυτό τον επικαλούμεθα κυρίως για τη θεραπευτική του ευσπλαχνία, παρά το ότι ο Αρχάγγελος Ραφαήλ πραγματοποιεί κάθε είδους θαύματα σε όσους τον επικαλούνται.

Ο Ταξιάρχης Γαβριήλ: Το όνομά του σημαίνει «Ο ισχυρός του Θεού»!
Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις φέρεται ως Κυβερνήτης του Στοιχείου του Νερού. Θεωρείται ως συντονιστής της κοσμικής ενέργειας, της ζωοδόχου πνοής που διατηρεί σε ζωή και σε κίνηση όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Χαρίζει με τις ταξιαρχίες του υγεία, ευεξία, ευρωστία, γονιμότητα και δημιουργικότητα. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ως «εκπρόσωπος» της γονιμότητας προσφέρει τον Κρίνο στην Παρθένο Μαρία. Παρά το ότι επιτελεί κάθε είδους θαύματα και ευεργεσίες, επικαλούμεθα τον Αρχάγγελο Γαβριήλ κυρίως για κάθαρση από τα αμαρτήματα και τα ελαττώματά μας, για γονιμότητα, ευεξία, χαρά και υγεία.

Ο Ταξιάρχης Ουριήλ: Το όνομά του σημαίνει «Ο Κύριος είναι το Φως μου»!
Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις φέρεται ως Κυβερνήτης του Στοιχείου της Γης. Θεωρείται ως ο άγγελος της μακροημέρευσης και της αφθονίας, ο οποίος με την ευλογία του Θεού και με τις ταξιαρχίες του χαρίζει στους ανθρώπους αντοχή και μακροζωία, καρποφορία, σταθερότητα και διάρκεια στα έργα μας, ευημερία και ευμάρεια, καθώς και ισχύ πραγμάτωσης. Κατά συνέπεια, τον επικαλούμεθα κυρίως για τη βοήθειά του στο να «γειώνουμε» το φως του Θεού και τις ανώτερες πνευματικές μας ενοράσεις στην εξωτερική υλική πραγματικότητα, και στο να υλοποιούμε έργα αγάπης, ενότητας και αφύπνισης για όλα τα όντα.

Η επαφή μας με τους Αρχαγγέλους

Η επαφή με κάθε συμπαντική ποιότητα και οντότητα είναι καθαρά θέμα συντονισμού. Συνεπώς, το να έρθουμε σε επαφή με τους Αρχαγγέλους, σημαίνει να καταφέρουμε να ζούμε, να συμπεριφερόμαστε και να εκπέμπουμε σκέψεις και συναισθήματα ομοιοκραδασμικά με τις ανώτερες ιδιότητες που ενσαρκώνουν. Άρα, μία ζωή εστιασμένη στο φως, την αγάπη, την ενατένιση, τη συνειδητότητα, τη συμπόνια, την αρμονία, τη δημιουργικότητα, τη θετική βίωση της ύπαρξης, την αυτογνωσία, την ανιδιοτελή προσφορά και τη θεία παρουσία γύρω μας και εντός μας, μας συντονίζει εξ ορισμού με τους μεγάλους Ταξιάρχες.

Επιπλέον, ο διαλογισμός και η εστίαση στις ανώτερες ιδιότητές τους, όπως και η τακτική προσευχή και επίκληση για βοήθεια, προστασία και καθοδήγηση προς την πνευματική μας ανέλιξη, αποτελούν πρώτης τάξεως «πνευματικά εργαλεία» που μας φέρνουν σε επαφή μαζί τους – συνειδητά ή ασυνείδητα.

Η ανταπόκριση των Αρχαγγέλων στην πρόσκλησή μας για βοήθεια και καθοδήγηση μπορεί να μην γίνεται άμεσα αισθητή. Πολλές φορές εκδηλώνεται μέσω «τυχαίων» γεγονότων – ονείρων, βιβλίων που μπορεί να πέσουν στα χέρια μας, προσώπων που μπορεί να συναντήσουμε ή εσωτερικών παρορμήσεων και σκέψεων που μπορεί να βιώσουμε.

Όπως και να ‘χει πάντως, οι μεγάλοι Ταξιάρχες έχουν πάντα τον τρόπο να μας ευεργετήσουν, αρκεί να το ζητήσουμε. Είναι το συνειδητό αίτημά μας που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο, δεδομένου ότι η ελεύθερή μας βούληση είναι απολύτως σεβαστή από τις ανώτερες πνευματικές υπάρξεις, οπότε χωρίς τη συνειδητή δήλωση της πρόθεσής μας για το καλό, κανένα ανώτερο ον δεν επιτρέπεται να παρέμβει στη ζωή μας…

Ποιες είναι οι Ευνοϊκές Συνθήκες Αφύπνισης

Στην προσπάθειά μας για πνευματική αφύπνιση, δεν παίζει ρόλο μόνο η εσωτερική στάση που τηρούμε απέναντι στη ζωή και την καθημερινότητα, αλλά και οι ίδιες οι εξωτερικές συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να εξελιχθούμε ως ψυχές. Η εσωτερική και η εξωτερική μας πραγματικότητα αλληλεπιδρούν, οπότε αλληλοεπηρεάζονται.

Από αυτήν τη σκοπιά, έχει μεγάλη σημασία να μην υποτιμούμε τη σημασία των εξωτερικών συνθηκών, οι οποίες όταν είναι πολύ δυσμενείς και προκαλούν σωματικό πόνο, ψυχική δυσαρμονία και διάσπαση στη συνείδησή μας, δυσχεραίνουν δραματικά την πνευματική μας ανάπτυξη. Αντιθέτως, όταν μαθητεύουμε στην πνευματικότητα μέσα σε καλές συνθήκες αφύπνισης, που συνεισφέρουν στην ψυχοσωματική μας ισορροπία και τη διανοητική μας καθαρότητα και επίγνωση, έχουμε ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην προσπάθειά μας.

Ποιες θεωρούνται όμως «καλές συνθήκες αφύπνισης»;

Από την πείρα αιώνων πνευματικής άσκησης έχουν καταγραφεί οι βασικές καλές συνθήκες αφύπνισης, οι οποίες είναι οι εξής:

• Η καλή ψυχοσωματική υγεία και η δυνατότητα λήψης ουσιαστικής ιατρικής φροντίδας όποτε χρειαστεί.
• Το να ζούμε σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και ειρήνης, χωρίς να απειλείται η ζωή μας ή να κινδυνεύουμε να κακοποιηθούμε σωματικά ή ψυχικά.
• Το να ζούμε σε συνθήκες ελευθερίας, χωρίς να βιώνουμε σωματικούς, ψυχικούς ή διανοητικούς καταναγκασμούς.
• Το να ζούμε υπό συνθήκες οικονομικής επάρκειας, ώστε να μην στερούμεθα τα βασικά αγαθά διαβίωσης.
• Το έχουμε πρόσβαση στη Γνώση και τη μόρφωση παντός είδους, χωρίς περιορισμούς.
• Το να έχουμε ορθές ανθρώπινες σχέσεις, βασισμένες στην αμοιβαιότητα, τον αλληλοσεβασμό και τη συνέργεια.
• Το να έχουμε πρόσβαση στην Πνευματικότητα, με τη δυνατότητα να ασκούμεθα, να προσευχόμεθα ή να μαθητεύουμε, εν γένει, σε κάποια πνευματική παράδοση.

Οι 7 τομείς Προσφοράς Υπηρεσίας
Η διάκριση Καλού – κακού

Από τον καθορισμό των 7 βασικών συνθηκών αφύπνισης, προκύπτουν και τα 7 αντίστοιχα βασικά πεδία προσφοράς υπηρεσίας για την αφύπνιση της ανθρωπότητας συνολικά.

Συνεπώς, πρακτικά, η έννοια της υπηρεσίας σημαίνει διαρκή προσπάθεια ώστε να εξασφαλίζονται και να διευρύνονται οι ανωτέρω καλές συνθήκες αφύπνισης για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, σε όλο τον πλανήτη.

Επιπλέον, εδώ προκύπτει ένα καλό κριτήριο για να μπορούμε να διακρίνουμε τον αληθινό ρόλο που παίζει ο καθένας – θετικό ή αρνητικό – πέρα από θεωρίες ή πλανερά επιχειρήματα:

• Αυτός που προσπαθεί για την καθιέρωση και τη διεύρυνση των καλών συνθηκών αφύπνισης εργάζεται – είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα – για το Φως και το κοσμικό Καλό.
• Όποιος με τη δράση του περιορίζει ή αναιρεί τις καλές συνθήκες αφύπνισης – συνειδητά ή ασυνείδητα – εξυπηρετεί το σκοτάδι και το κοσμικό κακό.

Η επιδέξια εμπλοκή με την καθημερινότητα

Συμπερασματικά, πέρα από την πνευματική «υποχρέωση» που έχει ο καθένας μας, ανάλογα με τα δικά του μοναδικά προσόντα, να προσφέρει υπηρεσία στους συνανθρώπους του δραστηριοποιούμενος σε κάποιον από τους ανωτέρω 7 τομείς, πρέπει ουσιαστικά να μεριμνεί και για την εξασφάλιση αυτών των καλών συνθηκών στην προσωπική του ζωή, προκειμένου να προχωρεί απρόσκοπτα στη μαθητεία του.

Τη γνώση, την ικανότητα και τη μέθοδο για να χειριστούμε την εξωτερική μας πραγματικότητα με τρόπο που να μας εξασφαλίζει καλές προσωπικές συνθήκες αφύπνισης την ονομάζουμε «επιδέξια εμπλοκή».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Είναι αλήθεια ότι οι έννοιες του Χρόνου και της αιωνιότητος, λόγω της αινιγματικότητός των, ασκούσαν, ασκούν και θα ασκούν τη γοητεία τους στον άνθρωπο. Ενσαρκούται με διάφορες μορφές στα λατρευτικά έθιμα όλων σχεδόν των λαών. Οι Αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν τον Χρόνο με τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του. Βρίσκουμε αναφορές του Χρόνου τόσο στα Έπη του Ομήρου, όσο και στις  περιγραφές των Άθλων του Ηρακλέους, καθώς και στην  ιστορία του Προμηθέως. Στα ορφικά δηλούται ως κοσμική οντότητα όπου η εκδήλωσή του αποτελεί έκφραση της γέννησης του Σύμπαντος. Αργότερα, ο Φερεκύδης κατά τον 6ο αιώνα επιχειρεί να ερμηνεύσει αποσπασματικά τη φύση του χρόνου.

Ο Ζήνων θέτει το γνωστό “παράδοξό” του, ο Πλάτων τον ορίζει ως την “κινητή εικόνα της ακινήτου αιωνιότητος“, ενώ ο Αριστοτέλης είναι προσανατολισμένος στη γραμμική θεώρησή του. Ο Πλωτίνος, έχοντας υπ΄ όψιν του όλες τις παραπάνω θεωρήσεις, επιλέγει να βρεθεί πιο κοντά στην Πλατωνική, βάζοντας ταυτόχρονα τη δική του πνευματική σφραγίδα:

Επομένως, θα πρέπει να αναγάγουμε το κινούμενο σώμα σε ωρισμένο χρόνο στην κίνηση της ίδιας ωρισμένης εκτάσεως -γιατί αυτή είναι ο αιτιατός λόγος της σωματικής κίνησης- και της χρονικής διάρκειας, και αυτήν με την σειρά της πρέπει να την αναγάγουμε στην κίνηση της Ψυχής που διαρκεί εξίσου. Την κίνηση, όμως, της ψυχής σε τι θα την αναγάγουμε; Όπου και να θελήσουμε να την αναγάγουμε θα είναι ήδη αδιάστατο. Με αυτόν τον τρόπο η κίνηση της Ψυχής είναι πρωταρχική και μέσα της υπάρχουν όλα τα άλλα, χωρίς η ίδια να περιέχεται πουθενά. Το ίδιο ισχύει και με την Ψυχή του σύμπαντος. Άρα είναι και μέσα μας ο χρόνος; Είναι σε κάθε ατομική ψυχή, και ομοειδώς σε όλες, και όλες είναι μία. Με αυτόν τον τρόπο δεν πρόκειται ο χρόνος να διασπασθή, όπως δεν διασπάται η αιωνιότητα, η οποία ενυπάρχει σε όλα τα ομοειδή της.

(Σε ερμηνευτική απόδοση μετά σχολίων του Ιωάννη Σταματέλλου από τις εκδόσεις Γεωργιάδη)
Πηγή http://istorias-alitheia.blogspot.gr/2011/03/blog-post_26.html

ΠΛΩΤΙΝΟΣ ΕΝΝΕΑΣ ΤΡΙΤΗ – Περί αιώνος και χρόνου

Καθώς υποστηρίζουμε ότι αυτός ο κόσμος είναι αιώνιος και δεν υπήρχε χρονική στιγμή κατά την οποία αυτός δεν υφίστατο, θα ήταν σωστό και συνεπές να πούμε ότι πρόνοια για το σύμπαν είναι να υπάρχει αυτό σύμφωνα με τον νου, ότι ο νους είναι πρότερος του σύμπαντος, όχι υπό την έννοια της χρονικής προτεραιότητας, αλλά επειδή το σύμπαν προέρχεται από το νου και ο νους είναι πρότερος στη φύση και αιτία του σύμπαντος σαν ένα είδος αρχετύπου και υποδείγματος, καθώς το σύμπαν είναι εικόνα εκείνου, υπάρχει λόγω εκείνου και υφίσταται αιώνια, κατ’ αυτό τον τρόπο’ η φύση του νου και του όντος είναι ο αληθινός και πρωταρχικός κόσμος, που δεν είναι χωρισμένος από τον εαυτό του, που δεν εξασθένησε με τη διαίρεση, που δεν είναι ελλιπής ακόμα και στα μέρη του, καθόσον κάθε μέρος δεν έχει αποκοπεί από το όλον.

Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστό στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την εκκλησία της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής.
Σύμφωνα με την επιστολή του Αποστόλου Παύλου, το δώρο της αγάπης έχει τόσο μεγάλη αξία που ξεπερνά κάθε αρετή. Ο Απόστολος των Εθνών, όπως είναι επίσης γνωστός ο Απόστολος Παύλος, επισημαίνει ότι η αγάπη είναι πράξη τετελεσμένη που προέρχεται από την επιθυμία για την καλοσύνη και την ευτυχία όμως δεν παραμένει συναίσθημα, αλλά πραγματώνεται σε πράξη. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ο ύμνος αποτελεί την περιγραφή των χαρακτηριστικών που εμπεριέχει η αγάπη πραγματωμένη όχι παραμένουσα στο συναισθηματικό επίπεδο, όπου εκεί είναι συναίσθημα και όχι αγάπη. Αποτελεί ένα ειλικρινές κατόρθωμα του εαυτού μας, αλλά πηγάζει από τον Θεό, αφού από αυτήν αντλούμε την δύναμη να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας (οὐ λογίζεται τὸ κακόν 13:5). Υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της πίστης μέσα από μια αδιάκριτη εμπιστοσύνη (πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει 13:7).

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται.

Ὄτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.

Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν, αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν, αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί.

Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση.

Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Ομαδική συντονισμένη εκπομπή κατευθυνόμενων σκεπτομορφών

Το υπέρτατο όπλο της Εσωτερικής Πνευματικής Δράσης για την απελευθέρωση και τον πνευματικό μετασχηματισμό της ανθρωπότητας και του πλανήτη

Ανάμεσα στις διάφορες μορφές εσωτερικής πνευματικής δράσης, ξεχωριστή θέση ως προς την ασυναγώνιστη αποτελεσματικότητά της κατέχει η Ομαδική Συντονισμένη Εκπομπή Κατευθυνόμενων Σκεπτομορφών.

Η μορφή αυτή εσωτερικής πνευματικής δράσης συνίσταται στην επιστημονική δόμηση πανίσχυρων θετικών σκεπτομορφών, οι οποίες στη συνέχεια υλοποιούνται στον γνωστό μας φυσικό γήινο κόσμο ως συγκεκριμένα θετικά γεγονότα και κρίσιμες παγκόσμιες αλλαγές (στον τρόπο σκέψης, συναίσθησης και συμπεριφοράς των ανθρώπων) που αναβαθμίζουν συνολικά τη δόνηση της Γης, μετουσιώνουν σε αγάπη και αρμονία κάθε αρνητική ενέργεια και οδηγούν στον τελικό πνευματικό μετασχηματισμό της ανθρωπότητας.

Πιο συγκεκριμένα, η Συντονισμένη Εκπομπή Κατευθυνόμενων Σκεπτομορφών διεξάγεται ομαδικά, από συνειδητούς ανθρώπους καλής θέλησης, οι οποίοι μοιράζονται ένα συγκεκριμένο κοινό όραμα-στόχο και ασκούν συστηματικά, όλοι μαζί συντονισμένοι, ένα κοινό πρωτόκολλο εκπομπής σκεπτομορφών για την υλοποίησή του.

Ένα πρωτόκολλο εκπομπής κατευθυνόμενων σκεπτομορφών περιλαμβάνει συνήθως τεχνικές στοχοθεσίας, εστιασμένης πρόθεσης, νοητικής συγκέντρωσης, επικλητικής προσευχής προς τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις, καλλιέργειας και εκκροής ψυχικής και ζωτικής δύναμης, οραματισμού και αναπαραγωγής αισθήσεων κ.λπ.

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η εκπομπή θετικών σκεπτομορφών είναι τόσο ισχυρή ώστε μπορεί να επηρεάζει ολόκληρες ομάδες πληθυσμών. Συγκεκριμένα, έχει εξαχθεί ένας μαθηματικός τύπος, με τον οποίο υπολογίζεται ότι ο αριθμός των συνειδητών χειριστών σκεπτομορφής που απαιτούνται (κρίσιμη μάζα) για να επηρεάσουν καθοριστικά έναν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων ισούται με το 1/10 της τετραγωνικής ρίζας του υπό επιρροή πληθυσμού.

Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι αρκεί 1 χειριστής για να επηρεάσει 100 άτομα, 3 συντονισμένοι χειριστές για να επηρεάσουν 1000 άτομα, 100 συντονισμένοι χειριστές για να επηρεάσουν 1.000.000 άτομα, και 8000 περίπου συνειδητοί χειριστές για ολόκληρη την ανθρωπότητα!

Από τα υπαρκτά συστήματα συντονισμένης εκπομπής σκεπτομορφών, το Μορφογένεσις είναι ιδιαίτερα αξιόπιστο και αποτελεσματικό, καθότι μας έχει παραδοθεί από την Ανώτερη Πνευματική Ιεραρχία των Χορηγών του Φωτός (δες κείμενο-κλειδί) προκειμένου να χρησιμοποιείται, εκτός από το ατομικό επίπεδο της προσωπικής ανάπτυξης αλλά και της επίτευξης προσωπικής επιτυχίας μέσω της συνειδητής υλοποίησης υλικών και μη στόχων, κυρίως ως υπέρτατο όπλο υπηρεσίας προς το Θείο Σχέδιο και την πνευματική εξέλιξη της Γης.

Τι είναι η Ανώτερη Πνευματική Ιεραρχία των Χορηγών του Φωτός

Στην «κορυφή» όλων των εκδηλωμένων κόσμων, στο λεγόμενο ανώτατο Πνευματικό Πεδίο, ενοικεί η Θεία Παρουσία, η υπόσταση του Εκδηλωμένου Θεού, η αιώνια ζώσα, πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα Θεΐκή Ουσία, Ενέργεια και Συνείδηση.

Αμέσως μετά, υπάρχει το λεγόμενο Πεδίο της Δημιουργίας. Στο πεδίο αυτό, το οποίο τροφοδοτείται άμεσα από τις Θείες Εκπορεύσεις, εκπονούνται και εδραιώνονται οι Αναλλοίωτοι Κοσμικοί Νόμοι που διέπουν όλα τα κατώτερα πεδία ύπαρξης – μεταξύ αυτών και το γήινο κόσμο μας. Από εδώ επίσης, το Θείο Σχέδιο συλλαμβάνεται, μορφοποιείται και εξειδικεύεται σε συγκεκριμένα «πακέτα» ενεργειακών ποιοτήτων, τα οποία στη συνέχεια μετασχηματίζονται σε ενεργές σκεπτομορφές (thought-forms) προς υλοποίηση στους κατώτερους κόσμους.

Οι ασύλληπτες αυτές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο Πεδίο της Δημιουργίας επιτελούνται από υπέρτατες πνευματικές υπάρξεις, οι οποίες «διαμένουν» εκεί, βρίσκονται σε διαρκή συντονισμό με τις πρωταρχικές θεΐκές εκπορεύσεις, είναι άμεσοι αποδέκτες της Θείας Βούλησης και εργάζονται ως συλλέκτες, κομιστές και οικοδόμοι του Θείου Σχεδίου.

Θεότητες, Άγιοι, Αρχάγγελοι, Διδάσκαλοι, Άβαταρ, Υψηλά Πνεύματα, Ουράνια Αρχέτυπα κ.λπ. είναι μερικά από τα ονόματα με τα οποία αποκαλούνται ανά τους αιώνες από τους ανθρώπους αυτές οι υπερεξελιγμένες πνευματικά υπάρξεις. Ασφαλώς, δεν πρόκειται για ανθρωπόμορφες προσωπικότητες, αλλά για πάνσοφες, ελεήμονες και πανίσχυρες άμορφες ατομικότητες, οι οποίες λειτουργούν συλλογικά, συσσωματωμένες στο Ρεύμα της Δημιουργίας.

Επικεφαλής του συνόλου των πνευματικών όντων του Πεδίου της Δημιουργίας βρίσκεται η Ανώτατη Πνευματική Ιεραρχία των Χορηγών του Φωτός. Η Ιεραρχία αυτή είναι ουσιαστικά υπεύθυνη για την τήρηση των Κοσμικών Νόμων, για την υλοποίηση του Θείου Σχεδίου και για την πνευματική ανέλιξη όλων των εκδηλωμένων κόσμων ύπαρξης, στους οποίους συγκαταλέγεται, φυσικά, και ο δικός μας γήινος κόσμος.

Υπάρχουν, μάλιστα, ορισμένα μέλη της Ιεραρχίας, τα οποία είναι καρμικά συσχετισμένα με την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας και ως εκ τούτου έχουν οριστεί ως υπεύθυνα για το μέλλον της. Με ένα από αυτά τα μέλη έχω την τιμή να βρίσκομαι ενίοτε σε άμεση ενορατική επαφή…

Τα 4 ευρύτερα πεδία της Εκδηλωμένης Ύπαρξης:

1. Πνευματικό Πεδίο – Θεία Παρουσία 

2. Πεδίο της Δημιουργίας – Κοσμικοί Νόμοι – Θείο Σχέδιο
     Πνευματική Ιεραρχία των Χορηγών του Φωτός

3. Μορφικό Πεδίο – ο Κόσμος των Σκεπτομορφών
     Ανώτερες, μεσαίες και κατώτερες άυλες οντότητες

———————- Κβαντικός Αφρός (Quantum Foam) —————–

4. Υλο-ενεργειακά Πεδία – Γήινος Κόσμος

Πηγή http://www.newearthnetwork.net/

Πλανητικό Δίκτυο του Φωτός και Πνευματική Δράση.
Πώς βρίσκουμε το δικό μας τομέα Υπηρεσίας
και με ποιους τρόπους προσφέρουμε Υπηρεσία.

Από τη στιγμή που θα αποκτήσουμε την απαραίτητη συνειδητή και κατασταλλαγμένη έφεση για Υπηρεσία, είναι βέβαιο ότι συγκαταλεγόμαστε στην κατηγορία των Υποψηφίων Υπέρμαχων του Φωτός. Αυτό σημαίνει ότι το μέρος του Θείου Σχεδίου για την ανθρωπότητα που μας αφορά προσωπικά είναι πλέον «εκεί», διαθέσιμο, και μας περιμένει να συντονιστούμε μαζί του για να το «κατεβάσουμε» στο συνειδητό μας νου – αυτό γίνεται είτε με απευθείας επαφή ή μέσω σκεπτομορφής (εντύπωση μέσω ονείρου, στοχασμού, συγχρονικότητας κ.λπ).

Το ζητούμενο, λοιπόν, για έναν Υποψήφιο είναι το πώς θα εξασφαλίσει κάποιες συνθήκες «πνευματικής δεκτικότητας» μέσα στην καθημερινότητά του (από λίγα λεπτά την ημέρα, μέχρι λίγες ώρες κάθε βδομάδα), προκειμένου να λάβει τελικά το προσωπικό του «μήνυμα» για τον τομέα που καλείται να προσφέρει υπηρεσία.

Μερικά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς γι’ αυτό τον σκοπό είναι τα εξής:

Α. Συχνή σωματική κάθαρση (αποφυγή άσκοπης καταπόνησης, καθημερινό λουτρό, λιτή και υγειηνή διατροφή, κ.λ.π.)

Β. Συχνή ψυχική κάθαρση (αποφυγή αρνητικών συναισθημάτων και ανάπτυξη αισθημάτων ειρήνης, αγάπης, ελέους, ενότητας και προσφοράς)

Γ. Συχνή νοητική κάθαρση και ενατένιση (αποφυγή άσκοπων νοητικών περιπλανήσεων, αποφυγή αρνητικών σκέψεων και ανάπτυξη πνευματικής διαύγειας, θετικών σκέψεων και αφηρημένων στοχασμών σχετικά με το βαθύτερο νόημα ζωής, τη φώτιση, την αφύπνιση της ανθρωπότητας).

Δ. Συχνή πνευματική άσκηση (προσευχή, διαλογισμό, ενεργειακές πρακτικές, κ.λπ) που ενισχύουν την δεκτικότητα στις ανώτερες πνευματικές ενέργειες.

Ε. Συχνή επίκληση σε συγκεκριμένες ανώτερες υπάρξεις, με τις οποίες νιώθει ότι διατηρεί ιδιαίτερους ψυχικούς δεσμούς, ο ίδιος ή η οικογένειά του, επειδή τον έχουν ευεργετήσει ή προστατεύσει σε δύσκολες στιγμές της ζωής του (π.χ. προστάτες άγιοι ή άγγελοι, πνευματικοί δάσκαλοι, θεότητες, κ.λ.π).

Ειδικότερα –και δεδομένου ότι κάποιος τηρεί τα παραπάνω- υπάρχουν δύο ακόμα πρακτικοί τρόποι για να αποκρυσταλλώσει κανείς την αποστολή του για υπηρεσία.

Α. Να εργαστεί με το όνειρα. Εδώ, αρκεί να «προγραμματίσει» κανείς το υποσυνείδητό του. Δηλαδή, κάθε φορά που ξαπλώνει για ύπνο, να δηλώνει συνειδητά ότι θέλει να πληροφορηθεί την ιδιαίτερη αποστολή του υπηρεσίας και να τοποθετεί δίπλα του ένα μπλοκάκι και ένα μολύβι. Με αυτό τον απλό τρόπο «προγραμματισμού», και αν επιμείνει κανείς απαρέκλιτα για λίγες μέρες, είναι σίγουρο ότι τελικά θα έχει κάποιο σημαντικό συνειδητό όνειρο όπου θα του αποκαλυφθεί η αποστολή του.

Β. Να εργαστεί με τη συγχρονικότητα. Εδώ, παρόμοια με τα όνειρα, μπορεί κανείς να «αυτο-προγραμματιστεί» ζητώντας καθημερινά (καλύτερα κάθε πρωί μόλις ξυπνήσει) να του συμβεί ένα κρίσιμο «τυχαίο» γεγονός, μέσω του οποίου θα μάθει την αποστολή του. Μπορεί να πρόκειται για μια συζήτηση όπου θα βρεθεί «τυχαία». Μπορεί να πέσει στα χέρια του κάποιο κατάλληλο βιβλίο ή φυλλάδιο. Μπορεί να είναι κάποια τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή ή κάποιο blog στο διαδίκτυο. Και πάλι, εάν κάποιος επιμείνει και ζητά απαρέκλιτα, η σκεπομορφή του Θείου Σχεδίου θα βρει τον τρόπο να του «μιλήσει»…

Άπαξ και λάβει κανείς την αποστολή του, το μόνο που μένει είναι να την αποδεχτεί συνειδητά. Τότε ανήκει πλέον στους Υπέρμαχους του Φωτός και συμμετέχει και δρα και προσφέρει ως μέρος του Πλανητικού Δικτύου του Φωτός (New Earth Network).

Τώρα η Πνευματική Δράση για υπηρεσία διεξάγεται με δύο τρόπους:

Α. Εσωτερική Πνευματική Δράση. Εδώ, ο Υπέρμαχος του Φωτός εργάζεται -και μόνος αλλά κυρίως ομαδικά- μαζί με άλλους συντρόφους του ανά τον κόσμο, μέσω συντονισμένης προσευχής, διαλογισμού και άλλων ενεργειακών τεχνικών, με σκοπό την προσέλκυση των κατάλληλων ευεργετικών πνευματικών ενεργειών και τη δόμηση της κατάλληλης ευεργετικής σκεπτομορφής που θα επιφέρουν τις απαραίτητες θετικές αλλαγές στο πεδίο της υπηρεσίας του. Η εκπαίδευση στο Σύστημα Μορφογένεσις είναι ανεκτίμητη στον τομέα αυτό της Εσωτερικής Πνευματικής Δράσης.

Β. Κοινωνική Πνευματική Δράση. Εδώ, ο Υπέρμαχος του Φωτός εκτελεί πρακτική προσφορά υπηρεσίας, συμμετέχοντας ενεργά σε θεσμούς, συλλόγους, οργανισμούς, κ.λ.π κοινωνικής προσφοράς, ή ιδρύει το δικό του τέτοιο φορέα, ελκύοντας γύρω του και άλλα άτομα καλής θέλησης. Στόχος, όπως έχουμε πει, η δημιουργία καλύτερων συνθηκών πνευματικής αφύπνισης, σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο. Η προστασία του περιβάλλοντος, η φιλανθρωπία και η ανακούφιση της φτώχειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η διεθνής ειρήνη, η εξασφάλιση ιατρικής περίθαλψης για όλους, η καταπολέμηση της απληστείας των ισχυρών της Γης, η ελευθερία της έκφρασης και του θρησκεύεσθαι, οι αρμονικές ανθρώπινες σχέσεις, είναι λίγοι μόνο από τους τομείς που καλείται να προσφέρει ενεργά ο Υπέρμαχος του Φωτός.

Με τη συμμετοχή του αυτή, βέβαια, ο Υπέρμαχος δεν δρα όπως ένας απλός άνθρωπος καλής θέλησης. Επειδή ακριβώς «μεταφέρει» συνειδητά στη δράση του όλο το πνευματικό του υπόβαθρο και την υψηλή ποιότητά του, ουσιαστικά ακτινοβολεί στους γύρω του αυτή την ευεργετική ενέργεια, και συμβάλει στην πνευματοποίηση του ίδιου του κοινωνικού θεσμού στον οποίο ανήκει. Λειτουργεί σαν ένας πνευματικός ήλιος προσφοράς και υπηρεσίας…